อริรักอริร้ายสายพันธ์ุหมาป่า

ย่องเงียบ

“คุณหนูเอลซ่าครับ มีเรื่องอะไรบอกกระผมได้นะครับ”เสียงนั้นทำให้เอลซ่าหันหลังมอง ไคน์เหมือนรู้ว่าเรามีเรื่องบางอย่างอยู่ในใจ

“เอ่อๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะไคน์ ฉันจะขึ้นห้องเลย คุณพ่อกับคุณแม่คงนอนแล้ว” เอลซ่าเหลือบไปมองพี่ชายที่เดินลับเข้าไปในห้องของเขาแล้ว หล่อนหันกลับมามองไคน์อย่างช่างใจ ช่างเหอะเป็นเรื่องระหว่างวัยรุ่นนะ เราจะมาทำให้ผู้ใหญ่ลำบากใจทำไมกัน เอลซ่าคิดก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

ไคน์มองตามหลังคุณหนูคนเล็กของบ้าน กลิ่นที่ติดตัวคุณหนูมาทำให้เขาประหลาดใจ มันเป็นกลิ่นของหมาป่า และเขาก็แน่ใจด้วยว่าไม่ใช่กลิ่นของคนในป่าของของอีคอน พวกมันเป็นใครกัน มาทำอะไรคุณหนูของเราหรือเปล่า หรือว่าคุณหนูไปเจออะไรมา ไคน์คิดอย่างหนักใจเรื่องนี้เขาต้องรายงานประมุขแห่งป่านี้

เอลซ่านอนพลิกไปพลิกมา หล่อนเหลือบตามองนาฬิกาซึ่งมันล่วงเลยเวลานอนปกติของหล่อนมาสองชั่วโมงแล้ว ทำไมถึงนอนไม่หลับนะ เป็นเพราะไอ้บ้านั่นคนเดียวทำให้หล่อนเป็นแบบนี้ หญิงสาวนึกถึงใบหน้าของชายหนุ่มแปลกหน้า ก่อนจะเอื้อมมือมาแตะปากตัวเองอย่างลืมตัว ไอ้บ้านั่นจูบหล่อนคอยดูนะจะให้อาเทอร์จัดการ หล่อนเปล่งเสียงออกมาเบาๆ ก่อนจะได้ได้กลิ่นบางอย่างที่โชยเข้าจมูก กลิ่นอะไรทำไมคุ้นจัง คิ้วเรียวผุดลุกขึ้นนั่ง หล่อนหันไปเปิดสวิตซ์โคมไฟ

พรึ่บ !!

“อุ๊ย ว๊าย!! นี่นายเข้ามาได้ยังไง นายเป็นใครออกไปนะ” ดวงตากลมสีน้ำตาลจ้องมองร่างหนาที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง หล่อนขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจพรางมองหน้าต่างที่ปิดสนิท เขาเข้ามาได้ยังไง หล่อนไม่ได้เกรงกลัวเขาแม้แต่น้อย หล่อนกลับจ้องหน้าเขาเขม็งในใจนึกตำหนิในคำว่ามารยาท

“นอนไม่หลับ คิดถึงผมอยู่หรือคนสวย” เสียงเข้มเอ่ยก่อนจะยกยิ้มมุมปาก เอลซ่าถลึงตาใส่ พร้อมกับขยับลุกขึ้นเพื่อตั้งหลัก ผู้ชายคนนี้กล้ามาก กล้าบุกขึ้นห้องหล่อน เขาไม่กลัวตายหรือไง ทั้งพ่อและพี่ชายของหล่อนนี่หวงหล่อนยิ่งหว่าไข่ในหินเลยก็ว่าได้

“บ้าเหรอ มาทางไหนก็ไปทางนั้นเลยนะ ไม่อย่างนั้นหากฉันร้องให้คนช่วย นายจะกลายเป็นศพทันที”

“ดุซะด้วยคนสวย ผมมาดีนะ” อีธานมองร่างบางที่อยู่ในชุดนอนนั้นอย่างไม่วางตา ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหล่อนเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขากระวนกระวายใจจนนอนไม่หลับ ต้องออกตรมหากลิ่นกายของเจ้าหล่อนมาจนถึงที่นี่ และไม่คิดว่าที่แห่งนี้กลิ่นสาปของชาติพันธ์หมาป่าจะรุนแรงเหลือเกิน เขาต้องใช้เวทมนต์เพื่อเคลือบกายเอาไว้ แต่ก็แปลกใจที่เจ้าหล่อนนั้นรู้ตัวได้เร็วขนาดนี้

“การเข้ามาบ้านคนอื่นดึกดื่น ฉันไม่มองว่าเป็นคนดี ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่วย”เอลซ่าตัดบท หล่อนไม่อยากคุยกับผู้ชายลามกคนนี้ หล่อนหันไปคว้าแจกันเอาไว้หากเกิดอะไรขึ้นจะฟาดให้หัวแตกเลยคอยดู

อีธานมองเจ้าหล่อนอย่างเอ็นดู ดวงตาสีสนิมที่จ้องมองเขาๆรู้สึกเหมือนกับว่ามันทรงพลัง หากจ้องนานกว่านี้เขาอาจตกอยู่ในการสะกดของเจ้าหล่อนก็เป็นได้

“หึ ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะร้องให้คนช่วย เมื่อกี้นี้ยังยืนนิ่งเลย” สายตาคมหรี่มองเจ้าหล่อน ประโยคที่เยาะเย้ยนั้นทำให้เอลซ่าเจ็บใจ หล่อนกัดฟันเม้มปาก ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง

“หึ ไม่ออกไปใช่ไหม ได้ ชะ...อุ๊บ !!! อื้อ อื้อ ”ยังไม่ทันที่เอลซ่าจะเปล่งเสียงร้อง จู่ปากอิ่มของหล่อนก็ถูกเขาเข้าประกบปิดอย่างเร็ว ปากเล็กถูกกดมันอย่างแนบแน่น ดวงตาหวานเบิกกว้างอย่างประหลาดใจ เป็นไปไม่ได้ว่าคนที่ยืนอยู่จากอีกฝากของเตียงจะวิ่งมาเร็วขนาดนี้ หญิงสาวดิ้นรนขัดขืน มือเล็กที่ง้างกำแจกันดึงกับชะงัก การถูกเขาจูบมันเหมือนกับเป็นจุดอ่อนของหล่อน แขนขามันรู้สึกอ่อนปวกเปียกไปหมด หล่อนรู้สึกว่าแจกันในมือมันหนักอึ้ง ตอนนี้มันกำลังจะล่วงลงพื้น

“อ๊ะ อุ๊ย อื้อ อือ”หล่อนมองแจกันที่กำลังตกลงพื้นด้วยความตกใจ แต่ยิ่งตกใจมากกว่านั้นคือมันถูกจับเอาไว้ด้วยฝ่ามืออีกข้างของเขา แล้วถูกจับไปวางที่ด้วยความเบามือ เอลซ่าต้องเปลี่ยนเป็นใช้มือดันหน้าอกแกร่งของเขาเอาไว้เพื่อให้ออกห่าง แต่รู้สึกเหมือนกับว่าหล่อนกำลังต่อสู้อยู่กับก้อนศิลาขนาดใหญ่ มันไม่ไหวติงแม้แต่น้อย

“อื้อ อื้อ อืม” อีธานครางอย่างขัดใจเมื่อร่างคนตัวเล็กนั้นดีดดิ้นอยู่อย่างนั้น เจ้าหล่อนต่างจากสาวคนอื่นๆ ที่เพียงได้สบตาเขาก็เดินตามต้อยๆ แต่เอลซ่าคนนี้กลับต่อต้านและพยายามดิ้นหนีเขาสุดฤทธิ์ แต่ผู้หญิงกับผู้ชายจะสู้แรงกันได้ยังไง อีธานคิดก่อนจะออกแงดันร่างน้อยนั้นให้ถอยหลัง

ผลั๊ก !! ตุ๊บ

“อุ๊ย วะ อุ๊บ !!!” ทันทีที่ร่างนั้นร้องออกเมื่อตัวเองล้มหงายผึ่งไปกับเตียง เขาก็ต้องรีบเข้าไปอุดปากอิ่มนั้นด้วยปากของเขา ไม่เช่นนั้นผู้คนในบ้านแตกตื่นเป็นแน่ เขาอาจจะถูกจับได้และกลายเป็นศพอย่างที่เจ้าหล่อนว่า แต่คนตัวเล็กนั้นก็ดื้อเหลือเกิน เขาไม่อยากจะร่ายเวทมนต์กับหล่อน เพราะเขาอยากรู้ว่าเจ้าหล่อนคิดยังไง

“อ๊ะ อื้อ อึก อื้อ” เอลซ่าเริ่มหายใจไม่ออก การปิดปากของเขาทำให้ไม่มีช่วงว่าง เขากดปิดมันแนบสนิท ร่างน้อนเริ่มรู้สึกอึดอัด อีธานเหลือบตามองก่อนจะรับรู้ได้ เขาจึงผละปากออกเพื่อให้เจ้าหล่อนได้สูดอากาศเข้าปอด

ฮึบ !! ไอ้บ้า อะ !! อื้อ อ่อย อ๊ะ” เอลซ่าพยายามตะโกนบอกเขา แต่ปากเล็กนั้นมันขยับไม่ได้ ฝ่ามือหน้าของเขาปิดปากหล่อนไว้ หล่อนจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างเจ็บใจ หล่อนน่าจะบอกเรื่องนี้ให้กับอาเทอร์รู้ตั้งแต่แรก เขาจะได้ถูกอาเทอร์แร่เนื้อตากแดดซะเลย

“ฉู่!! หากคุณยังร้อง ผมจะจูบคุณอีก และผมแน่ใจว่าจะไม่หยุดแค่จูบแน่” อีธานมองเจ้าหล่อนด้วยแววตากรุ่มกริ่มเอลซ่าจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง อีกใจก็อยากจะร้องแต่อีกใจก็เกรงว่าเขาจะทำอย่างที่พูด หล่อนจึงจำต้องเบนหน้าหนีอย่างหงุดหงิด

“ที่ผมมาผมจะบอกว่าผมชอบคุณ ผมชื่ออีธาน” เอลซ่าไม่ได้สนใจฟังนัก หล่อนกำลังคิดหาวิธีที่จะหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาให้ได้ เมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนไม่ได้สนใจ อีธานจึงยกคลายยิ้มออกมา

“ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อน ฟอดดดดด!!!”

“อื้อ นี่ ไอ้.!!!” เอลซ่ารีบยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเอง หวังจะหันไปด่าคนที่ลุกขึ้นไปนั้น จู่ๆ เขาก็ก็เปิดหน้าต่างกระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาววิ่งตามไปดู คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ไปไหนแล้ว สูงขนาดนี้ลงไปแล้วหายไปไหน คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจหล่อน ก่อนจะยกมือลูบแก้มตัวเองด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว ชื่อของเขาดังก้องอยู่ในหัว “อีธาน !!!”...>>>>