Secret Love

Chapter 4

"Are you okay?" tanong ni Tristan habang naglalakad sila pabalik sa loob.

Tumango si Carmen. "Yeah. Thanks."

"Next time, 'wag kang sumasama sa mga lalaking hindi mo naman kilala. He's totally drunk—baka kung ano pa ang gawin niya sa'yo," naiiritang sabi ni Tristan.

"Lumabas ako kasi nahihilo na ako sa loob. Malay ko bang susunod siya!" katwiran ni Carmen.

"Dalawa kayong pumunta doon. Nakita ko. Anong sumunod siya sa'yo?" Medyo mataas na ang boses ni Tristan. "Huwag ka nang hihiwalay sa akin. Kung saan ako, doon ka rin."

Sarcastic na tumawa si Carmen. "Oo nga, niligtas mo ako sa gagong 'yun, pero wala kang karapatan na pasunurin ako sa gusto mo."

"Tingnan natin," sagot ni Tristan sabay ngiting may halong sarkasmo.

Pagbalik nila sa loob, kinuha ni Tristan ang mga gamit nila at nagpaalam na sa mga tao roon. Hindi na nakapalag si Carmen dahil, sa totoo lang, gusto na rin niyang umuwi.

"Let's go," ani Tristan sabay hila sa kanya palabas.

Nag-book siya ng Grab. Sa sasakyan, wala silang imikan. Pagkarating sa bahay nila Carmen, nagpaalam na siya.

"Thank you for your help. At sa paghatid. Ingat ka."

Nakangiting tumango si Tristan at inutusan ang driver na umalis na.

Pagkatapos maghugas at magbihis, lumapit agad si Wendy kay Carmen, excited na ikuwento ang nangyari sa orientation at party, lalo na tungkol kay Tristan.

"Baka may post na. Tingnan natin!" sabi ni Wendy. Binuksan nila ang phone at nag-check sa Brent University page.

"Oh my goodness! Ang guwapo talaga ni Tristan. Ang suwerte mo, ka-schoolmate mo pa rin si Ultimate Crush!" kinikilig na sabi ni Wendy habang sini-zoom in ang mukha ni Tristan.

"Ang OA mo!" natatawang sagot ni Carmen.

"Sino 'tong girl na 'to?" tanong ni Wendy, sabay turo sa magandang babae sa picture.

"Si Kim," sagot ni Carmen.

"I think she's prettier in person. Bagay sila ni Tristan. Ang lakas ng dating. Pero in fairness, you're on par with her. Pretty ka rin kaya."

"Pinsan nga kita. Matulog na nga tayo," natatawang sagot ni Carmen habang kinukuha ang phone.

"Hey, wait. Napansin ko talagang interested si Tristan sa'yo dati pa, 'di ba?" tanong ni Wendy habang tumabi sa kanya sa kama.

Inirapan siya ni Carmen. "Hey, what are you talking about? By the way, anong balita dito sa bahay?"

"As usual, dakilang waitress, cashier, at yaya pa rin ako!" natatawang sagot ni Wendy.

Natawa na rin si Carmen. "Loka-loka ka talaga! Matulog na nga tayo."

Tumayo si Wendy at lumipat sa sariling kama. "Sige na, good night."

Pinatay na ni Carmen ang ilaw at di niya namalayang nakatulog na siya.

Kinaumagahan, maaga pa rin nagising si Carmen. Nahihiya siya kay Tita Belen kahit mabait ito.

Sa school, smooth naman ang lahat. Nagsimula nang magturo si Mr. Javier. Napansin ni Carmen si Tristan sa harap, nakatutok sa professor, di tulad ng ibang kaklase nila.

Lunch time, kasama ni Carmen sina Cheska at Eloisa sa canteen. Napadaan si Kim at grupo nito. Bumati sila at ngumiti.

"She's like a celebrity," bulong ni Cheska.

"I know, right?" sagot ni Eloisa.

"Kim is making my life difficult. Kahapon pa ako kinukulit ng guys na i-set sila with her," reklamo ni Cheska.

"Carmen!" tawag ni Arnold. Kumaway ito. "Sit here. I saved this seat for you."

Nagkatinginan silang tatlo at lumapit kay Arnold. Pero bago pa makaupo si Carmen, pinigilan siya ni Tristan.

"Dito na kayo umupo," ani Tristan.

Tumayo si Arnold. "Ikaw na naman? You jerk!"

"What did you say?" matigas ang boses ni Tristan.

Nagbulungan ang mga estudyante sa canteen.

"Wait lang. Next time na lang, Arnold. Thanks," sabay hila ni Carmen kay Tristan palayo.

"Anong next time? Wala nang next time! Hindi ka na puwedeng sumama o makipag-usap sa lalaking 'yun! Wala kang kadala-dala!" malakas ang boses ni Tristan.

Lumapit si Arnold. "Ang yabang mo ha! Do you want to die?" sabay suntok.

Nakaiwas si Tristan. "Hey!"

Akmang susuntok ulit si Arnold pero pinigilan siya ni Carmen. "Arnold, what are you doing? Please stop."

"Are you taking his side? Move!" sabay tulak kay Carmen.

Nasalo siya ni Tristan. "Okay ka lang?"

Tumango si Carmen. "Please, Tristan. Halika na. 'Wag mo na siyang patulan."

Akmang susugod ulit si Arnold pero pinigilan siya ni Ryan. "Pare, what are you doing? Everyone's staring."

Tumingin si Arnold sa paligid. "You better consider yourself lucky," sabi niya kay Tristan bago umalis.

Naiwan si Carmen at Tristan sa canteen.

"What's happening ba?" tanong ni Cheska.

Lumapit si Kim. "Anong nangyari?"

Dahil marami na ang lumapit, hinila ni Tristan si Carmen palabas ng canteen. "Mamaya na lang ako magkukuwento," pahabol ni Carmen.

"Ano bang problema mo?" inis na tanong ni Carmen kay Tristan habang nasa labas sila ng school.

"Why are you going with him? I don't get it."

"Lasing siya kagabi pero wala naman siyang ginawang masama sa akin," sagot ni Carmen.

"Hihintayin mo pa bang may gawin siya sa'yo?"

"Baka gusto lang ni Arnold humingi ng sorry."

"Do you expect me to believe that? Yan talaga ang reason mo? I can't believe it!"

"Whatever! Mind your own business!" tinalikuran na ni Carmen si Tristan.

"Wait! Okay, sorry," pigil ni Tristan. "Shall we eat together? Please? Kanina hindi tayo nakakain."

Napabuntong-hininga si Carmen. "Okay."

Samantala, sa canteen, usap-usapan ang nangyari.

"Do you know? Muntik nang magsuntukan si Tristan at Arnold. Pasikat si girl," ani Kim.

"Really?" sagot ni Roy.

"Haba ng hair," sarkastikong sabi ni Joan.

Sinaway sila ni Cheska. "Uy, don't judge naman."

"Maybe Tristan and Carmen have a relationship. Baka nagseselos si boy kasi dumidiga si Arnold," ani Carlo.

Tumaas ang kilay ni Kim. "No way!" sabay alis.

"100 percent sure," sagot ni Roy.

Nagkibit-balikat lang sina Cheska at Joan.

**************************

"Thank you," sabi ni Carmen matapos kumain.

Tumingin si Tristan sa kanya, seryoso ang tono.

"When you said thank you, was it about Arnold or sa food? I thought you'd be mad."

"Both," sagot niya. "Pero sana hindi ganun ang inasal mo kanina sa canteen. Nakakahiya, baka isipin ng mga estudyante na nag-aaway kayo dahil sa akin."

Totoo naman. Lahat ng mata nasa amin. Pero sa totoo lang, isang bahagi ng sarili ko... natuwa. Pinagtanggol niya ako, kahit hindi ko 'yun hiningi. Pero ayokong umasa. Ayokong umulit ang dati.

Tahimik si Tristan. Nakatitig lang.

"I know people like you—yung sanay sa sariling mundo—don't understand. You were popular back in middle school, di ba? Kaya siguro ganyan ka umasta. Sanay ka na sila ang nag-a-adjust sa'yo."

Ngumiti si Tristan. "I guess I was."

"You're annoying," bulong ni Carmen, hindi makatingin ng diretso.

"Hey! Have you always thought I was annoying? I know the reason why you always avoid me."

"No, I'm sorry. Hindi ganun..."

Bakit ba ang hirap sabihin ang totoo? Na minsan, naiilang lang ako. Dahil kapag andiyan siya, parang hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang sarili ko.

"You keep getting intimidated for nothing. Nami-misinterpret mo lang ako. We're not kids anymore. We're matured now."

Umiwas siya ng tingin.

"I'm not the one who easily gets intimidated. Tara na!"

Tumayo siya, pilit pinapawi ang pagkailang. Pero habang naglalakad sila pabalik sa school, hindi niya maiwasang mapansin na tahimik lang si Tristan. Parang may gusto pa itong sabihin.

Paglapit nila sa gate—

"Carmen."

Lumingon siya.

"I hope hindi mo na ako iwasan. Gusto lang kita maging kaibigan. Tungkol kay Arnold... sorry kung ganun ako kanina. I just don't trust that guy."

Tumango lang si Carmen, pero sa loob-loob niya, parang may kung anong gumaan sa dibdib niya.

Kaibigan lang ba talaga ang gusto mo, Tristan? O ako lang 'tong naguguluhan?

Walang imikan na bumalik na si Carmen at Tristan sa school.

*************

Sa eksena naman kung saan nagkita sila ni Arnold, dagdag natin ang sarcasm at hurt pride ni Carmen:

"Carmen!" sigaw ni Arnold. "Nasaan na yung ma-epal mong boyfriend?"

"Hindi ko siya boyfriend," sagot niya, malamig ang boses.

Hindi nga. Pero bakit parang gusto ko siyang ipagmalaki sa'yo ngayon? Para lang ipamukha sa'yo na hindi mo ako basta-basta maloloko.

"I'm sorry last night. I was totally drunk. Let's just be friends, okay?"

"What?"

Anong klaseng timing 'to? Friends daw? Akala mo kung sino kang mahalaga.

"I actually like someone else. I'm sorry for making things complicated. You understand what I'm saying, right?"

Tumalikod na ito nang walang paalam.

Carmen stood frozen. Aba't ang yabang mo ha! Nagsisi ka? O talagang hindi mo lang kayang panindigan ang ginawa mo?

Sa totoo lang, tama lang ang ginawa ni Tristan sa'yo.