ภรรยาเจ้าชนเผ่า

ติ๊ง~ ' ประกาศรายชื่อตัวแทนนักวิจัยไทย ที่ได้เข้าร่วมในโครงการสำรวจชนเผ่าซานโต เกาะเนกรอส ประเทศฟิลิปปินส์ เป็นระยะเวลา 90 วัน... ' ปาลิดา วิ่งกรีดร้องตึงตังลงมาจากชั้นสองของศูนย์วิจัยศึกษาชาติพันธุ์และการพัฒนาในเวลาเที่ยงวัน กลุ่มเพื่อนนักวิจัย 4-5 คน ที่กำลังตั้งวงรับประทานอาหารกลางวันอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนถึงกับวงแตกกระจาย เมื่อสาวน้อยวัย 24 ปี ดัดผมลอนยาวย้อมสีน้ำตาลอ่อน วิ่งไล่กอดทุกคนไปทั่วโดยไม่สนว่าจะเป็นหญิงหรือชาย " ยัยปาาาา ทำอะไรเนี่ย " ชมพู่ หนึ่งในกลุ่มนักวิจัยที่โดนปาลิดาพุ่งเข้าจู่โจม จนแก้วชาเขียวเย็นในมือหกกระฉอกท้วงขึ้น หญิงสาวที่วิ่งไปวิ่งมากระโดดโลดเต้นจึงได้เอามือลูบอกตัวเองเบา ๆ แล้วบอกกับทุกคนด้วยความตื่นเต้น " ทุกคน ! ปาจะได้ไปสำรวจชนเผ่าซานโต 90 วัน ! " " เห้ยยยยย " คราวนี้ไม่ใช่เพียงปาลิดาแล้ว แต่ทีมนักวิจัยทุกคนต่างทิ้งถ้วยชามในมือแล้ววิ่งมาสมทบรุมกอดปาลิดากันจ้าละหวั่น เกิดเสียงดังเอะอะโวยวายด้วยความดีใจไปทั่วบริเวณ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่นักวิจัยสักคนจะได้รับเลือกให้เข้าร่วมโครงการนี้ เพราะชนเผ่าซานโตเป็นชนเผ่าโบราณปกครองตนเอง ที่ไม่ยอมรับวัฒนธรรมโลกภายนอก พวกเขามีภาษาและวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองมาหลายพันปี และไม่เคยอนุญาตให้คนนอกล่วงล้ำเข้าพื้นที่มาก่อน ปาลิดาแทบจะเรียกได้ว่าเป็นบุคคลแรกของเอเชีย ที่จะได้ไปสัมผัสกับชนเผ่าโบราณนี้อย่างแท้จริง ไม่เสียแรงที่ฝึกฝนทุ่มเทเรียนภาษาของชนเผ่าซานโตกว่าสองปีจนแตกฉาน " นึกว่าโครงการนี้จะโดนยกเลิกไปเหมือนปีก่อน ๆ แล้ว " " นั่นสิ..เห็นว่ามีการแต่งตั้งหัวหน้าเผ่าคนใหม่ที่เข้มงวดกว่าเดิมมาก ทำไมเขาถึงยอมให้ไปได้เนี่ย ! " " เท่าที่เห็นในรายชื่อ จะมีปากับหมออีกคนจากจีนที่ได้ไปสำรวจครั้งนี้ พวกเขาน่าจะมีคนป่วยที่ต้องรักษาถึงได้ยอม " หญิงสาวที่ยังหายใจหอบด้วยความตื่นเต้นกล่าว ในรายละเอียดที่แจ้งมาทางอีเมล ทางชนเผ่าซานโตขอแพทย์และยารักษาโรคที่จำเป็น แลกกับการส่งนักวิจัยเข้าไปสำรวจอย่างใกล้ชิดครั้งประวัติศาสตร์นี้ ทั้งยังต้องเดินทางโดยด่วนอีกด้วย เธอจึงเดาว่าพวกเขาน่าจะมีชนชั้นสูงในเผ่าที่อาจจะกำลังป่วยหรือบาดเจ็บหนักอยู่แน่ " แล้วนี่ไปเมื่อไหร่ ? " " คืนพรุ่งนี้ค่ะ " ทุกคนพากันโห่ร้องด้วยความใจหาย เราต่างร่วมทุกข์ร่วมสุขสำรวจชนเผ่าเล็กน้อยทางภาคเหนือของไทยและประเทศเพื่อนบ้านด้วยกันมาหลายปี ตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาที่ยังเรียนไม่จบดีเสียด้วยซ้ำ มาวันนี้หนึ่งในเพื่อนร่วมทีมจะทิ้งเมืองในหุบเขาอย่างเชียงใหม่ ไปอยู่บนเกาะทางใต้ไกลถึงฟิลิปปินส์เสียแล้ว สนามบินสุวรรณภูมิ เพราะไม่มีเที่ยวบินตรงจากเชียงใหม่สู่ประเทศฟิลิปปินส์ ปาลิดาจึงต้องเก็บข้าวของเอาเท่าที่จำเป็นใส่รวมในกระเป๋าเป้เพียงใบเดียว จากนั้นก็ขึ้นเครื่องมาที่กรุงเทพในเย็นวันนั้นทันที โชคดีว่าหญิงสาวมักจะต้องปฏิบัติหน้าที่ขึ้นป่าขึ้นดอยอยู่บ่อย ๆ จึงจัดการตัวเองได้ในเวลาอันสั้น และเมื่อไปถึงที่กรุงมะนิลาเมืองหลวงของที่นั่นแล้ว ยังจะต้องต่อเครื่องบินเล็กและนั่งเรือเข้าเกาะไปอีก กระเป๋าเดินทางใบโตจึงไม่อาจตอบโจทย์ได้ดีนัก " เฮ้... " เสียงทักทายสั้น ๆ จากชายหนุ่มในชุดวอร์มทะมัดทะแมงเอ่ยขึ้น เมื่อปาลิดามาถึงบริเวณด้านหน้าประตูห้องรับรองผู้โดยสารเพื่อรอต่อเครื่อง เขาเป็นชายหนุ่มชาวจีนรูปร่างสูงโปร่ง ไม่อ้วนไม่ผอม ผิวขาวกระจ่างและมีใบหน้าหล่อตี๋ กำลังโบกมือเบา ๆ ให้อย่างเป็นมิตร ปาลิดาจึงได้ส่งยิ้มทักทายกลับคืน " สวัสดีค่ะ ฉันปาลิดา เรียกแค่ปาก็ได้ คุณคือหมอหลี่ใช่ไหมคะ " ภาษาอังกฤษสำเนียงฟังง่ายจากหญิงสาวทำให้อีกคนยิ้มออก คุณหมอหลี่จวินในวัย 35 ปี เพื่อนร่วมภารกิจครั้งนี้ เขาตัดสินใจส่งอีเมลหาเธอทันทีที่ผลประกาศออก หมอหลี่บอกกับเธอว่าพึ่งหัดเรียนภาษาของชนเผ่าซานโตได้เพียง 6 เดือนเท่านั้น เพราะคิดว่าตัวเองน่าจะมีรายชื่อได้ไปสำรวจที่ชนเผ่าทางทิเบตมากกว่า แต่ดันตกกระไดพลอยโจนมีชื่อมาร่วมกับเธอ จึงได้บินด่วนจากปักกิ่งมาเปลี่ยนเครื่องที่กรุงเทพมหานครพร้อมกัน " สวัสดีครับ ผมหมอหลี่ คุณอ่านรายละเอียดในอีเมลทั้งหมดหรือยัง " " ยังเลยค่ะ เพราะมัวแต่เก็บของมาที่นี่ด่วน เลยตั้งใจว่าจะไปอ่านต่อบนเครื่อง " หมอหลี่ถอนหายใจน้อย ๆ ตัวของเขาเองเป็นผู้ชาย เรื่องบุกป่าฝ่าดงไม่ใช่ปัญหานัก ชายหนุ่มเคยไปมาหมดแล้วทั้งทุ่งหญ้าที่แห้งแล้งและร้อนระอุในยามกลางวัน แต่หนาวเหน็บแทบขาดใจในยามกลางคืน เรียกได้ว่านอนกลางดินกินกลางทรายรวมกับชนพื้นเมืองตัวจริง แต่แม่สาวน้อยปาลิดาที่ดูพึ่งจะมาทำงานวิจัยได้ไม่กี่ปีนี่สิ... นอกจากคะแนนด้านภาษาชนเผ่าที่นำมาเป็นอันดับหนึ่งแล้ว ประสบการณ์ที่เหลือนั้นน้อยนิด มีเพียงการสำรวจวิจัยชาวเขาเผ่าม้งในไทย ที่ความยากลำบากในการเดินทางเทียบกันไม่ติด " ทางหัวหน้าชนเผ่าไม่อนุญาตให้เราเข้าออกพื้นที่แบบไป-กลับ เราจะต้องใช้ชีวิตที่นั่น 90 วันโดยห้ามนำเครื่องมือสื่อสารหรือกล้องถ่ายรูปเข้าไปเด็ดขาด นอกจากอุปกรณ์การแพทย์และยารักษาโรค " " .... " " เสื้อผ้าของพวกเราก็ด้วย...เราต้องแต่งตัวตามธรรมเนียมชนเผ่าเท่านั้น ไม่มีการรับประกันความปลอดภัยใด ๆ ทั้งสิ้น ผมก็พึ่งจะอ่านขั้นตอนปฏิบัติตอนนั่งเครื่องมาที่นี่ เราถอนตัวไม่ได้แล้ว.... " หา.... ปาลิดาอ้าปากค้าง เรื่องเครื่องมือสื่อสารและกล้องถ่ายภาพเธอยังพอเข้าใจได้ วิถีชีวิตคนเมืองของพวกเราอาจทำให้พวกเขาไม่สบายใจนัก เรื่องที่ต้องไปอยู่กินค้างคืนกับคนในเผ่าก็...เอาเป็นว่าปาลิดายังพอทำใจยอมรับได้ ถึงอย่างไรก็มีหมอหลี่และอาจจะมีเจ้าหน้าที่ของทางประเทศต้นทางติดตามไปด้วย แต่เรื่องเสื้อผ้าของชาวชนเผ่าซานโต เธอไม่เห็นด้วยเอาเสียเลย ! ชาวชนเผ่านี้อาศัยอยู่บนเกาะเนกรอส เป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสี่ของประเทศ ชายฝั่งด้านหนึ่งเป็นชายหาดติดทะเล มีประชาชนส่วนหนึ่งอาศัยและทำธุรกิจท่องเที่ยวตามปกติ ส่วนอีกฝั่งเป็นเนินเขาสลับทุ่งหญ้าและป่าร้อนชื้น อีกทั้งมีภูเขาไฟที่ยังไม่ดับสนิทลง ที่นั่นคือบ้านของพวกชนเผ่าซานโตที่ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปิดกาย สวมใส่เพียงเครื่องประดับลูกปัด เปลือกหอยหรือเปลือกไม้ วาดเขียนสีเป็นลวดลายตามลำตัว มีเพียงชนชั้นสูงของเผ่าเท่านั้นที่จะมีผืนผ้าทอมือปกปิดร่างกายบางส่วน ปาลิดาไม่คิดว่าเธอจะได้รับเกียรตินั้น พวกเขาหยิ่งผยองในศักดิ์ศรีกันมาก คนนอกที่รุกล้ำอาณาเขตไม่ว่าจะด้วยดีด้วยร้าย หากเขาไม่เต็มใจให้พบเจอต่างก็ถูกสังหารทิ้งมาแล้วหลายราย " คุณ...โอเคไหม... " หมอหลี่ถามขึ้นเสียงแผ่ว หลังพบว่าปาลิดายืนสติหลุดลอยไปไกลเสียแล้ว ฝ่ามือใหญ่โบกเบา ๆ ตรงหน้าหญิงสาว " ฉัน...ถ้าพวกเขาถอดหมด...แล้วเราก็ถอดหมด... " ก็คงไม่เป็นไรล่ะมั้ง.... ชีวิตนี้เกิดมา 24 ปี ปาลิดายังโสดซิงไม่เคยเปลื้องผ้าต่อหน้าชายใด นี่ได้เปลื้องทั้งทีก็โอ้อวดคนทั้งชนเผ่ามันเสียเลย ไหนจะคุณหมอหลี่ที่พึ่งพบเจอกันนี่อีก แค่คิดก็อยากจะร้องไห้ แต่จะให้ถอยตอนนี้มันก็หลังชนฝาเสียแล้ว " คุณหมอหลี่ช่วยทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นด้วยนะคะ... " หมอหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ให้กับน้ำเสียงท้อแท้ของเพื่อนร่วมภารกิจ ได้ยินมาว่าข้อตกลงนี้หัวหน้าเผ่าคนใหม่ออกมาเจรจากับเจ้าหน้าที่ของประเทศต้นทางโดยตรง หากมีใครตุกติกแม้แต่นิดเดียว ไม่แน่ว่าจะต้องถูกปลิดชีพเป็นร่างไร้วิญญาณไปนอนเฝ้าปล่องภูเขาไฟกันแน่นอน งานนี้เป็นงานวิจัยชิ้นสำคัญที่ถ้าหากว่ามีชีวิตรอดกลับมา ทั้งเขาและปาลิดาจะกลายเป็นตำนานของนักวิจัยรุ่นต่อไปอีกนานแสนนาน " ไปกันเถอะค่ะ ชุดแบบชนเผ่าซานโตก็ได้ หวังว่าอากาศที่นั่นคงเย็นสบายดี... "