“อาหารทุกจานไม่ต้องใส่กระเทียมมานะคะ” พูดจบก็ยิ้มให้พนักงานแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างไม่ได้สนใจสายตาของพีรวัสเลยแม้แต่น้อย เธอกำลังต่อว่าตัวเองที่เผลอพูดเรื่องกระเทียมออกไป
“รู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่ชอบกินกระเทียม” พีรวัสถามขึ้น เพราะตอนแรกเขาตั้งใจจะบอกพนักงานอยู่แล้วว่าไม่ใส่กระเทียม แต่รินรดาชิงบอกก่อน
“ว่ายังไงล่ะรดา พี่ถามว่ารู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่ชอบกระเทียม” เขาถามเซ้าซี้เมื่อเห็นว่ารินรดาไม่ยอมตอบคำถาม
รินรดาถอนใจแล้วพูดออกมา “ก็เดา ๆ เอาค่ะ”
“เดาเก่งนะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรมาเดาอีกไหมล่ะ” พีรวัสแกล้งถามออกมาด้วยความอยากรู้ว่ารินรดารู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาอีกบ้าง
“ไม่มีแล้วค่ะ” เธอกระแทกเสียงตอบออกมา
ทั้งสองนั่งรออยู่สักพักอาหารที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟและคนที่บอกว่าไม่หิวก็นั่งกินไม่พูดไม่จาแถมยังดูเอร็ดอร่อยมากอีกด้วย จนทำให้คนที่ชวนมาต้องเอ่ยแซวออกมา
“ไหนบอกว่าไม่หิวไง นี่อะไรนั่งกินไม่พูดไม่
