SA LUMIPAS na mga araw ay naging routine na ni Khalil ang pagpunta sa bahay. Kapag may pasok kami sa school ay dinadaanan niya ako at madalas na hinahatid pa niya ako pauwi sa hapon. Natataon tuloy na nasa bahay na si Kuya Nigel kaya lagi siyang nauutusan kahit pa pinalalabas ng kapatid kong si Khalil ang nagprisintang gawin iyon.
“O, bakit ang aga mo namang naglalampaso d’yan?” pupungas-pungas pa si Ate Natasha habang pababa ng salas. Bahagya niya pang kinusot ang dalawang mata na tila namamalikmata sa nakikita.
I was panting from cleaning our living room without a break. Nakapag-vacuum na ako at siniguro kong walang kalat at alikabok kahit sa kasuluk-sulukan ng salas namin. Pangalawang beses na rin akong naglampaso kaya may bionic eyes na lang talaga si Kuya Nigel kapag may nahanap pan
