อาจารย์ไปส่งได้นะ
“กรี๊ดดดดดยัยเทียร์ แกเห็นไหมแกเห็นรอยยิ้มที่เขายิ้มให้ฉันไหม!!” มือบางของเพื่อนตีที่แขนเธอรัว ๆ จนเทียร์ต้องเขยิบตัวหนีแม้มันจะไม่เจ็บแต่ก็รำคาญไม่น้อย
“อ๊ะ!ฉันไปก่อนนะแกมีนัดจองฉีดหน้าไว้” เทียร์พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะมองเพื่อนสาวที่เดินออกไปอย่างดี๊ด๊า เทียร์เดินไปยังห้องสมุดเพื่อหาอะไรทำฆ่าเวลาเนื่องจากตอนนี้พ่อของเธอเปิดคลินิกเต็มตัวแล้วเลยมักจะกลับบ้านดึกส่วนเธอเองก็ไม่อยากกลับไปอยู่บ้านคนเดียวด้วยเลยมาสิงอยู่ในห้องสมุดจนมืดค่ำทุกวัน
“ทำไมทางเดินมันมืดขนาดนี้เนี่ย” เทียร์บ่นก่อนจะมองไฟด้านบนที่เหมือนจะเสีย เธอมองทางข้างหน้าที่มืดเล็กน้อย ตอนนี้เป็นเวลา 1 ทุ่มกว่าแล้วภายในมหาวิทยาลัยเลยไม่ค่อยมีนักศึกษาอยู่ทำให้ทางที่จะเดินไปข้างหน้ายิ่งดูน่ากลัวกว่าเดิม
บรืนนนน
เทียร์มองรถสีขาวสะอาดตาที่ขับผ่านหน้าเธอไปก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อรถคันนั้นถอยหลังกลับมาตรงที่เธอยืนอยู่ก่อนท
