Nos Ignotom

CHAPTER 25---SOS

“And we’re home to the unknown house! Ah! How I miss the vibe of being here.” Masiglang saad ni Tim. Binuka pa niya ang kanyang mga kamay at nilanghap ang paligid. Gaga talaga.

“Talaga bang na miss mo ang bahay na ito pandak? If I know, enjoy na enjoy ka pa sa villa at ayaw mo ng umuwi.” Masungit na saad ni Dale. Napasimangot naman si Tim sa sinabi ni Dale.

“Tse! Hindi ka pa rin makamove on kanina ano? Hay nako Dominique ah! Don’t me! Huwag mo akong simulan! Pagod at gutom ako. Tabi!” Sigaw ni Tim. Padabog itong nag lakad papunta sa taas.

Napailing ako, iba talaga pag nagugutom ang babaeng ito.

“Ron? Please order food for our dinner. Pupunta pa si kuya Charles baka ma abutan niya tayong gutom. Malapit na din naman mag 7.” Saad ko.

“Ako na!” Nabigla ako ng biglang sumigaw si Dale. Bakit ang init ng ulo ng mga tao ngayon?

“Dale?” Mahinahong tawag ko sa kanya. Mukhang na realize naman niya ang kanyang inasal at agad itong humingi ng pasensya.

“Pasensya na, ako na lang ang oorder. Kakatok na lamang ako sa mga kwarto ninyo.” Pagkatapos niya iyong sabihin ay umakyat na siya sa taas. Sumunod naman sa kanya si Ron at Jin.

“Anong problema sa mga tao ngayon? Na lilitong saad ko.

“Gutom lng ang mga iyon.” Nagulat naman ako sa biglang pag sagot ni Xian sa akin. Biglang bumilis ang t***k ng puso ko. Awkward akong ngumiti sa kanya at mabilis na umakyat sa taas. Nang makapasok ako sa kwarto ay agad kong hinawakan ang aking dibdib.

Shyt! Na aalala ko na naman ang nangyari kanina sa bangka.

“"I want to know more about you Xian, I hope you'll let me see your true self."

Nanlaki ang mata ko nang ma realize ko na lumabas pala sa aking bibig ang dapat na sa isip ko lang.

Shyt! Dahan dahan akong napalingon sa aking ka tabi. Bakas sa kanyang mukha ang pagka gulat.

“Ahh. Huwag mo nalang intindihin ang aking tinuran, ah paano nga ulit gamiton to?” Kinakabahan kong tanong sa kanya habang inaabot ang pang bingwet ng isda.

Napahiyaw ako ng biglang yumanig ang banka dahilan ng pagka-out of balance ko. Napapikit na lang ako dahil akala ko ay tubig ang sasalo sa akin ngunit nagkamali ako ng may biglang humila sa aking kamay at sinakop ng taong iyon ang aking katawan gamit ang kanyang mga bisig.

“Your safe” Bulong niya sa akin.

Rinig ko ang mabilis nap ag t***k ng kanyang puso na tila sinasabayan ang pag t***k ng puso ko. Kakawala na sana ako sa kanyang pagkakayakap pero mas hinigpitan niya ang kapit sa akin.

“I’m already showing my true self when you are around Ellise. You don’t have to ask me that.” Bulong niya.

Naramdaman ko ang pag iinit ng aking pisngi. Shocks! What’s happening to me?

“Pwede rin ba akong humingi ng pabor sayo?” Tanong niya habang nakayakap pa rin sa akin. Tumango na lang ako bilang tugon sa kanyang tanong.

“Show me the real you. Don’t pretend to be strong when you’re not, don’t make me go crazy thinking what really runs in that pretty head of yours. If your angry, then show it, if you are frustrated then cry, if you are happy them laugh. Show all your emotions to me. I want to know you more.” He almost sounds like pleading,

Hindi ko alam bakit na punta kami sa ganitong sitwasyon pero isa alang ang alam ko gagawin ko lahat ng sinabi niya dahil gusto ko.

Hindi ko alam bakit gusto kong sundin ag nais niya pero ayoko na malungkot siya dahil sa akin. Mag iisang buwan pa lang kaming magkakilalang dalawa pero parang mayroong maliit na sinulid na nag kokonekta sa amin. Una pa lang ay pakiramdam ko matagal ko na siyang kilala, kaya naman hindi ako nag atubiling tulungan siya nang gabing iyon dahil hindi ko ma atim na iwan siya doon. Hindi ko maaintindihan pero iyon ang nararamdaman ko.

“HOY!” Napaigtad ako sa biglang pag yogyog ni timmy s aaking balikat.

“Ano bang tinutunganga mo riyan sa harap ng pinto Jennie. Halikana, bumaba na tayo. Andyan na daw ang pagkain na inorder ni Ron.” Imporma niya sa akin.

“Sige una ka na, mag papalit lang ako ng damit, susuno ako.” Saad ko sa aknya. Tumango naman ang aking kaibigan at nagpaalam na ng ana lalabas.

“Huwag kang OA Jennie ah? Wala lang nmaan iyon. Kung anoa no iniisip mo. Relax. Move on and let it be.” Saad ko sa aking sa rili.

Nang makapag palit na ako ng damit ay bumaba na rin ako at dumeretso na sa kusina. Pag pasok ko doon ayy ang tahimik nila. Napabuntong hininga ako. Parang mga bata.

“Dale, Tim, and Ron.” Tawag pansin ko sa kanila. Nilingon naman ako ng tatlo at nagtatanong tumingin sa akin.

“Yes?”

“Hmm?”

“Bakit?”

“Mag aayos kayong tatlo o dito ko kayo sa sala patutulugin? Wala pa naman tayong extrang pillow and kumot. So?” Ngiting tanong ko sa kanila. Nakita ko na lumunok si Dale at tiningnan ang sala.

“Mas Mabuti nang manginig sa lamig kaysa sa makipag sundo sa pandak nay an” Ani Dale

“Ha! Para naming gusto ko rin mag sorry” Nakasimangot na anas ni Tim

“Tsk” Iyon lang ang sina bi ni Ron at susubo n asana ng pagkain.

“Walang kakain” Malumanay na saad ko kaya naibaba niya ang kutsarang may laman na kanin.

“Ano nga ulit ang dahilan kung bakit kayo nagkakaganyan? Tim?” Tanong ko. Makalipas ang isang Segundo ay hindi pa rin niya ao sinagot. Kaya binaling ko ang paningin ko sa mga lalaki ngunit tila na putulan ng dila ang mga ito dahil hindi talaga sila umiimik. Bumuntong hininga akong nakatingin sa kanila. Kinakalma ang sarili dahil ang dugo ko ay tumataas na.

“You can’t even tell me what’s the reason behind this s**t. Because you know well that it’s nonsence. Am I right?” Ngiting saad ko.

“Now, dahil ayaw ninyong mag bati. Kami na lang muna ang kakausap kay sir. And find a spot here in the living room where you can sleep soundly great tonight. Okay let’s eat?” Ngiting saad ko.

“Jennie naman ih!” Reklamo ni Timmy.

“Tsk, mga isip bata. Kayo lang naming dalawa ang matitigas ang ulo na ayaw pa mag bati. Kapag talaga ako dito sa sala nakatulog, patay kayo sa akin.” Inis na anas ni Ron sa dalawa.

“Oo na oo na! May kasalanan naman din ako.” Nakasimangot na saad ni Dale

“E’di inamin mo---Ako din may kasalanan.” Biglang saad ni Timmy. Natakot ata sa mata ni Ron.

“Nainis lang naman ako kasi alam naman ninyo na tayong tatlo ang magkasamang gagala kanina pero iniwan ninyo ako, ilang oras ko kayong hinanap tapos nang makita ninyo ako ang sabi niyo lang ay “Oh andyan ka pala” Sinong hindi ma babadtrip dun?” Inis talagang saad ni Dale. Mukhang na guilty naman ang dalawa dahil nag baba ang mga ito ng tingin.

“Sorry na Dominque. Nainis lang kasi talaga ako sayo kanina at gusto lang kitang asarin. Tapos pag dating pa dito sa bahay binatan mo ako kaya naman nadagdagan yung inis ko sayo. Sorry.” Nakapout na sabi ni Tim.

“Oo na! Huwag niyo lang ulitin iyong pag iwan sa akin sa eri. Ayoko nun!” Saad naman ni Dale, ngiting ngiti naman si Tim kay Dale at niyakap ito.

Napangiti na lang ako sa Nakita. Kahit ganyan ka childish itong mga kaibigan ko ay alam naman nila kung ano ang kanilang pag kakamali.

“Guys, remember that we only have each other in this battle. Kahit anong tampo pa iyan, maliit man iyan o malaki gusto ko na sabihin natin sa isa’t-isa. Maliwanag ba?” Tanong ko. Tumango naman sila sa akin at ngumiti.

“Okay noted iyan press. Kain na tayo?” Saad ni Timmy. Natawa ako dahil mukhang nagugutom na talaga sila.

Masaya kaming nag kukwentohan habang kumakain. Binalikan naming ang aming masayang picnic at maging ang pag resolba naming sa kaso ni Andrea.

Nang matapos kaming kumain at mag hugas ay dumeretso na kami sa I.R.

Nag laro kami ng mobile legends habang pinapalipas ang oras. Hinihintay naming si Sir dahil pag uusapan namin ang tungkol sa aming misyon. Oo misyon talaga.

“SOS” Nagkatingin kaming lahat sa narinig. Mabilis na hinarap ni Ron ang kanyang laptop at ni locate si Sir. Inactivate niya ang camera nito sa relong bigay niya, ito pa lang ang nabigay niya kay sir dahil on process pa ang pag gawa ng infolens.

Nakita namin ang mabilis nap ag takbo ni Sir.

“Ron nasaan ang ating guro?” Nagmamadaling tanong ko.

Mabilis naman na nag tipa si Ron sa kanyang keyboard.

“Right side outside of admin’s chemistry lab.” Saad ni Tim. Mabilis na sinuot nina Jin, Xian at Dale ang kanilang mga infolens at airpods.

“Mag iingat kayo.” Seryosong saad ko. Tango lang ang kanilang sinagot sa akin.

Patakbong lumabas ng kwarto ang tatlo. Ano kaya ang nangyari kay Sir? Sana ay ayos lang siya.

Huwag naman sanang may mangyaring masama sa mga kaibigan at kapatid ko.

"Ron, show us the map on the way to Kuya Charles." Rinig kong saad ni Jin. Mabilis naman itong sinunod ni Ron. Nakatingin kami ngayon sa point of view ni Jin sa malaking screen nga naka install dito sa room.

"Jin, mag tago kayo. May papuntang tatlong tao sa kinaroroonan ninyo." Saad ko. Makikita kasi namin kung may tao o wala 500 meters range.

"Dumaan kayo sa likod ng building na 'yan, deretso lang at nandoon si Kuya Charles." Saad ni Ron.

Kinakabahan akong nag titingin sa paligid nila.

"Clear" Saad ko.

"100 meters away from kuya Charles" Imporma ni Ron.

mabuti na lamang hindi umalis si Kuya Charles sa kanyang pwesto. Kahit ilang metros hindi--- nanlaki ang mata ko ng may na realize.

"Jin, bilisan ninyo." Pagmamadali ko sa kanila. Binilisan naman nila ni Jn ang *ag tab

"at 3 o'clock, left Dale." Sigaw ni Tim.

Agad namang lumingon si Dale at mabilis na umilag sa tangkang pag hampas sa kanya ng lalaki. Shocks! Hindi namin nakita 'yon. Lumabas ang ilang mga kalalakihan kaya agad na pomosisyon ang tatlo.

"Jin, puntahan mo na si Kuya Charles. Kami na ang bahala ni Xian dito." Rinig kong saad ni Dale.

Aalis na sana si Jin ng harangan siya ng isang lalaki. Naka mask ang mga ito kaya hindi namin makilala kung sino ang mga ito.

Sinugod ng lalaki s Jin na mabilis naman niyang sinalag. Tinadyakan niya ang tagiliran ng lalaki at sinapak ito. Napaatras naman ang lalaki sa naging ataki ng aking kambal, susugod na sanang muli ito ng may biglang pumalo sa kanya sa likoran.

"Go!" Saad ni Xian, tumango naman si Jin at agad na tumakbo sa kinaroroonan ni Kuya Charles.

"Ron, show us the POV of Xian and Dale." Agad niya naman akong sinunod kaya tatlong screen na ang nakikita namin ngayon.

"Tim, kay Dale ka mag focus, ako kay Jin habang kay Xian ka naman Ron. Kailangan natin silang maialis sa lugar na iyan ng walang makakasunod sa kanila.

"Copy" Saad nilang dalawa.

Sumulyap muna ako kay Xian na nakikipaglaban pa rin bago ko tinutukan ang kapatid ko.

"Jin, 20 meters away ka nalang. Mag iingat ka." Saad ko. Hindi siya nag salita ngunit alam ko naman na naririnig niya ako.

Hindi nag tagal ay nakita na namin ang isang lalaking nakamask na nakikipag rambolan sa tatlo pang kalalakihan.

Nang makita ko ang relo na suot ng lalaki ay agad ko itong na kilala. Inataki ni Jin ang lalaking hahampas na sana ng kahoy kay kuya charles.

Sipa at suntok. yan ang pa ulit ulit na nakikita ko hanggang sa tuluyan na ngang bumagsak ang mga kalaban. Sa kabilang banda naman ay natapos na ring pabagsakin nina Dale ang humarang sa kanila.

"Dumaan kayo sa right side ng admin building. Straight ninyo lang at didiretso na kayo dito." Rinig kong saad ni Ron. Nag madali naman sa pag takbo ang aking mga kaibigan kasama si Kuya Charles.

Thank God wala namang nangyaring masama.

Pero ang ikinababahala ko ngayon ay nakita ng mga lalaking iyon ang mukha ng mga kaibigan ko. Shyt!