พันธะรักร้ายนายวิศวะแฟนเก่า

@EndZone Hangout โซนVIP "ด...ดาวเหนือ" แทนไทขยับริมฝีปากพึมพำเรียกชื่อคนคุ้นเคยตรงหน้าออกมาเสียงแผ่ว ขณะเบิกตาโพลงมองใบหน้าสวยของเธอด้วยความตื่นตระหนกอย่างหนัก "ท...แทนไท" เช่นเดียวกันกับดาวเหนือที่ยืนหน้าซีดราวกับรูปปั้น แล้วเผลอขยับถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว ขณะดวงตาคู่สวยของเธอก็เบิกกว้างมองเขาเหมือนกำลังเห็นผี ภายใต้แสงนีออนหลากสีภายในบาร์ โลกทั้งใบของชายหนุ่มและหญิงสาวตอนนี้เหมือนจะหยุดหมุนไปพร้อมกับผู้คนที่อยู่รอบบริเวณนั้นชั่วขณะ ต่างฝ่ายต่างคาดไม่ถึงเลยว่าเธอกับเขาจะถูกโคจรกลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากที่ 'เลิกรา' กันไปตั้งสามปีแล้ว แต่ในตอนนั้นเป็นตัวเธอ...ที่เป็นฝ่ายเลือกทิ้งเขาไปเองอย่างไม่ไยดี ย้อนกลับไปเมื่อสามปีที่แล้ว @สมัยเรียนมัธยม พรึ่บ "ดาว..." แทนไทรั้งปลายแขนเรียวของเธอไว้ น้ำเสียงของเขาแหบพร่า ดวงตาคมคู่นั้นฉายแววเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งขณะมองใบหน้าอันคุ้นเคยของผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด ซึ่งตอนนี้ดูเย็นชามากเสียจนน่าใจหาย ....แต่ ดาวเหนือที่หยุดชะงักเพราะแรงรั้ง กลับไม่ยอมแม้แต่จะหันกลับมามองเขาเลยด้วยซ้ำ "ปล่อยฉัน" เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบราวกับคนไร้ความรู้สึก ทั้งที่ในใจเธอเองก็กำลังส่งเสียงร้องคำรามของความปวดร้าวไม่ต่างกัน แต่ถึงจะเจ็บปวดมากเพียงใด เธอก็รู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้ มันคือหนทางเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างจบง่ายที่สุด ทว่าอย่างไรก็ตาม แม้ว่าดาวเหนือจะแสดงท่าทีไร้เยื่อใยเช่นนี้ออกมา คนที่ยังเชื่อมั่นในความรักอย่างแทนไท ก็ยังคงไม่คิดจะยอมแพ้ถอดใจไปง่ายๆ เหมือนกัน "ทำไม...ทำไมต้องทำแบบนี้" แทนไทเค้นถามอย่างไม่เข้าใจ ซึ่งมันเป็นคำถามที่ค้างอยู่ในอกเขามานานแล้ว "เราไม่เคยมีปัญหากันเลยนี่ดาวเหนือ ตลอดเวลาตั้งแต่คบกันมา เราก็มีความสุขด้วยกันมาตลอดไม่ใช่เหรอ? แล้วตอนนี้พี่ทำอะไรผิดไป เธอบอกพี่ได้ไหม อย่าทำเป็นห่างเหินเหมือนคนไม่รักกันแล้วกับพี่แบบนี้เลยเถอะนะ พี่ขอร้องล่ะ" ทันทีที่ฟังเขาพูดจบ ถ้อยคำถามอันน่าเจ็บปวดหัวใจประโยคนั้นทำให้มือของดาวเหนือเกิดสั่นเทาเล็กน้อย ขณะพยายามแกะมือเขาออกจากการเกาะกุม "พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย..." เธอชะงักปากพูด และสูดลมหายใจลึกเข้าปอดเฮือกใหญ่ชั่วครู่ ก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีฝืนพูดคำที่ได้ไตร่ตรองเอาไว้ล่วงหน้ามานานแล้วออกไปในที่สุด "แต่มันเป็นเพราะฉันเอง...ที่หมดรักพี่แล้ว" "ว ว่าไงนะ..." คำพูดนั้นที่เหมือนมีดนับพันเล่มกรีดลึกเข้าไปในหัวใจของแทนไทอย่างโหดเหี้ยม ทำให้เขาพลันรู้สึกเกิดอ่อนแรงกะทันหัน จนเผลอปล่อยมือจากแขนเธอโดยอัตโนมัติ ใบหน้าเขาซีดเผือดอย่างไม่สามารถซ่อนความตกตะลึงและความเจ็บปวดที่อัดแน่นอยู่ในอกไว้ได้อีกต่อไป แต่ดาวเหนือก็ยังคงมีท่าทีอย่างหนักแน่น มองเขาด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิมไม่เปลี่ยน "ใช่ พี่ฟังไม่ผิด ฉันหมดรักพี่แล้ว" "อึก!" "และฉันก็มีคนใหม่ คนที่ดีกว่าพี่แล้วเหมือนกัน" ดาวเหนือกล่าวพลางมองตรงไปข้างหน้า โดยไม่คิดจะสบตามองเขาเลย และพ่นถ้อยคำทิ่มแทงทำร้ายหัวใจเขาต่อไป "แฟนใหม่ของฉัน เขาดีกว่าพี่ในทุกๆ อย่างแถมยังสร้างความสุขให้ฉันได้มากกว่าที่พี่ให้ได้ซะอีก" เธอโกหก...เป็นการโกหกคำโตที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต ทั้งที่แท้จริงเธอไม่ได้ต้องการจะทำร้ายเขาแบบนี้เลยด้วยซ้ำ แต่มันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ พรึ่บ! ท้ายที่สุดแทนไทก็ไม่สามารถต้านทานความรู้สึกที่แสนจะเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่ากับการที่ต้องถูกคนรักหักหลังต่อไปได้แล้ว เขาทรุดตัวลงกับพื้นทางเดินหน้ารั้วบ้านหลังใหญ่ของเธออย่างคนหมดแรง "ไม่จริง...ดาวเหนือ เธอไม่เคยเป็นคนแบบนี้" เขาพึมพำเสียงสั่นเครือทั้งหยาดน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอเบ้าราวกับกำลังไม่ยอมรับความจริง "เธอ กำลังปิดบังอะไรพี่อยู่ใช่ไหม" หลังฟังเขาพูดจบ ดาวเหนือกลับข่มหลับตาลง พยายามกลั้นน้ำตาที่พร้อมจะหลั่งออกมาได้ทุกเมื่อเอาไว้อย่างสุดกำลัง ก่อนจะลืมขึ้นมาอีกครั้งและเอ่ยปากยื่นคำขาด ยืนยันการเลิกราครั้งนี้อย่างชัดเจนอีกครั้ง "ที่จริง ฉันก็เป็นคนแบบนี้มานานแล้วล่ะ และฉันก็หมดความอดทนกับความรักที่ไม่มีอนาคตของเรามานานแล้วด้วย" "อึก!" "พี่กลับไปเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับพี่อีก เราจบกันแค่ตรงนี้ ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเติบโต และฉันก็ขอโทษด้วยที่ไม่สามารถเดินเคียงข้างพี่นานกว่านี้ได้อีก เพราะเรามันไม่เหมาะกันสักนิด" เธอเลื่อนสายตากลับมาสบมองเขาเป็นครั้งสุดท้าย ด้วยใบหน้าและแววตาที่แสนจะเย็นชา จนแทนไทรู้สึกเหมือนไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน "ลาก่อน...แทนไท" "..." ทันทีที่พูดจบประโยคล่ำลาสุดท้าย เธอก็หันหลังและเดินจากไปในทันที ทิ้งให้เขานั่งมองแผ่นหลังเธอค่อยๆ ห่างไกลออกไปทั้งน้ำตาลูกผู้ชายที่หลั่งลงอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ ท่ามกลางความว่างเปล่าและความสับสนภายในใจ "ฮึก ดาว...ทำไมถึงทำกับพี่แบบนี้ ฮึก ทำไม" การจากลาในวันนั้นมันเหมือนฉากที่ถูกฉายซ้ำในหัวของแทนไทตลอดสามปีที่ผ่านมา โดยที่เขาก็ยังไม่เคยเข้าใจถึงเหตุผลเลยว่าทำไมคนที่เคยรักกันมากถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างง่ายดายเพียงนี้... แต่ทว่า... มาจนถึงตอนนี้ก็เหมือนกับโชคชะตากลั่นแกล้งเล่นตลก ให้เหตุการณ์ในอดีตที่แสนจะเจ็บปวดนั้นราวกับเป็นฝันร้ายวนฉายชัดขึ้นมาในใจของคนทั้งสอง พานให้หัวใจซึ่งเดิมทีคิดว่าตายด้านไปนานแล้วพลันเกิดความรู้สึกเจ็บปวดราวกับโดนเข็มปลายแหลมคมทิ่มแทงอีกครั้งจนเธอและเขาไม่อาจละเลยได้ เมื่อต้องมาพบเผชิญหน้ากันอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงแบบนี้....