รักฉันเรียกว่าเธอ

ตอนที่ 4 เดทแรก II

“พี่ยังเหนื่อยอยู่เลย เมื่อกี้น้องแพรดูอะไรครับ น่าสนุกดีนะครับ ขอพี่ดูด้วยได้มั้ยครับ” เขายังรู้สึกเหนื่อยล้าจากการนั่งอ่านสัญญาและรายงานเอกสารต่างๆ ที่ตั้งอยู่เป็นกองพะเนิน

“เอ่อ ก็ได้ค่ะ แต่ให้แพรไปหายามาทาแขนก่อนมั้ยคะ”

“แค่นี้ไกลหัวใจพี่มากครับ แต่ตอนนี้มีแค่น้องแพรนะครับที่อยู่ใกล้หัวใจพี่” เขาพูดขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉยแถมยังจับมือนุ่มนิ่มของเธอมาวางไว้ตรงหน้าอกด้านซ้ายของเขา ส่งผลให้สาวน้อยข้างกายหน้าแดงไปจนถึงใบหู

“งั้นก็ใส่เสื้อก่อนสิคะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นจะเข้าใจผิดแย่” ทีเมื่อกี้กอดจูบกันอยู่บนโซฟาตั้งนานไม่กลัวคนเห็นมากลัวคนเห็นเวลาเขาถอดเสื้อ ชายหนุ่มคิดในใจอยู่คนเดียวแล้วเขาก็หยิบเสื้อขึ้นมาใส่แล้วมองหน้าน้องแพรแบบยิ้ม ๆ น้องแพรเขินมากจนไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่ยกมือขึ้นมาปิดตาตัวเองไว้ แต่การกระทำนั้นของเธอมันช่างน่ารักมากมายเหลือเกินในสายตาเขา

“ไหนครับ เมื่อกี้ดูอะไรขอพี่ดูบ้าง” น้องแพรไม่รู้ว่าเอามืดปิดหน้าปิดตาไปนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงชายหนุ่มกระซิบข้างหูและรู้สึกถึงความนุ่มยวบของโซฟาที่บ่งบอกว่ามีคนมานั่งข้างๆ พร้อมกันนั้นเค้าก็เอาวงแขนมารวบแขนน้องแพรแล้วดึงเข้ามาพิงลำตัวของเขา ทำให้เธออยู่ในท่านั่งพิงตัวของเขา

เธอได้แต่คิดอย่างปลงๆ เพราะรู้ดีว่าขัดขืนหรือผลักไสเขาไปก็เท่านั้น มีแต่จะทำให้ตัวเองเสียเปรียบมากขึ้น เธอรู้ได้จากประการณ์ที่เพิ่งผ่านมาสด ๆ ร้อนๆ ยิ่งคิดยิ่งทำให้หน้าเธอร้อนวูบวาบ เธอจึงเปิดโทรศัพท์แล้วเปิดคลิปวีดีโอของน้องแมวที่เพิ่งดูไปให้ชายหนุ่มดู พร้อมกับยิ้ม หัวเราะเบาๆ แล้วพูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อยกับความน่ารักของน้องแมว

เอก้มมองสาวน้อยในอ้อมกอดเขาตอนนี้อย่างหลงใหล เธอเอาศีรษะมาพิงที่ไหล่เขาอย่างลืมตัว เขารู้ได้จากน้ำหนักที่กดทับลงมาที่หัวไหล่ กลิ่นตัวหอมอ่อนๆ และเสียงเจื้อยแจ้วของเธอทำให้เขาผ่อนคลายและอบอุ่นในหัวใจมากอย่างที่ไม่เคยมีใครให้เขามาก่อน น้องแพรเป็นหญิงสาวที่ไม่ได้สวยหยดย้อยแบบที่เขาเคยพบพาน เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก รูปร่างอวบอัดกำลังดีไม่ได้ผอมสูงชะลูดอย่างพิมพ์นิยมที่สังคมบอกว่าสวย แต่เธอเต็มไปด้วยความน่ารัก ชายหนุ่มคิดไปก็ยิ้มไป

“พี่เอไปทำงานต่อได้แล้วค่ะ แพรว่าแพรง่วง เมื่อเช้าพี่เอลากแพรออกมาเช้ามากกกก” น้องแพรพูดไปก็ทำท่าบิดขี้เกียจแล้วหาวตาม เอมองท่าทางของน้องแพรอมยิ้มแล้วลูบหัวเธออย่างเอ็นดูแล้วจูงมือเธอไปยังประตูด้านหลังโต๊ะทำงานของเขา แล้วเขาก็เปิดประตูทำให้น้องแพรต้องอ้าปากค้าง

“ทำไมจะต้องมีห้องนอนในห้องทำงานด้วยคะ” น้องแพรถามด้วยความสงสัย

“น้องแพรอยากรู้จริงๆ เหรอครับว่าทำไม” เอตอบพร้อมทำท่ายิ้มกรุ่มกริ่ม น้องแพรนึกขึ้นมาได้แล้วส่ายหัวไปมา

“มะ ไม่ค่ะ ไม่อยากรู้แล้ว” เธอตอบไปก็หน้าแดงไป แล้วดันคุณชายตัวโตออกจากห้องเพื่อไปทำงานต่อพร้อมกับทำมือโบกไปมาเพื่อไล่เขา

“ฟอด” ก่อนออกไปยังไม่วายที่จะมาขโมยหอมแก้มเธอแบบที่ไม่ทันตั้งตัวพร้อมทั้งยักคิ้วหลิ่วตาให้เธอก่อนเดินออกไปจากห้อง

เวลาผ่านไปบ่ายแก่ แล้วเอเพิ่งจะทำงานเสร็จ เขาเปิดประตูห้องนอนเข้าไปเห็นสาวน้อยกำลังหลับปุ๋ยอย่างสบาย เอเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆ เธอแล้วเอาจมูกไปถูกับแก้มนวลไปมาเบาๆ เป็นการหยอกล้อ ด้านน้องแพรกำลังหลับได้ที่เธอรู้สึกตัวว่ามีอะไรมาโดนเบาๆที่แก้มก็ยกมือขึ้นมาปัดพร้อมกับส่งเสียงขัดใจที่มีคนมากวนเวลานอนเธอ

“อื้ออ”

“ถ้ายังไม่ตื่นพี่จะลักหลับแล้วนะครับ” เอลากจมูกและปากไปกระซิบที่ข้างหูของน้องแพรพร้อมทั้งขบที่หูเบาๆ หนึ่งครั้งด้วยความหมั่นเขี้ยว น้องแพรได้ยินเสียงแหบพร่าของเอก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ลืมตามาเห็นหน้าอันแสนหล่อเหลาอยู่ใกล้แค่คืบกำลังจ้องเธอพร้อมกับยิ้มน้อยๆ

เธอช่างไม่รู้เลยรึไงนะว่าอาการของเธอตอนนี้มันช่างยั่วยวนมากจนชายหนุ่มรู้สึกแข็งขัน ชวนอึดอัดที่แก่นกลางลำตัว

‘บ้าชิบ ทำไมเธอช่างปลุการมณ์เขาได้ง่ายดายแบบนี้’ ชายหนุ่มคิดในใจอย่าง งงๆ กับตัวเองตั้งแต่เขาเกิดมาไม่เคยมีใครทำให้เขาต้องการได้มากมายเท่ากับเธอมาก่อน ชายหนุ่มไม่คิดให้เสียเวลาก้มลงไปหาใบหน้าน้อยๆ ของน้องแพร

เขาเอาจมูกโด่งเป็นสันหยอกเย้าเบาๆ กับพวกแก้มขาวนวลเนียนของเธอที่ตอนนี้มันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูฝาด เพราะการกระทำของชายตัวโตด้านบน เอค่อยๆ ประทับรอยจูบแผ่วเบาไปตามเปลือกตาทั้งสองข้าง หน้าผาก พวงแก้มและตบท้ายด้วยริมฝีปาก ชายหนุ่มค่อยๆ จูบจากแผ่วเบาจนกลายเป็นจูบเรียกร้อง คนด้อยประสบการณ์ก็โดนชายหนุ่มล่อลวงได้โดยง่าย

ตอนนี้ลิ้นน้อยๆ ของน้องแพรกำลังเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของคนตัวโต ทำให้เอส่งเสียงครางด้วยความพึงพอใจในการตอบกลับแบบไร้เดียงสาของเธอ น้องแพรเริ่มส่งเสียงครางแผ่วเบาเพราะมือของชายหนุ่มเริ่มอยู่ไม่สุข เขาค่อยๆ ลูบไล้สีข้างเธอแล้วมากอบกุมดอกบัวเต่งตึงที่ยังอยู่ในเสื้อผ้าพร้อมกันนั้นก็ลูบไล้มันเบาๆ ด้วยความทะนุถนอม

“น้องแพรจ๋า น้องแพรกำลังทำให้พี่คลั่งรู้มั้ย หืออ”

“อ๊ะ พะ...พี่เอ อย่านะคะ” น้องแพรกำลังร้องห้ามพร้อมกับจับมือของชายหนุ่มให้หยุดลูบไล้หน้าอกของเธอเพราะมันทำให้เธอคลั่งไม่ต่างจากเขา ใจจริงเธออยากปล่อยให้ชายหนุ่มทำอะไรต่อมิอะไรต่อแต่สติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่น้อยนิดมันตะโกนบอกให้เธอต้องหยุดเขา

“ให้พี่รักเถอะนะ คนดี” ชายหนุ่มเว้าวอนด้วยเสียงอ่อยๆ เพราะหวังว่าเธอจะเปลี่ยนใจ จริงๆแล้วเอรู้ดีว่าถ้าเขาจะไม่หยุดแล้วเล้าโลมต่อไปเรื่อยๆ สาวน้อยตรงหน้าก็ต้านทานเขาไม่ไหวอย่างแน่นอนเพราะด้วยประสบการณ์ที่มากล้นของเขา แต่เขาไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นอยากให้เธอมอบ...สิ่งนั้น...ให้เขาด้วยความเต็มใจ

“มะ...ไม่ ค่ะ ถ้าพี่เอไม่หยุด แพรจะเกลียดพี่เอไปตลอดชีวิตเลยคอยดู” คำว่าเกลียดทำให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วยกหน้าขึ้นมามองสาวน้อยใต้ร่างเห็นว่าเธอกำลังมองเขาด้วยสายตาจริงจัง เฮ้อ...ทำไมนะแค่เธอพูดคำว่าจะเกลียดเขา ทำให้ใจเขากระตุกวูบได้ขนาดนี้

“โอเคครับ พี่ยอมแล้ว” เอได้แต่ตอบกลับด้วยอารมณ์เซ็งๆ เพราะต้องระงับอารมณ์ดำมืดในตัวเขาให้สงบ พร้อมกับจ้องมองสาวน้อยใต้ร่างที่ตอนนี้ปากบวมเจ่อนิดๆ เพราะการจูบของเขา ผมเผ้ายุ่งเหยิงนิดหน่อย ยิ่งมองเธอเขาก็ยิ่งสะกดกลั้นอารมณ์ยากเหลือเกิน

“ลุกไปจากตัวแพร ได้แล้วค่ะ แพรหนัก พี่เอตัวใหญ่อะ” น้องแพรพูดพร้อมกับเอามือดันตัวชายหนุ่มออก และรีบหลบสายตาของชายหนุ่มเพราะสายตาเขามันเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว จนเธอเองก็สั่นสะท้านกับสายตานั้น

“พี่ไม่ได้ใหญ่แค่ตัวนะครับ ถ้าน้องแพรเปลี่ยนใจบอกพี่ได้นะครับ” เอตอบด้วยสายตาและรอยยิ้มกรุ่มกริ้ม แต่หญิงสาวนี่ซิเธออายจนหน้าแดงไปหมดสร้างความขบขันปนเอ็นดูให้ชายหนุ่มไม่น้อย

“ไปกินข้าวกันเถอะครับ ก่อนที่พี่จะอดใจไม่ไหว” ชายหนุ่มตัดบท เพราะเขากลัวจะอดใจไม่ไหวแบบที่พูดจริงๆ

“พี่เอไปรอข้างนอกก่อนได้มั้ยคะ แพรขอล้างหน้าล้างตา เปปนึง” น้องแพรพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับแขนของชายหนุ่มพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อยเป็นเชิงขออนุญาต ‘เห้อ...ดูเจ้าประคุณทำหน้าทำตาเข้าสิ เขาจะอดใจได้นานแค่ไหนเนี่ย’

“โอเคครับ พี่ไปสั่งงานด้านล่างรอ” เอตอบกลับและยิ้มร่าให้น้องแพร รอยยิ้มนั้นทำเอาสาวน้อยใจสั่นระรัว หลังจากชายหนุ่มออกไปน้องแพรก็เข้าห้องน้ำไปล้างหน้า พร้อมกับเติมแป้งและลิปสติกแล้วเดินออกจากห้องทำงานก็เจอฟราซิสที่กำลังรอเธออยู่หน้าห้อง

“สวัสดีครับคุณแพร ผมชื่อฟรานซิสนะครับ ต่อไปนี้คุณเอให้ผมคอยอารักขาคุณแพรครับ”

“ห๊ะ อะไรนะคะ มะ...ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั่งคะ” เธอไม่เข้าใจชายหนุ่มจริงๆ ว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ ไว้มีโอกาสเธอคงต้องเคลียกับชายหนุ่มเรื่องนี้

“ผมมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่งครับ” เห้อ เธอเข้าใจฟรานซิสดีว่าเขามีหน้าที่ทำตามคำสั่งของเอเท่านั้น หลังจากเธอพยักหน้าเข้าใจก็ลงลิฟต์ไปหาชายหนุ่มด้านล่าง เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเธอก็มองไปเห็นชายหนุ่มกำลังสั่งงานลูกน้องอย่างเคร่งเครียด บุคลิกของเขามันช่างต่างกับตอนอยู่กับเธออย่างกับฟ้าและเหว เพราะเวลาเขาอยู่กับเธอเขาจะขี้เล่นและมีรอยยิ้มอ่อนโยนให้เธอเสมอ แค่คิดเจ้าหัวใจไม่รักดีก็เต้นไปมาอยู่ในอกแทบจะระเบิด

หลังจากสั่งงานลูกน้องเสร็จชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นเจอกับสาวน้อยในดวงใจของเขากำลังเดินออกมาจากลิฟต์ เขาไม่รู้ตัวเลยว่าทำไมจะต้องยิ้มกว้างออกไปแบบนั้นเพียงแค่เห็นหน้าเธอ พร้อมกับส่งมือไปหาเธอเมื่อเธอกำลังเดินมาใกล้ๆ น้องแพรเห็นชายหนุ่มส่งมือมา เธอก็ยิ้มหวานแล้วรีบวางมือบอบบางลงไปบนมือเขาอย่างนุ่มนวล

การกระทำของคนทั้งคู่อยู่ในสายตาของคนนับร้อยในบริษัท สร้างความแตกตื่นให้พนักงานได้ไม่น้อยทีเดียวที่เห็นเจ้านายของพวกเขาคลั่งรักขนาดนี้ มีทั้งคนที่ยินดีในความสัมพันธ์ของชายหนุ่ม และคนที่อิจฉาเพราะอยากจะเป็นเธอคนนั้น

“หิวรึยังครับ พี่จองร้านอาหารญี่ปุ่นที่น้องแพรชอบทานไว้ ไม่รู้ว่าร้านนนี้จะถูกปากน้องแพรมั้ย” เอพูดขึ้นทันทีหลังจากที่น้องแพรวางมือเล็กๆ ไว้ในอุ้งมือเขา หลังจากชายหนุ่มพูดจบเธอก็เงยหน้าขึ้นไปมองเขาด้วยแววตาทึ่งๆ

“พี่เอรู้ได้ไงคะ”

“พี่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับน้องแพรครับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจมากจน น้องแพรต้องแบะปากด้วยความหมั่นไส้ เอเห็นก็หัวเราะเบาๆ กับท่าทีของเธอ หลังจากจบบทสนทนาขบวนรถ ขบวนนึงก็เลื่อนมาจอดตรงทางเข้าด้านหน้าที่เธอยืนอยู่ โดยมีฟรานซิสเดินลงจากรถเพื่อมาเปิดประตูรถลีมูซีนคันกลาง โดยมีรถยุโรปหรูอีกสองคันประกบด้านหน้าและด้านหลัง เธออึ้งนิดหน่อยที่เจออะไรแบบนี้ ชายหนุ่มก้าวขึ้นรถไปแล้วก็ไม่ลืมที่จะยื่นมือเพื่อรับหญิงสาวขึ้นรถ

รถได้เคลื่อนที่ออกไปในไม่ช้า เอกดปุ่มเพื่อเอากระจกกั้นระหว่างส่วนคนนั่งและคนขับรถขึ้นเพื่อความเป็นส่วนตัว แล้วขยับเข้าไปใกล้ๆ น้องแพรที่นั่งอยู่ข้างๆ เพราะเขารู้ดีว่าสาวน้อยข้างกายน่าจะมีคำถามมากมาย เขาดูจากการที่เธอนิ่งเงียบไปพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างคนใช้ความคิด เอใช้มือทั้งสองข้างจับที่ไหล่ของน้องแพรเพื่อให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา

“มีอะไร ถามมา” เป็นครั้งแรกที่เขาถามเธอด้วยเสียงเครียดๆ และเย็นชาขนาดนี้ ทำให้หัวใจของเธอกระตุกวูบ

“ทำไมต้องให้ฟรานซิสมาคอยดูแลแพรด้วยคะ แพรไม่ใช่เด็กๆนะคะ” เธอกลั้นใจถามออกไปเพราะไม่เข้าใจในการกระทำของชายหนุ่มจริงๆ

“น้องแพรคือคนสำคัญของพี่ อาจจะมีคนใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้ทำร้ายน้องแพรเพื่อต่อรองกับพี่ก็ได้” เขาไม่พูดเปล่าเอื้อมไปจับมือน้องแพรมาบีบเบาๆ แค่คิดว่าจะมีใครมาทำร้ายเธอหัวใจเขาก็แทบทนไม่ได้แล้ว

“แต่จะให้พี่เก็บน้องแพรไว้เป็นความลับก็ไม่ได้ เพราะพี่อยากให้น้องแพรได้มาทำความรู้จักพี่และพี่ก็อยากทำความรู้จักน้องแพรให้มากขึ้น อยากพาไปกินข้าว ดูหนังแบบที่ไม่ต้องหลบซ่อนเหมือนคู่รักอื่นๆ แต่ถ้าน้องแพรไม่ต้องการก็บอกพี่นะครับพี่จะปล่อยน้องแพรไป” ใครบอกล่ะว่าเธอกลัวคิดเองเออเองทั้งนั้น เธอได้แต่คิดเงียบๆ ในใจเพราะเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีกับเขาไม่น้อยเหมือนกัน

“พี่ระ...” เอเห็นน้องแพรยังเงียบ ก็ทำให้หัวใจเขาหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เขากำลังจะบอกรักเธอเพื่อสร้างมั่นใจให้กับเธอแต่เธอเอานิ้วมือมาแตะปากของเขาเป็นเชิงให้ชายหนุ่มหยุดพูด