World of Differences: Colt Trevoir

Chapter 23 - Sunrise

COLT

“No, we are not going to do that.” Tingin ng seryoso sa akin ni First habang hingal na hingal at tsaka siya bumalik sa pag-alis ng mga bato sa nag-iisang daanan.

Dahan-dahan nag-umpisang mawala ang ngiti sa mukha ko dahil sa sinabi niya pero lumapit sa akin si Second. “This is a cave and the least you can do is don’t make an explosion inside.” Hawak niya sa balikat ko gamit ang kanang kamay sabay turo sa taas na gamit ang kaliwang kamay.

Nakuha ko naman ang point nila na baka mas lalong ma-trap lang kami or gumunaw ang mismong trap, kaya nanahimik na lang ulit ako sa tabi ni Lynx. “Hindi ko na alam ano ang pwede nating magawa ngayon.” Buntong hininga ko pag upo.

“Tumingin ka kaya sa weapon option mo kung may pwede kang magamit para makalabas tayo dito.” Turo niya sa balikat ko kasabay ng isang beses na pagtaas niya ng noo sa akin.

Sinunod ko ang sinabi ni Lynx dahil hindi ko pa rin na lilibot ng buo ah weapon option ko, mukhang ito na ang time na ‘yon. Mula sa weapon tinignan ko ang lahat ng pwedeng magamit para makalabas kami sa cave na ito pero wala hanggang sa tignan ko na rin ang skills na pwede kong magamit sa ibaba ng mga weapon. “Unavailable naman lahat,” reklamo ko pero tuloy pa rin sa pag-swipe pa left. Andami ko kasing skills pero hindi sa larong ito, puro ba naman magic and powers ang nilalaro ko dito sa Death tournament hindi ‘yung mga ganitong barilan na hindi pa gumagamit ng kung anong kapangyarihan.

Habang nag-swipe ako na patanong ako kay First kahit na pa busy sila. “Why is there a kind of robot in this game?” tanong ko sa kanya.

“It's a weapon that you can also buy in the B.O.P shop.” Lingon niya sa akin ng kaunti pero tuloy pa rin sa pagtanggal ng mga bato. “It’s called a dookie monkey,” ani niya. “It has a remote control and ability to self-destruct if a robot is caught or if they have a plan to trap an enemy like what happened to us.” Bato niya ng malakas sa pader ng cave biglang umuga ang cave dahil isa lang itong malalaking patong-patong na bato, na nagkorteng kweba. Saglit lang naman ito at bumalik din sa dati kaya kumalma na ulit kami.

Sa pagpapatuloy ko sa pag-swipe wala na itong lumalabas sa tuwing ii-swipe ko sa kaliwa kaya tinanggal ko na sa harapan ko tsaka ko tumayo at lumapit ulit kala First. “What if we shoot all of that rock to make a hole?” tanong ko habang nakapamewang at napatigil sila kaya akala ko agree na sila.

“It’s the same in explosion.” Tingin ulit sa akin ng seryoso ni First sabay balik sa pagtanggal ng mga bato, kaya tumulong na lang ako. “Did you see what I did to rock earlier?” Turo niya kung saan niya binato ang bato na nakapag uga sa kweba. “Now think if that is a bullet?” point niya ng daliri sa gilid ng ulo niya. “The least we can do without damaging this cave is this rock.” Tapat niya ng palat niya sa mga batong nasa harapan namin. “Put it in there.” Harap niya sa likod namin sabay turo kung saan marami na rin kaming nailagay doon dahil kanina pa kami dito nagtatanggal ng bato at hindi namin namamalayan kung ano ng nangyayari sa labas.

Nakailang oras ulit kami sa pag-aalis ng bato sa daanan hanggang sa mapagod na talaga kami, kaya napaupo kami ng sabay-sabay sa lapag at nag buntong hininga. “Do we really end this way?” hingal na sabi ni Lynx.

Nilabas ko ang legendary gun ko at pinakita ko sa kanila. “Hindi ba talaga natin pwedeng gamitin ‘to?” tingin nila sa akin maliban kay First dahil naka-straight habang nakasandal ang ulo niya sa pader hanggang sa madulas ang kamay ko sa katawan ng baril at bigla itong naglabas ng kakaibang tunog at nag-iba ang kulay ang dating red na kulay nito ay naging blue. “Oh sorry.” Kapa-kapa ko sa baril kung saan ko na on ang kung anong button man ‘yun pero pinigilan ako ni Second kaya tumingin ako dito.

“Don’t.” Pigil niya sa akin sabay hawak at yugyog sa braso ni First dahil katabi niya lang ito. “Look,” ani niya sa baril ko at dahan-dahan naman tumingin si First dahil sa pagod nito hanggang sa nanlaki ang mata niya at parang may naisip na kung ano sa utak.

Napatayo siya na para bang nawala ang pagod sa kanyang katawan sabay lapit sa harapan ko. “I knew it,” ani niya habang nagtataka naman akong nakatingin sa kanya dahil sa hindi ko malamang ekspresyon ng mukha niya.

“What did you know?” tanong ko habang nakahawak ng mahigpit sa baril.

“That you have the ability to defeat the gamemaster but you lack knowledge for now and i totally forgot to tell you what the other thing this legendary gun can do,” abot ang ngiti sa tenga niya na para bang kanina lang ay nawawalan na siya ng pag-asa pero ngayon nabuhayan na siya.

“We have no time,” singit ni Third sa usapan.

Tumingin si First sa kanya pero ibinalik din sa akin sabay hawak sa baril ko at hatak naman sa braso ko. “Follow me.” Utos nito sa amin kaya sumunod kami sa gitna ng cave habang ang pwesto ng legendary gun ay nakatingala ang nguso dahil kanina ng kinapa ko ito at tiningnan kung saan ko napindot ang kung anong button man ‘yon ay pinigilan ako ni Second. “Grab the legendary gun and don’t let go, especially you Colt.” Tingin niya sa akin ng diretso sabay hawak ng tatlo sa katawan ng legendary gun. “We need to smack the back of the legendary gun on the floor with the same force.” Tingin niya sa amin isa-isa at tumango lang kami dahil wala na nga kaming oras. “I count.” Turo niya sa sarili niya habang palakas na ng palakas ang kulay blue na ilaw ng legendary gun ko. “3,” pag-uumpisa niya. “2.” Taas namin sa legendary gun ng sabay-sabay. “1!” sigaw namin ng malakas habang pahampas na ng malakas sa lapag.