SA PINTO pa lang ng bahay nina Ninang Sarry ay alerto na ako sa posibilidad na makita si Khalil. Iaabot ko lang talaga dapat ang naiwang envelope ni Ninang pero natangay na niya ako papasok ng bahay nila. Panay ang lingon ko sa hagdan nina Ninang Sarry habang nakaupo sa sofa nila. Nakaplano na sa isip kong pumunta sa kusina kung sakaling bumaba si Khalil. Napanatag lang ako nang maalala ang injury niya sa tuhod kaya imposibleng bumaba iyon ng kwarto niya.
Nakalalabas nga siya ng bahay kahit injured siya, iyon pa kayang pagbaba sa hagdan ang hindi niya magawan ng paraan?
I felt anxious with that thought. Hindi pa ako handang makita siya. I don’t understand why I felt guilty over something that I don’t really do.
“Princess, mag-meryenda ka muna,” wika ni Ninang Sarry at inilapag ang tr
