Yasemin, Cihan’ın ağzından çıkan o sert sözleri duyduğu anda kulaklarını derin bir uğultu kapladı. Bir anlığına zaman durmuş gibiydi. Sanki mekânın ışıkları sönmüş, kalabalığın gürültüsü arka planda yok olup gitmişti. Sadece Cihan’ın yüzü vardı karşısında. Lâkin her zamanki sakin ve soğukkanlı ifadeden eser yoktu. Çenesi kasılmış, gözbebekleri küçülmüş, nefesi sık ve düzensiz bir hâl almıştı.
Yasemin, Cihan'ın beklenmedik tepkisi karşısında dumura uğramıştı. Üzerindeki şoku atlatır atlatmaz sandalyeyi arkaya doğru itip ayağa fırladı.
“Terbiyesiz!” diye hışımla patladı. Sesi, bir anda ortamdaki uğultunun arasından sıyrılıp yankı yaptı. Omuzları dik, gözleri hırçındı. “Hiç utanmıyorsun değil mi? Benden geçtim, bari yaşından başından utan! Koskoca adamsı-”
“Ne işin var senin bu herifle bur
