EP06
305 Words
“อุ๊บ! ลาก่อน” โรสก้มมองลงไปยังหน้าผาสูง ก็เห็นรถเฟอรารี่สีดำ หัวทิ่มลงกับพื้น สภาพรถหัวบี้ไปครึ่งคัน เพราะตกจากที่สูง เธอชะโงกหน้าลงไปมองก่อนจะเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม
“อะ...โอ้ย!!!” เธอเดินมาจับใบหน้าต้าเชิดขึ้น ใบหน้าของต้ามันกำลังบงบอกว่าเขา ทรมานกับความเจ็บปวดนี่ขนาดไหน มือยังคงจับไว้ที่ต้นคอ สีหน้าของเขาแสดงท่าทีไม่ไหว มันทรมานเหมือนกับคนจะตายเสียให้ได้
“ทรมานหรอคะ”
“โอ้ย!!!” เขายังคงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายเขาเริ่มเกร็ง เขาเกร็งจนเห็นเส้นเลือด ก่อนที่โรสจะพยุงร่างฝ่ายชายขึ้นมา
“น่าสงสารจัง ทนอีกหน่อยนะคะ”
“ปะ...ปล่อยผม!” ต้าใบหน้าซีด เขาผลักร่างของโรสให้ออกจากตัวเขา พยายามเดินอย่างทุลักทุเล เพื่อออกจากที่นี่แต่เขาก็ยังคงทรมาน กับการโดนฉีดเซรุ่มเข้าร่างกาย
“โอ้ย!!!” เขาปวดต้นคอ เขาทรุดร่างกายลงกับพื้น และยังคงนอนเดดิ้นด้วยความทรมานอยู่ตรงนั้น โรสเห็นก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เธอเดินเข้ามาประคองชายหนุ่ม
“ไม่ไหวก็ไปต้องฝืนหรอกค่ะ ปล่อยร่างกายตามสบาย เพราะถ้าคุณฝืนมันก็ยิ่งเจ็บปวด” ต้ามองไปทางโรส สายตาเขาจ้องเธอเขม็ง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมการฉีดเซรุ่มเข้าร่างกาย มันจะเจ็บเจียนตายขนาดนี่ มันเจ็บมันทรมานไปทั้งร่างกาย เหมือนร่างกายจะแหลกเสียให้ได้ สายตาเขาเริ่มพล่ามัว ลมหายใจเริ่มโรยริน เม็ดเหงื่อเริ่มออกจากร่างกายเขา เนื้อตัวเริ่มซีด ก่อนที่เขาจะสลบไป~
“ไปอยู่กับโรสนะคะ สุดหล่อ”
- Writer
