ปิ่นทำเป็นไม่สนใจที่ม่านไหมพูด แล้วลากแขนที่เกาะผมไว้แน่นให้เดินตามเข้าไปในลิฟท์ ม่านไหมเดินตามหลังผมมาติดๆ บรรยากาศในลิฟท์เต็มไปด้วยความอึดอัดอึมครึม ผมมองที่ม่านไหมตลอดโดยไม่ได้สนใจคนที่เกาะผมไม่ยอมปล่อย
"ปิ่นพี่ว่าปิ่นปล่อยแขนพี่ก่อนเถอะมันไม่ดี" ผมเตือนปิ่นอีกครั้งแต่ปิ่นทำเป็นไม่ได้ยินไม่สนใจเหมือนเดิม จนผมเหนื่อยใจปล่อยเลยตามเลย
"ทำไมคะคนเป็นแฟนกันเขาก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น เมื่อก่อนปิ่นกับพี่หวานกันมากกว่านี้จนคนทำอื่นเขาอิจฉาหรือว่าไม่จริงคะ" ปิ่นพูดเน้นย้ำทุกคำดังๆเหมือนจงใจให้ไหมได้ยิน ปิ่นไม่เคยทำตัวไม่น่ารักหรือจะเป็นเพราะผมทำให้ปิ่นเสียใจจนเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ก่อนแต่งงานกับม่านไหมโลกของผมมีแต่ปิ่นรักผมเอาใจ แคร์ปิ่นมากจนไม่สนใจม่านไหมด้วยซ้ำไป ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าผมกลัวไหมจะคิดมากเลยเถิดไปกันใหญ่ ทำไมผมถึงสับสนในตัวเองได้มากมาย สายตาม่านไหมดูนิ่งซะจนผมกลัว ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ไหมกำ
