วังวนคนเคยคุ้น

บทที่ 4 หวั่นไหว

รถยนต์สีขาวสี่ประตูขับเข้ามาจอดในลานจอดรถของคอนโดโดยใช้เวลาไม่ถึง15นาที เป็นเพราะเวลานี้ดึกมากแล้วการจราจรเลยไม่ติดขัดเหมือนช่วงเย็นที่ผ่านมา

“เอวา ถึงแล้ว” พี่เวย์สะกิดเรียกเอวาที่หลับมาตลอดทาง แต่ไม่มีวี่แววว่าเธอจะตื่นขึ้นมา ถึงจะเป็นเวลาไม่นานที่อยู่ในรถแต่เธอก็กลับลึกไปแล้ว

“...”

“เอ วา” เขาเรียกเธออีกครั้งทีละพยางค์เน้น ๆ ด้วยเสียงที่ดังขึ้น พร้อมกับเขย่าไหล่เธอไปด้วย

“อือ..อ” พี่เวย์มองเธอด้วยความหวังว่าเธอจะตื่น

คนเมาส่งเสียงในลำคอแต่ไม่ยังไม่ลืมตาขึ้นมาคล้ายกับแค่รำคาญที่มีใครมารบกวนการนอนของเธอ

“ให้มันได้อย่างงี้” เขาพึมพำก่อนดับเครื่องแล้วเปิดประตูรถออกและเดินไปฝั่งที่เธอนั่ง เขาช้อนตัวเธออุ้มขึ้นมาจากเบาะโดยไม่ลืมหยิบกระเป๋าของเธอออกมาด้วยและปิดประตูล็อครถให้เรียบร้อย ส่วนคนเมาที่ยังหลับไม่รู้เรื่องเลยต้องกลายเป็นภาระของแฟนเก่าอย่างเขาที่ต้องแบกเธอขึ้นห้องไป

เขาอุ้มเธอไว้จนถึงตอนเข้าลิฟต์ก็วางเธอลงให้ยืนอยู่ข้างกันโดยที่เขาพยุงเธอเอาไว้ เมื่อลิฟต์มาถึงชั้นที่ห้องของทั้งคู่อาศัยอยู่เขาก็ประคองร่างเธอกึ่งเดินกึ่งลากอย่างทุลักทุเลเล็กน้อยจนถึงหน้าประตูห้องของเธอ

“เอวา คีย์การ์ดอยู่ไหน”

“หืม” เธอปรือตามองหน้าเขาแล้วตอบรับ

“คีย์การ์ดห้อง อยู่ไหน”

“กระ..เป๋า” พี่เวย์หาคีย์การ์ดในกระเป๋าของเอวาตามที่เธอบอก เมื่อพบแล้วก็แตะเปิดประตูห้องเข้ามาด้านใน เขาพาเดินเข้ามาในห้องนอน พยุงร่างเล็กของเธอให้นั่งลงบนที่นอน เอวานั่งตัวโอนเอนไปมา เธอช้อนสายตาที่ยังคงปรืออยู่ขึ้นมองหน้าคนที่มาส่งถึงห้องและคว้าจับที่แขนของเขาที่ยืนมองอยู่ตรงหน้าเธอ

“พี่...วาจะ...”

“จะเอาอะไร” พี่เวย์ขมวดคิ้วและเป็นฝ่ายจับข้องมือเธอเอาไว้แทน

“วาจะ...”

“จะอะไร”

“จะ...อ้วกกก” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ของเหลวก็พุ่งออกมาจากปากเธอและกระเด็นใส่ชุดที่เธอสวมอยู่ แน่นอนว่าพี่เวย์ที่ยืนอยู่ใกล้เธอก็ถูกของเหลวเล่นงานไปด้วยเช่นกัน

“เอวา! ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้” พี่เวย์จิ๊ปากไม่พอใจพร้อมกับยกมือขึ้นมานวดขมับตัวเองอย่าหัวเสียและจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออก โชคดีที่เลอะไม่มาก เขาโยนเสื้อลงไปกองที่พื้นไว้ค่อยนำไปลงเครื่องซักผ้าพร้อมกับชุดของเอวา

เมื่อจัดการถอดเสื้อของตัวเองแล้วเขาก็คลำมือไปที่ตัวเธอเพื่อหาซิปหรืออะไรก็ตามที่จะทำให้ชุดเธอหลุดออกจากตัว เขาเจอซิปที่อยู่ข้างลำตัวทางด้านซ้ายมือและจัดการรูดลงก่อนจะปลดสายเสื้อออกจากแขนทีละข้างจนครบ

“เดี๋ยว..ทาม..เอง” เอวาที่เริ่มรู้ตัวเอ่ยขึ้นมาในขณะที่เขากำลังจะจับชุดทางด้านข้างช่วงอกของเธอ เขาเลยปล่อยมือออกและมองดูเธอพยายามถอดชุดออกด้วยท่าทางเงอะงะ เธอยืนขึ้นเพื่อจะถอดชุดออกให้ง่ายขึ้น พี่เวย์เลยหันหลังให้เพราะกลัว

จะเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นแล้วอาจห้ามใจไม่ไหวที่จะไม่ทำอะไรเธอ

“ตุ้บ!”

พี่เวย์หันหน้ากลับมาพบว่าเอวาลงไปนั่งกับพื้นอย่างไม่ได้ตั้งใจหรือพูดง่าย ๆ ก็คือเธอคงล้มลงไปในตอนที่พยายามถอดเสื้อผ้าออก ตอนนี้เธอถือชุดเอาไว้ในมือ

“เห้อ” เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะพยุงเธอให้ลุกขึ้นไปนั่งเตียง ขณะนี้เอวามีเพียงชุดชั้นในติดตัวอยู่เท่านั้น และเธอนอนราบไปกับที่นอนแล้ว พี่เวย์ดึงชุดที่เธอถอดออกมาไว้ในมือตัวเองและโยนไปกองรวมกันกับเสื้อของเขา

พี่เวย์พยายามไม่มองเต้าอวบอึ๋มของเธอที่ล้นขึ้นมาจากเสื้อชั้นในไร้สาย แต่จะทำยังไงได้ก็มันเป็นจุดดึงดูดสายตาซะขนาดนั้น เอวายังคงสวยงามเสมอสำหรับเขา

เขาละสายตาไปมองเสื้อผ้าที่กองบนพื้นแววตาของเขาก็เป็นประกาย เพราะเมื่อพอมาคิดดูอีกทีแล้วไหน ๆ ชุดที่มันขัดใจเขาเวลาที่เธอสวมใส่มันได้เลอะและเหม็นขนาดนั้นไปแล้ว เขาเลยถือวิสาสะนำชุดนั้นใส่ถุงดำและทิ้งลงในถังขยะแทนที่จะนำไปซัก เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเห็นเธอหยิบมันมาใส่ต่อให้ขัดใจเขาในวันอื่นอีก

ในช่วงที่ยังคบกันมาตลอด 2 ปีกว่า ๆ เอวาไม่เคยเมาแล้วเละเทะขนาดนี้เพราะเขาเป็นคนที่คอยคุมเธอไว้ได้อยู่ตลอด เธอไม่ได้ดื่มเอาเป็นเอาตายแค่จิบ ๆ เท่านั้นแต่นี่อะไรคออ่อนขนาดนี้แล้วยังอวดดี ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งโมโหที่เธอปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพนี้ หากว่าวันนี้เขาไม่ได้ไปกับเธอมันจะเป็นยังไง ถึงจะมีเพื่อนอยู่ด้วยและเขาก็มั่นใจว่าไอ้วีร์น้องชายแท้ ๆ ของเขาจะต้องเป็นคนดูแลเธอ แต่ก็นั่นแหละมันเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการให้เป็นมากที่สุด

พี่เวย์เดินเข้ามาใกล้เอวาที่หลับไปอีกแล้ว เขาคิดว่าจะอาบน้ำให้เธอก่อนดีไหม เนื้อตัวของเธอมีคราบเลอะจากของเหลวที่เธอขย้อนออกมาเล็กน้อยคงติดมาตอนถอดเสื้อผ้าออก เขาอุ้มเธอขึ้นมาจากที่นอนและพูดกับเธอว่า

“ไปอาบน้ำก่อน”

“อือ...” เธอครางแผ่วเบาในลำคอ เขาถือว่าเธอตอบรับแล้ว

“จะมาว่าพี่ลวนลามไม่ได้นะ” พี่เวย์กระซิบที่ข้างหูของเอวาก่อนอุ้มเธอเข้าห้องน้ำไป

เมื่อเข้ามาถึงในห้องน้ำพี่เวย์ก็วางเอวาลงให้ยืนที่บริเวณโซนแห้งของห้องน้ำ เธอหันหลังให้เขาและใช้มือค้ำเคาน์เตอร์หน้ากระจกบานใหญ่ไว้เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยว

พี่เวย์ถอดกางเกงยีนส์ขายาวของตัวเองออกเหลือเพียงกางเกงบ็อกเซอร์เพื่อกางเกงของเขาจะได้ไม่เปียกไปด้วย เขาหันหน้าเข้าทางกระจกสายตาของเขาจับจ้องไปที่หน้าอกอวบที่ล้นออกมาซึ่งเป็นภาพสะท้อนบนกระจกตรงหน้าของทั้งคู่ เขาเคลื่อนสายตาขึ้นมามองสบตากับเธอ แววตาของเขาสื่อความหมายบางอย่าง

“อ..ออกไปก่อน..วาจะ..อาบเอง” เอวายกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าอก เธอเอ่ยออกมาตะกุกตะกัก เธอเริ่มรู้สึกตัวราวกับว่าหายเมาเป็นปลิดทิ้งไปแล้ว ภาพสะท้อนบนกระจกของเธอที่แทบจะเปลือยอยู่ต่อหน้าเขาหรือเพราะเขาเองที่แทบจะเปลือยอยู่ตรงด้านหลังเธอ เอวารับรู้ได้ว่าใบหน้าของเธอเห่อร้อนและแก้มของเธอก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ

พี่เวย์ยกยิ้มที่มุมปาก เขาเดินออกไปทางประตู เอวามองตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเขาเดินพ้นประตูห้องน้ำไป เธอเดินออกมาจากหน้ากระจกเธอหลบตัวอยู่หลังประตูยื่นหน้าออกมาชะเง้อมองออกไปหน้าประตูเพื่อดูให้เห็นว่าพี่เวย์ไปทางไหน เขาเดินกลับมาพร้อมผ้าเช็ดตัวสองผืน เขารู้ดีว่าอะไรอยู่ตรงไหนในห้องของเธอเพราะเมื่อก่อนเขามีโอกาสได้เข้ามาในห้องเธออยู่บ่อย ๆ

ผ่านมาสามเดือนนับจากที่เลิกกันไป ของทุกอย่างในห้องเอวาแทบไม่มีอะไรเปลี่ยน แม้กระทั่งเสื้อยืดสำหรับใส่นอนกับกางเกงขาสั้นของพี่เวย์ เธอก็ยังคงเก็บไว้ในลิ้นชักตู้เสื้อผ้าขอเธออยู่เลย

“ขอผ้าให้วาหน่อย”เอวายื่นมือออกไปขอผ้าเช็ดตัวกับเขาก่อนที่เขาจะเดินเข้าประตู

“อาบน้ำก่อนค่อยใช้” เขามองเธอด้วยแววตาขบขันกับท่าทางเขินอายของเธอ

“ส่งผ้ามาให้วา..เดี๋ยววาอาบเอง”พี่เวย์ไม่ยื่นผ้าให้และเขาก็เดินเข้ามาในห้องน้ำขยับเข้ามาไล่ตอนเอวาจนหลังของเธอชนเข้ากับขอบเคาน์เตอร์ของกระจก เขาใช้แขนสองข้างกักตัวเธอไว้กับเคาน์เตอร์ไม่ให้หนีไปไหนได้

“พี่ก็กลับไป..ได้แล้ว”เอวาออกปากไล่เขา หลุบตาลงต่ำ เธอไม่กล้าสู้หน้าเขา ตอนนี้เธอเริ่มได้สติขึ้นมาแล้วจริง ๆ เธอรู้สึกได้ว่าสถานการณ์มันเริ่มไม่ปกติ มันไม่ใช่เรื่องปกติของคนที่เลิกกันไปแล้ว

“อายอะไร เคยเห็นมาหมดแล้ว”เขาใช้น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูเธอ ทำให้ใบหน้าของเธอเห่อร้อนขึ้นมาทันทีและทำตัวไม่ถูก

“พี่เวย์ !” เธอยกกำปั้นขึ้นมาหวังจะทุบลงไปบนอกเขาแต่พี่เวย์จับข้อมือเธอเอาไว้ได้ก่อน สายตาของเขาโลมเลียร่างกายของเธอราวกับสัตว์ป่าที่พร้อมขย้ำเหยื่อตรงหน้า เอวาหายใจไม่ทั่วท้อง หัวใจเต้นแรง ลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ รู้ตัวอีกทีมืออีกข้างของเขาก็ปลดตะขอบราไร้สายของเธอออกไปพ้นตัว เมื่อเปลือยเปล่าเอวาก็ยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกไว้ทว่ามือเล็ก ๆ ของเธอก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่

คนถูกไล่ให้กลับไปดึงมือเธอออกก่อนจะก้มหน้าลงมาขบเม้นเนินอกอวบของเธอจนเกิดรอยแดงไปทั่วบริเวณ ความวาบหวิวเกิดขึ้นในอก เธอสั่นสะท้านไปทั่วสรรพางค์กายยามที่ลิ้นร้อนโลมเลียยอดปทุมถันสีชมพู เขาดูดดึงหยอกเย้าให้เท่ากันทั้งสองข้าง

เอวาเก็บกักเสียงหน้าอายไว้ในลำคอ ลมหายใจถี่กระชั้นไม่เป็นจังหวะ เธอหลงใหลไปกับสัมผัสที่เขามอบให้ไปชั่วขณะ

กางเกงชั้นในสีดำตัวจิ๋วถูกรูดลงมาที่หัวเข่า เธอหนีบขาเข้าหากันทันทีที่ความเย็นจากอากาศเข้ามาปะทะที่จุดกลางกายความเป็นสาว จากนั้นก็ยกตัวเธอขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ จับขาเธอให้แยกออกแต่มือบางเอื้อมลงมาปิดบังส่วนนั้นเอาไว้

“อ..อย่า..” เธอเอ่ยห้ามเสียงเบาแต่เขาแกล้งทำไม่ได้ยิน มือใหญ่ดึงมือเธอออกให้พ้นก่อนที่เขาจะจับขาเธออ้าออกอีกครั้งและก้มหน้าลงไปที่จุดอ่อนไหวของเธอ

“ฮึก..อึก..” เสียงสะอื้นของเอวาทำให้พี่เวย์เงยหน้าขึ้นมามอง ขอบตาของเธอเริ่มแดง น้ำใส ๆ คลออยู่ในตา

“ขอโทษ พี่ไม่ทำแล้ว อย่าร้องเลยนะ” พี่เวย์รั้งตัวเอวาเข้ามากอดปลอบ เขาดึงสติตัวเองกลับมาหลังจากที่ปล่อยใจไปตามอารมณ์กับสิ่งกระตุ้นที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาของเธอ

ถึงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้เห็นทุกส่วนในร่างกายเธอแต่ก็เป็นครั้งแรกในสถานะที่ไม่เหมือนเดิม ทุกครั้งที่ผ่านมาเขายังมีสิทธิในร่างกายเธอ ไม่เหมือนในครั้งนี้ที่เขาต้องหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล่วงเกินไปจนถึงขั้นสอดใส่ เพราะถึงยังไงเขาก็ต้องทำกับเธอด้วยความเต็มใจของเธอจริง ๆ เท่านั้น ครั้งนี้เขาจะถือว่ามัดจำเอาไว้ก่อน ถ้าได้เลื่อนสถานะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเมื่อไหร่ เขาคงจะได้มีโอกาสจับเธอกินทั้งตัวจริง ๆ

พี่เวย์ยอมออกมาจากห้องน้ำ เขาปล่อยให้เอวาจัดการกับร่างกายของเธอเอง เมื่อได้อยู่คนเดียวเอวาก็ทำความสะอาดร่างกายให้เรียบร้อย เธอสวมชุดนอนตัวบางและเดินออกมาไม่พูดไม่จาไม่สบตากับเขาก่อนนั่งลงบนเตียงแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม เพียงไม่นานก็หลับไปด้วยความเพลีย

เขาใช้ห้องน้ำต่อจากเธอ จัดการกับตัวตนภายใต้กางเกงตรงจุดกลางกายของเขาที่มันคับแน่นและปวดหนึบอยู่ในตอนนี้ที่เขาต้องหาวิธีจัดการมันด้วยตัวเองและทำความสะอาดร่างกาย เมื่อเรียบร้อยก็เดินกลับมาที่เตียง สายตาของเขาทอดมองด้วยความรักใคร่ไปยังคนที่หลับสนิทไปแล้ว

อันที่จริงเขาควรกลับไปนอนที่ห้องตัวเองแต่พอคิดดูอีกที เขาก็อยากใช้โอกาสนี้ที่ได้ใกล้ชิดเธอได้บอกสิ่งที่ยังค้างคามานานให้เธอเข้าใจ ถ้าหากเป็นไปได้เขาก็อยากขอโอกาสกลับมาคบเธออีกสักครั้ง เขาสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม นอนลงข้างเธอที่หันหลังให้เขา พี่เวย์กระซิบกับเธอว่า

“ขอนอนกอดได้มั้ย คิดถึงจะตายอยู่แล้ว”