ตะวันสีเพลิง

ใจฉันว้าวุ่น

ผมชอบคุณ" เขาบอกชอบออกไปด้วยใจจริงไม่ใช่ฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่อย่างใดโอบร่างบางไว้แนบอกจนรู้สึกได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจถี่รัว....

หัวใจเขาก็เต้นแรงเหมือนกัน

เขาทรมาน...ทรมานมากหากมีคนอื่นจะคิดแย่งเอาเธอไป

"ผมขอคบคุณได้ไหมคุณซันนี่" เสียงทุ้มพยายามพูดอย่างสุภาพที่จริงแล้วเขาเป็นคนดีมากคนหนึ่งมีคุณสมบัติเพียบพร้อมเหมาะสมกับนางเอกสาวทุกประการ

เขาทำงานเก่ง,ฉลาด,ไอคิวสูง,หน้าตาหล่อเหลาควงไปไหนรับรองไม่อายใคร

สุดท้ายเลยเขาร่ำรวยมหาศาลถือเป็นสารตั้งต้นที่เหมาะจะเป็นพ่อของลูกมากที่สุด

"ฉันไม่ชอบผู้ชายมักมาก"

พอได้ยินซันนี่พูดออกมาแบบนี้เข่าเขาแทบทรุด

มันจี้จุดใจดำนี่ภาพลักษณ์เขาดูแย่ขนาดนั้นเชียว...

เขาจับไหล่บางออกจากอกอุ่นแล้วสบตา

"ถ้าผมมีแต่คุณล่ะ"

"คุณทำให้ได้ก่อน" ฉันพูดทิ้งท้ายแล้วกดเปิดประตูลิฟท์ก้าวขาออกในทันที

"ผมจะทำให้คุณเห็น....ว่าผมดีพร้อม ผมทำได้"

@ ห้องของซันนี่

ห้องพักของนางเอกสาวถึงแม้ไม่ใช่ห้องเพ้นเฮ้าส์หรูหราที่สุดของคอนโดนี้แต่ทุกอย่างครบครันสวยงามเป็นระเบียบตกแต่งเรียบหรูมีสไตล์

บนเตียงนอนนางเอกสาวเบิกตาโพรงในความมืด

ในหัวมีเรื่องมากมายให้คิดเรื่องวันนี้ก็หนักหนาเสียจนชวนให้ปวดหัว จนต้องนวดขมับเพื่อผ่อนคลาย

"เราจะเอายังไงดีกับคุณไซรัสดี"

"คุณปกรณ์ก็อีก"

เกิดเป็นคนสวยก็มีแต่เรื่องปวดหัวปวดใจ

เผลอลูบริมฝีปากของตนเองที่ถูกจูบแบบหยาบคาย

อุตส่าห์วาดฝันว่าจูบแรกมันน่าจะเหมือนในนิยายที่อ่านอยู่เป็นประจำเสียอีก

"คิดถึงสามีจัง...ผู้ชายที่แสนดีกินอร่อย"

ฉันหยิบสมาร์ทโฟนเข้าแอพนิยายอ่านนิยายรักที่เปย์ซื้อ *****คโหลดไว้อ่านยามว่างแก้เหงา

"เฮ้อ...แค่นี้ก็ฝันดีแล้ว"

ฉันซึมซับเอาความหวานและเร่าร้อนเมื่อถึงบทรักน่าประทับใจที่มันอาจจะมีตัวตนอยู่แต่เรายังหากันไม่เจอในชีวิตจริงก็เป็นได้

@ เพ้นท์เฮ้าส์ของไซรัส

เพ้นท์เฮาส์ของไซรัสที่อยู่ชั้นบนสุดของตึก

47ชั้น กว้างขวางด้วยขนาดกว่า200ตารางเมตร

ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่บ้านเดี่ยว

เขาเป็นคนรู้จักใช้ชีวิตใช้เงินซื้อความสุขที่แห่งนี้หรูหราครบครันด้วยความสะดวกสบาย

หากอยากว่ายน้ำห้องเขาก็มี ถ้าวันไหนเครียดเขาก็นั่งจิบเบียร์ที่สวนหย่อมเล็กนั้น

ส่วนคืนนี้เขานอนไม่หลับนอนมองแสงดาวสว่างไสวคิดถึงแต่จูบรสมาร์การิต้า

เปรี้ยวอมหวานนั้นจนอยากลิ้มลองอีกครั้ง

"ซันนี่!.. คุณคิดว่าผมเป็นคนไม่น่าคบขนาดนี้เชียวหรือ"

"ในโลกนี้มีอะไรบ้างที่คุณอยากได้แล้วผมให้ไม่ได้"

เขาจะเลิกเจ้าชู้...นับแต่วันนี้เป็นต้นไป

กะปู๋เขาคงจะเฉาตายก็คราวนี้...ลูกชายพ่อคิดแล้วก็ห่อเหี่ยวนึกเห็นใจส่วนนั้นขึ้นมาจับใจ

ไซรัสเขาคิดทบทวนตนเองทั้งคืนจนง่วงแล้วหลับไปโดยที่ไม่ลืมตั้งนาฬิกาปลุกเพื่อให้ตื่นทันไปรอรับนางเอกสาวที่หน้าห้อง

เวลาตี5. ของอีกวัน

ไซรัสเขาพิถีพิถันแต่งตัวเนี้ยบที่สุดในรอบปีให้สมกับมาด

Business Man ทิ้งรางวัลคาสโนว่าบ้าบอนั่นออกไปแล้วตั้งใจจีบซันนี่ให้เป็นเรื่องเป็นราว

ด้านซันนี่วันนี้ตื่นนอนด้วยสมองที่ไม่ปลอดโปร่งนัก

จึงสวดมนต์ตอนเช้าเรียกสติและสมาธิก่อนออกไปถ่ายละคร

คว้ากระเป๋าหลุยส์สะพายไหล่ปิดไฟแล้วเปิดประตูห้อง

"ว๊าย!..ผี"

นางเอกสาวอุทานออกมาด้วยความตกใจก็เขาที่มายืนหัวโด่อยู่หน้าห้องเงียบๆ

เกือบใช้ส้นสูงกระแทกตรงกลางหว่างขาเข้าให้แล้ว

"อูย..." เขาตกใจรีบเอามือกุมเป้าพัลวัน

"ฮันนี่จ๋า...ผีอะไรจะหล่อขนาดนี้"

"นี่คุณไซรัส...คุณจะบ้าหรือไงมายืนเงียบๆ"

"ผมรอฮันนี่ตั้งนาน"

เสียงทุ้มพูดออกมาดูน่าสงสารสายตาจับจ้องที่ใบหน้าหวานไม่วางตา

"คุณจะมารอเป็นผีเฝ้าประตูแบบนี้ไม่ได้นะ"

"ผมมายืนรอแฟน..ใครจะว่าอะไร"

"ฉันนี่แหละที่ว่า "

เขาเดินเคียงข้างตามประกบไม่ยอมห่างกดลิฟท์ให้เดินตามหญิงสาวเข้าไปแล้วยืนซ้อนหลังระแวดระวัง

"เมื่อตะกี้ฮันนี่มองหาใคร" เขาเห็นหญิงสาวชะโงกหน้ามองก่อนเข้าลิฟท์

"คู่ขาคุณไง..."

"ผมเลิกแล้ว...เลิกหมด...เลิกถาวร"

"จะได้ซักกี่วัน..."

เขาได้ยินคำสบประมาทแล้วของขึ้นใช้สายตามองตัวเลขที่แผงควบคุม

ไม่มีใครกดลิฟท์เรียกเขามีเวลาไม่มาก

จึงจับไหล่บางให้หันหน้ามาทางเขาแตะริมฝีปากลงไปที่หน้าผากมน

จูบที่ปลายจมูกหอมแก้มนุ่มทั้งสองข้าง

มือหนาจับที่ท้ายทอยให้ใบหน้าหญิงสาวรอรับจูบจากเขาแต่โดยดี แต่ที่ดีกว่านั้นคือซันนี่รู้จักจูบตอบบางครั้งอ่อนหวานบางครั้งเร่าร้อนจนเขาแทบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้

ริมฝีปากบางเคลือบลิปกลอสกลิ่นสตอว์เบอร์รี่

เขากลืนกินเข้าไปหลายครั้งหลายคราจนลิฟท์มาหยุดที่ชั้นใต้ดินแล้วเปิดออก

ตึ้ง.....

เขาจำใจคลายอ้อมแขนออกไม่อยากให้ใครเห็นภาพไม่ดีนี้

ต่อไปเขาจะหาโอกาสหวานในที่ที่ปลอดภัย

ฉันที่ยืนขาอ่อนเผลอไผลไปกับจูบอ่อนหวานในแบบที่โหยหาที่อยากได้

ไม่คิดเลยว่าการสวดมนต์ไหว้พระจะได้แบบนี้มาในปัจจุบันทันด่วน

ใจเต้นโครมครามกระโจนลงไปในห้วงอารมณ์ที่เขาดักเอาไว้ด้วยประสบการณ์ที่มากกว่า

จูบดีๆแบบนี้ก็เป็น...นึกว่าจะเถื่อนเป็นอย่างเดียว

ไซรัสเขาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของจับจูงมือนุ่มไปที่รถแล้วเกลี่ยปอยผมของนางเอกสาวที่ปรกลงมา

"ไปเจอกันที่ร้านกาแฟนะ"

"ค่ะ...คุณไซรัส"

@ Sunny Coffee

"มา....ผมช่วย"

คนตัวโตวันนี้เขาไม่ได้มาเป็นลูกค้าแต่มาเป็นผู้ช่วยเจ้าของร้าน

รับเบเกอรี่แล้วจัดเรียงในตู้อย่างเป็นระเบียบ ช่วยทุกอย่างเท่าที่จะทำได้

ฉันจึงตอบแทนเขาด้วย

Black Coffee ส่วนขนมหวานเขาบอกไม่ชอบที่กินไปวันนั้นเพื่อเอาใจเฉยๆ

ส่วนไข่ลวกเขาไม่รับเพราะงดกิจกรรมอย่างว่า

ไม่ว่าฉันจะทำอะไรหรือเดินไปทางไหนก็มักจะมีสายตาคม

ที่ทำตัวเหมือนกล้องวงจรปิดตามติดชีวิตดาราทุกฝีก้าว

สายตาหวานหยาดเยิ้มเสียจนฉันหยิบจับอะไรไม่ค่อยจะถูก

วันนี้เราแลกไลน์และเบอร์โทรกันเพื่อกระชับความสัมพันธ์

"คุณห้ามโทรจิกเวลาซันนี่ทำงานนะคะ"

"อืม...ผมรู้"

"ห้ามหึงด้วยค่ะ"

"ผมทำไม่ได้..รักมากก็หึงมาก"

"เว่อร์...." คนอย่างเขาน่ะเหรอรักมาก...

ระหว่างที่ฉันขับรถไปถ่ายละครพอเขาได้เบอร์ฉันไปเขาก็โทรตลอดทาง

มาถึงกองถ่ายและนอนรออยู่ในรถรอเจ้าหน้าที่กองถ่ายมาถึงก่อนค่อยลงไปแต่งหน้าซ้อมคิวถ่ายละคร

วันนี้เจ๊ท๊อฟฟี่ไม่มา...เธอพานางเอกสาวจักรๆวงศ์ๆ

ออกรายการทีวีเล่นเกมสโชว์ก็น้องนายอน(นา-ยอน จากเรื่องติดบ่วงรักคุณทนาย)

ครืด....ครืด..สมาร์ทโฟนสั่นเรียก

ฉันดูหน้าจอแล้วรับสายทันที

เป็นคุณไซรัส

ซันนี่:

ฮัลโหลค่ะ

ไซรัส:คิดถึงเลยโทรหา...ผมถึงออฟฟิศแล้ว

ซันนี่:

ค่ะ....แค่นี้ก่อนนะคะทีมงานมาแล้ว

ไซรัส:

ไม่มีอะไรผมคิดถึงฮันนี่...เย็นนี้เจอกันนะครับ

ฉันกลายเป็นฮันนี่ไปแล้วคนๆนี้ดื้อด้านผลักไสเท่าไหร่ก็ไม่ไปแถมยังรุกจนตั้งตัวไม่ติด

แต่ใจไม่รักดีของฉันนี่สิที่จูบตอบเขาไปแบบนั้นได้อย่างไร

@@@@@@@

ออนไรท์