ILANG araw akong naghintay na kausapin ni Kuya Nigel tungkol sa nalaman niya sa relasyon namin ni Khalil ngunit wala siyang binanggit na kahit ano. Akala ko tuloy ay palalagpasin na lang niya iyon pero nagkamali ako. Hinintay lang pala niyang dumalaw uli sa bahay si Khalil dahil binawalan ko munang pumunta upang makapagpahinga naman.
“So? Wala ba kayong sasabihin?” Pinagkrus ni Kuya Nigel ang kaniyang mga braso habang nakaupo sa pang-isahang sofa.
Nasa salas kami kasama si Nanay at Tatay na nakaupo sa mahabang sofa. Kami ni Khalil ay inokupa ang magkatabing pang-isahang sofa na katapat lang ng kapatid ko.
I shut my eyes tightly and secretly cursed. Kung alam ko lang na plano niyang paaminin kami sa harap ni Nanay at Tatay ay mas pinatagal ko pa sana ang pag-antala sa pagpunta ni Khalil.
