EP08
715 Words
“เป็นไงบ้าง” หลังจากที่ต้นคุยกับตำรวจเสร็จ เขาก็เดินมาถามน้องๆ ของพวกเขา
“ติดต่อไม่ได้เลยพี่” พวกเขาตอบต้นพร้อมกัน
“ไอ้ต้า! มันหลบไปอยู่ไหนของมัน” ต้นสบถคำพูดตัวเอง
“ฟื้นแล้วหรอคะ คุณฟื้นไวกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก” โรสนั่งดูร่างชายหนุ่มที่ปลายเตียง เขาฟื้นขึ้นมาด้วยอาการมึนๆ แต่ก็รู้สึกดีกว่าครั้งที่แล้วมาก เขามองไปรอบๆ ห้อง ที่นี่มันที่ไหนกัน
“ถ้าคุณสงสัยว่าที่นี่คือที่ไหน มันคือ...โรงแรมสาธรไงค่ะ เพราะมันถูกปล่อยร้างฉันเลยถือโอกาสนี่ใช้ที่นี่เป็นบ้านของตัวเอง” ต้าทำหน้าสงสัยเพราะเขาก็ยังไม่ได้พูดบอกเธอเลยว่า...เขากำลังจะถามอะไร
“ฉันอ่านใจคุณออกนะคะ มันเป็นลักษณะหนึ่งของแวมไพร์เลยนะคะ แต่ช่วงแรกคุณอาจจะยังไม่รู้ตัว ถ้าจิตคุณยังไม่นิ่งพอ แต่หลังจากนั้น...คุณจะอ่านความคิดทุกคนออก”
“นี่คุณพูดบ้าอะไร”
“ก็คุณคือแวมไพร์ไงค่ะ ยินดีต้อนรับสู่โลกใหม่” เธอพูดด้วยท่าทางและสีหน้าเจ้าเล่ห์ แต่ต้าก็ยังคงไม่เชื่อว่าตัวเองจะเป็นแวมไพร์
“คุณไม่เชื่อหรอค่ะ ลองนี่หน่อยไหม” เธอยกแก้วเชมเปญที่มีน้ำสีแดงอยู่ในแก้วนั้นขึ้นมาดื่มต่อหน้าเขา เธอยกดื่มจนหมดแก้ว เธอเลียริมฝีปากตัวเอง เธอยกอีกแก้วถือไปให้เขา
“มันคืออะไร” เขาถามเธอ แต่จิตใจก็อยากจะกินของที่อยู่ในแก้วนั้นใจจะขาด เพราะกลิ่นมันหอมยั่วยวนจมูกเขาสิ้นดี
“น้ำหวานนะคะ ลองดูสิคะ ตื่นขึ้นมาคุณน่าจะหิว” เขาค่อยๆ ยกแก้วขึ้นมาดื่มอย่างช้าๆ ก่อนจะกระดกน้ำสีแดงนั้นจนหมด
“มันคือน้ำอะไรทำไมอร่อยขนาดนี่” เธอยิ้มกระตุกมุมปากตัวเองทันที ก่อนจะตอบเขา
“เลือดมนุษย์นะคะ ของผู้ชายที่ฉันเพิ่งจะฆ่าเขาไปเมื่อคืน”
ต้าตกใจทันที ก่อนจะวางแก้วเชมเปญลงแล้ววิ่งตรงไปยังห้องน้ำ เพื่อบ้วนออก เขาตะหวัดน้ำเขาปาก ไม่รู้จักกี่ครั้ง นี่เขากำลังกินอะไรลงไปเนี่ย
“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ค่ะ คุณเพิ่งจะเป็นแวมไพร์ คุณอาจจะยังรับสภาพตัวเองไม่ได้ เพราะคุณยังไม่ชิน”
“ผมไม่ใช่! คุณพูดเรื่องโกหก”
“ฉันไม่ได้โกหกนะคะ คุณหลับไปตั้งสองวัน คุณตื่นขึ้นมาไม่สังเกตหรือไงว่าร่างกายคุณเปลี่ยนไป” ต้ามองตัวเองที่กระจก เขาเอาฝามือลูบใบหน้าตัวเอง ทำไมผิวหนังเขาถึงได้ซีดเหมือนกับไม่มีเลือดมาล่อเลี้ยงแบบนี่ละ แถมริมฝีปากเขาก็แดง ไม่เท่านั้นเขายังดื่มเลือดโดยที่ไม่รู้สึกแขยงแต่อย่างใด
“ผมจะกลับบ้าน”
“กลับสิคะ ถ้าคุณคิดว่าคุณควบคุมตัวเองได้”
“หมายความว่ายังไง”
“ถ้าคุณคิดว่าตัวคุณสามารถเขาใกล้มนุษย์ โดยที่ไม่รู้สึกหิว คุณก็กลับไปเถอะค่ะ แต่ถ้าคุณควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็ระวังตัวเองจะทำร้ายคนในครอบครัวไม่รู้ตัว” ต้าไม่ได้สนใจฟังเธอแต่อย่างใด เขาคว้าเสื้อคลุมก่อนจะเดินลงมาที่ชั้นล่าง แต่พอเดินมาถึงด้านหน้าประตูลิฟต์เธอก็มาดักหน้าเขาไว้เสียแล้ว
“นี่ก็เป็นความสามารถอีกหนึ่งอย่างของแวมไพร์เหมือนกันนะคะ เคลื่อนไหวเร็ว”
“ผมเป็นมนุษย์!!” เขาเดินเลี่ยงเธอออกมาก่อนที่โรสจะตะโกนตามหลังเขา
“อ่อ...ลืมบอกอีกอย่าง แฟนคุณนะ เธอตายแล้ว”
“เค้ก” ต้าตกใจทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้นจากปากของโรส เขาหันหน้าไปมองโรสทันที
“เธอโกหก!”
“ฉันไม่ได้โกหกนะคะ เธอขับรถตกหน้าผาตาย คุณจะไปดูก็ได้นะคะ” เธอพูดยิ้มเยาะ ก่อนจะหายไป ต้าไม่เชื่อคำพูดของโรส เขารีบวิ่งไปที่จุดเกิดเหตุทันที พอเขามาถึง เขาก็เห็นเส้นสีเหลืองถูกกั้นไว้ เขามองลงไปข้างล่างผาก็พบกับเศษกระจกรถแตกเต็มพื้นไปหมด
- Writer
