Düşman

Kaçış

Dünkü saatler süren ama bana günler gibi gelen bir alış verişten sonra akşam geç saatlerde ancak eve dönmüştük. Esma doğrudan uyku haline geçerken bense salondaki deri koltuğuma oturmuş kara kara o gizemli adamları düşünüyordum. Kendi adıma korkacağım bir şey yoktu ama yanımda Esma varken tehlikeyi asla göze alamazdım. O herifler her kimse bu gün öğrenecek ve bu işin de icabına bakacaktım. Bu birilerini temizlemediğim ilk seferim olmayacaktı. Daha önce de tehdit olarak algıladığım birkaç serseriyi hallettiği olmuştu. Halletmek derken yani, onları konuşamayacak ve yazamayacak hale getirip onları yıllarca hapiste tutmaya yetecek kadar delille birlikte polise vermiştim. Bu dünyada birinden kurulmak istiyorsanız polise vermek en iyisiydi. Tabi bunu yapabilmek için elinizde kanıtlar olmalıydı. Ah her ne haltsa.

Çocukken biri yanıma gelip; büyüyünce keskin nişancı olacak ve yanına silah almadan dolaşamayacaksın dese suratına düz düz bakıp bu adam deli diye düşünür sonra da bir yerlerimle gülerdim. Keskin nişancı olmakla da kalmamış insanların hesaplarını boşaltabilmek için bilgisayar numaraları bile öğrenmiştim. Bunların ana nedeni Esma'ya güzel bir hayat sunmak için olsa da başka bir nedenim daha vardı... İntkam.

Her neyse, iyi bir abla olmadığım için kendimi suçlu hissediyordum ve pazar günlerini bile kardeşimle geçirememek canımı fena halde sıkıyordu. Vicdan azabını bir şekilde rahatlatmak zorundaydım. Odamın bir duvarını boydan boya kaplayan kütüphanemden bir defter alıp yapraklarından birini hunharca kopardım. Çalışma masasına gittim. Esma'ya ne demeliyim, ne yazmalıyım, yine ne yalan uydurmalıyım? Bir kalem kapıp yazmaya başladım.

"Acil bir iş için çıkmam gerek. Haftaya nereye istersen götüreceğime söz veriyorum. İşim biter bitmez dönerim. Sen kahvaltını yap ve dersini iyi çalış! 

Biricik ablan. Böyle bir tuzağa düştüğüme inanamıyorum. Evime kadar gelmişler!

Bahçe kapısına gelmiştik. Bu adamı kim bilir batırdığım hangi pislik tutmuştu, belki de bunları batırmıştım. Acaba şu Ahmet Yıldız denen adamla ilgileri var mıydı? Aptal Derin! Dikkatli olsana! Nasıl böyle bir hataya düşebilmiştim ben? Yakalanmak da neydi!?

Sokağa çıkmış karşı evin bahçesindeki son model hatta özel yapım arabaya doğru ilerliyorduk.

-Aslında dedikleri kadar yokmuşsun hacker kız. Sanırım seni biraz abartmışlar. 

Birazdan onu göreceksin kıl dönmesi. Sadece sabret. 

Karşı tarafa geçtik. Arabayı açmak için elini ağzımdan çektiği anda. Çenesine bir kez daha kafa attım. Bu sefer başarılı bir darbeydi. Maskenin altından gülümsedim.

-Öyle mi dersin?