วังวนคนเคยคุ้น

บทที่ 3.2 ตามติด

“กูตกข่าวอะไรรึเปล่า” ไอ้ข้าวเดินมาหยุดยืนที่หน้าโต๊ะแล้วถามทุกคนทันทีที่เห็นพี่เวย์นั่งอยู่ด้วย เอวาขยับที่นั่งให้ไอ้ข้าวนั่งลงข้างเธอก่อนจะตอบคำถามมัน

“ไม่มีอะไรหรอกมึง แค่คนน่ารำคาญ” คำตอบของเอวาทำให้พี่เวย์หัวเราะในลำคอและจ้องหน้าเธออย่างมีเลศนัย ฟ้าก็ขำอย่างไม่เกรงใจ ไอ้วีร์ยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ แววตาของมันก็เจือความขบขัน ไอข้าวที่เพิ่งมาถึงและไม่รู้สถานการณ์เมื่อกลางวันก็ทำหน้างงเล็กน้อย

“ไงมึง กูจดเลคเชอร์ให้มึงครบหมดละนะ พรุ่งนี้ค่อยเอา” เอวาทักไอ้ข้าวที่ยังทำหน้างง

“เค ขอบใจเว้ย”

“หายดียังมึงอะ ถ้าไม่ไหวกินกับเล่น ๆ ก็พอ เหล้าไม่ต้อง” ฟ้าว่า

“เป็นห่วงกู” ไอ้ข้าวเลิกคิ้วถาม

“มันเปลือง”เฟรนช์ฟรายส์ชิ้นหนึ่งถูกโยนมาจากมือไอ้ข้าวด้วยความหมั่นเขี้ยวแต่ฟ้าเบี่ยงตัวหลบได้ทัน “หยอก ๆ มึงอย่าเอาของกินมาเล่นดิ” สองคนหัวเราะชอบใจกันใหญ่

“กวนตีนนะมึง” ไอ้ข้าวว่า

“มาถึงก็กัดกันเลยนะพวกมึง มา ๆ ชนแก้ว” เอวาชูแก้วของตัวเองขึ้นมาตรงกลางโต๊ะและทุกคนก็ยกแก้วมาชนกับเธอ ยกเว้นพี่เวย์

ครั้งนี้เอวากระดกรวดเดียวหมดแก้ว จนฟ้าที่นั่งข้าง ๆ ต้องเอื้อมมือไปจับแก้วเพื่อนไว้แต่ช้าไป น้ำสีอำพันไม่เหลืออยู่ในแก้วแล้ว

“เบา ๆ หน่อยมึง เดี๋ยวพรุ่งนี้เรียนไม่ไหว” ฟ้าดึงแก้วออกจากมือเอวาเอามาวางไว้ข้างตัวเอง ไม่อยากให้เอวาดื่มไปมากกว่านี้

“เออ ๆ ไปเต้นกันพวกมึง” เสียงเอวาเริ่มอ้อแอ้ พูดจบเธอก็เดินออกไปที่ฟลอร์ พี่เวย์ก็ลุกตามออกไปทันที

“เดี๋ยวตามไปนะมึง” ฟ้ากำลังกำลังกินกับแกล้มอยู่

“ไอ้วามันเป็นไรวะ” ไอ้ข้าวถามและมองหน้าทั้งฟ้าและวีร์เพื่อรอคำตอบ ไอ้วีร์ยักไหล่เป็นเชิงว่าไม่รู้และยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกต่อ

“คงเรื่องพี่เวย์แหละมั้ง” ฟ้าตอบและเล่าเรื่องที่พี่เวย์ย้ายไปอยู่คอนโดห้องข้าง ๆ เอวาและยังตามมาหาเอวาที่มหา’ลัยตั้งแต่กลางวันรวมถึงเรื่องที่ยัยเฟรชมาแสดงตัวกับเอวาและที่มาหาเรื่องถึงในห้องน้ำด้วย

“เดี๋ยว ๆ ยัยเฟรชอะไรนั่นตามมาถึงคณะเรายังไม่เท่าเรื่องที่มึงพกมีดติดตัวไปด้วยนี่นะ”

“กูก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องใช้หรอกแค่ขู่มันไป ดีที่มันยังกลัวอยู่บ้างคงเพราะอยู่คนเดียว”

“แล้วถ้าครั้งหน้ามันพาพวกมาด้วยล่ะ”

“ก็ลุยดิวะ” ฟ้ายกกำปั้นขึ้นที่หน้าอกประกอบคำพูด

“แล้วเฮียรู้ยัง” ไอ้วีร์ก็รู้เรื่องตั้งแต่วันนั้นแต่มันก็ไม่ได้บอกใคร

“กูว่าไอ้วาคงยังไม่ได้บอก”

“ไม่เป็นไร พวกเราก็คอยจับตามองช่วยไอ้วามันไว้ละกัน” ไอ้ข่าวพูด ฟ้ากับไอ้วีร์พยักหน้ารับรู้

“คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง” ไอ้วีร์ว่า

“ปะ ไปเต้นกันมึง”ฟ้ากินเสร็จดึงแขนไอ้ข้าวให้ลุกขึ้นพร้อมกับพยักเพยิดหน้าชวนไอ้วีร์ด้วยแต่มันไม่ไป

“เอาเลย กูเฝ้าโต๊ะ”

ฟ้ากับไอ้ข้าวลุกออกไปที่ฟลอร์และมองหาเอวา และเห็นว่าพี่เวย์อยู่กับเอวาด้วยแต่เขาไม่ได้เต้นแค่ไปยืนคอยกันเอวาเอาไว้ไม่ให้หนุ่ม ๆ แถวนั้นเข้าใกล้เอวา ฟ้ากับไอ้ข้าวมองหน้ากันและเดินเบียดเสียดผู้คนเข้าไปเต้นใกล้ ๆ เอวาด้วย

ชุดเดรสที่แต่งระบายที่อกของเอวายามสะท้อนกับแสงไฟหลากสีมันช่างระยิบระยับและพริ้วไหวไปตามจังหวะการโยกตัวของเธอ พี่เวย์ยืนมองอยู่ข้าง ๆ พร้อมส่งสายตาอาฆาตยามที่มีหนุ่มนักเต้นแถวนั้นจ้องมองหน้าอกเธออยู่

เอวาไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างมากนัก เธอกำลังสนุกอยู่กับเสียงเพลง พี่เวย์ขยับเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเธอเขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปโอบเอวเธอไว้แล้วกระชับตัวเอวาเข้ามาใกล้ชิดกับแผงอกของเขา เอวาเลยต้องหยุดการเคลื่อนไหวและถามเขาด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้

“พี่...เวย์...ทำอะรายปล่อ..ยวา า” เอวาขยับตัวไปมาพร้อมกับยกมือขึ้นหวังจะดันเขาให้ออกห่าง พี่เวย์จับรวบมือเอวาทั้งสองข้างไว้ที่กลางอกด้วยมือข้างเดียวของเขา อีกมือยกมาจับคางเอวาไว้เชิดหน้าเธอขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เอวาไม่หลบสายตา เขาจ้องเข้าไปในแววตาเธออย่างสื่อความหมายแล้วเอ่ยออกมา

“เอวาเมาแล้ว”

“เหร...อ” เอวาคงจะเริ่มเมาแล้วจริง ๆ เธอรู้สึกว่าสายตาพร่ามัวในยามที่จ้องมองเข้าไปในตาเขา ในอกก็หวิวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“กลับโต๊ะก่อน” พี่เวย์ยอมปล่อยเอวาให้เป็นอิสระและผายมือเป็นเชิงให้เธอเดินนำออกมาก่อน เธอหลบสายตาเขาที่ยังคงจ้องเธออยู่ตลอด

เอวาเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยความโซเซ แอลกอฮอล์ที่กระดกดื่มไปหลายแก้วคงออกฤทธิ์แล้ว พี่เวย์เดินตามหลังมาส่งเอวาที่โต๊ะ เขาจะไปเข้าห้องน้ำก่อนเลยบอกไอ้วีร์ไว้ว่า

“ฝากดูเอวาด้วย” ไอ้วีร์พยักหน้ารับรู้

“ไอ้..วีร์ รินห้าย..กูหน่อย กูหิวว..น้ำ” เอวายื่นแก้วไปให้ไอวีร์ มันจะเทน้ำเปล่าให้แต่เอวาส่ายหน้าพร้อมกับหลบแก้วไปทางอื่นและชี้นิ้วไปที่ขวดเหล้าพร้อมกับยื่นแก้วมาให้อีกครั้ง แต่ไอ้วีร์ไม่รับแก้วมาเพราะไม่อยากให้เอวาดื่มแล้ว เธอจิ๊ปากอย่างขัดใจเลยเอื้อมไปคว้าขวดเหล้าที่อยู่ข้างแก้วไอ้วีร์มารินใส่แก้วตัวเอง

“พอได้แล้ววา จะเมาเหมือนหมาไง๊ ?” ไอ้วีร์ที่เหมือนจะห้ามแต่ก็ไม่ได้แย่งขวดเหล้าคืนมาจากเอวา มันปล่อยให้เธอรินใส่แก้วจนพอใจแล้ววางขวดลงที่เดิม

“ขออ..แก้วเดียว..กูพออ..เลย” พูดจบก็ยกแก้วสีอำพันขึ้นมากระดกจนหมดรวดเดียว ไอ้วีร์ได้แต่มองแล้วส่ายหน้าให้เอวา มันคิดในใจว่าเพื่อนมันไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ถึงได้ยกซดเหล้าเหมือนกับเป็นน้ำเปล่าแบบนี้

“เอวา ดื่มอีกแล้วเหรอ” พี่เวย์กลับมาถึงตอนที่เอวายังถือแก้วอยู่ในมือ เขาดึงแก้วออกจากมือเธอไปวางบนโต๊ะแล้วจับข้อมือเอวาไว้

“ทำไมไม่ห้าม”พี่เวย์หันมาถามไอ้วีร์ด้วยเสียงเข้ม

“ห้ามแล้ว มันฟังที่ไหน” ไอ้วีร์ว่าพลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

“เอวากลับ” พี่เวย์คว้ากระเป๋าของเอวาขึ้นมาสะพายบ่าตัวเองก่อนพยุงตัวเอวาขึ้นมาจากเก้าอี้ เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟ้าและไอ้ข้าวเดินกลับมาพอดี

“กลับแล้วเหรอ” ฟ้าถามทันทีที่มาถึง

“อืม เอวาเมา” พี่เวย์กระชับกระเป๋าของเอวากับไหล่เขาก่อนพยุงตัวเอวาให้ยืนดี ๆ

“ใคร...มาว” คนเมาก็มักจะไม่ยอมรับว่าตัวเองเมา

“งั้นฝากมันด้วยนะพี่” ไอ้ข้าวบอก

“อย่าทำอะไรเพื่อนฟ้านะ” ฟ้ามองหน้าพี่เวย์ด้วยความไม่ไว้ใจแต่พี่เวย์ก็ไม่ได้รับปากอะไร คงแล้วแต่สถานการณ์พาไป

“มอมตัวเองแล้วเพื่อนกู สภาพ” ไอ้ข้าวส่ายหน้าให้กับเพื่อนตัวเอง

“ดูแลไอ้วาดี ๆ นะเฮีย” ฝากฝังเพื่อนกับพี่เวย์จบไอ้วีร์ก็กระดกเหล้าแก้วสุดท้ายเข้าปาก

“หึ !”

ไอ้วีร์ไม่ละสายตาจากใบหน้าเนียนสวยของเอวาจนกระทั่งเธอหันหลังเดินออกไปกับพี่ชายตัวเอง แววตาของมันที่มองเธอสั่นระริกด้วยความรู้สึกบางอย่าง

พี่เวย์พาเอวาเดินผ่านฝูงชนออกมาถึงที่รถอย่างปลอดภัยและค่อนข้างทุลักทุเลนิดหน่อยตอนที่พาเธอเข้ามานั่งในรถ เขาโน้มตัวมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้เอวาที่กำลังตาใกล้จะปิดเต็มที

“นั่งดี ๆ” พี่เวย์ดุเมื่อเอวาดึงเสื้อเขาที่อยู่ตรงหน้าเธอในขณะที่เขากำลังหาสายเบลท์อยู่ข้างประตู เธอซุกหน้าลงบนเสื้อเขาที่บริเวณแผงอกแกร่งแล้วเอ่ยออกมาอย่างขบขัน

“คิก ๆ หอมจาง..”

“เอวา !” พี่เวย์เรียกชื่อเธอเสียงเข้มขึ้น เขาคาดเบลท์ได้สักทีเลยดึงมือเธอออกจากเสื้อเขาและผละตัวออกมานั่งเบาะคนขับ ระบายลมหายใจออกยาว ๆ เขาพยายามสงบจิตใจเอาไว้ไม่ให้คิดอะไรลามกกับเอวาที่อยู่ในสภาพนี้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะข่มมันได้นานแค่ไหนเหมือนกัน