“นี่เธอเป็นใครน่ะ!” มินตราเอ่ยถามด้วยความไม่เป็นมิตร
“มินครับผมว่าคุณกลับไปก่อน” ไซเรนชักแขนตัวเองออกมาก่อนจะผลักมินตราให้ชินจัดการ
“เชิญทางนี้เลยครับคุณมินตรา”
“เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนสิมินถามว่ายัยเด็กนั่นเป็นใครไง!!” เทียร์มองอีกฝ่ายที่โหวกเหวกโวยวายเสียงดังก่อนจะหันกลับมามองไซเรนอีกครั้งด้วยหัวใจที่แตกสลายเธอไม่เคยเชื่อข่าวลือพวกนั้นเลยจนกระทั่งได้มาเห็นเต็มตาแบบนี้
“เฮียคะนี่มันเรื่องอะไรกัน” เธอเอ่ยถามเสียงเศร้าพร้อมกัดริมฝีปากกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาไซเรนถอนหายใจเล็กน้อยด้วยความหนักใจก่อนจะเดินไปอยู่ตรงหน้าเธอ
“มาทำไม” น้ำเสียงห้วนของไซเรนเหมือนมีดกรีดลงตรงกลางใจทั้งสายตาและระยะห่างที่เว้นไว้มันไม่เหมือนไซเรนคนเดิมเลยสักนิด
“ระเรื่องจริงเหรอคะข่าวนั่น..” เสียงสั่นกับใบหน้าสวยที่น้ำตาคลอเบ้าทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนีเพราะกลัวจะใจอ่อน
“ก็ตามที่เห็นกลับไปได้แล้ว ดึกแล้วพ่อจะเป็นห่วง” เขา
