บทที่ 12 เจอกันอีกแล้ว
1031 Words
บทที่ 12 เจอกันอีกแล้ว
ฉันถูกจับตัวมาไว้ห้องหนึ่ง ในห้องว่างเปล่า ไม่มีเครื่องเฟอร์นิเจอร์สักชิ้น แกร๊ก เสียงเปิดประตูที่ถูกผลักจากด้านนอก ชายร่างใหญ่สองคนเดินเข้ามาประกบข้างหิ้วแขนของฉันออกไป ยังอีกห้องหนึ่ง
"พี่มิลิน พี่เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันตะโกนออกมาเมื่อเห็นพี่สาวถูกมัดไว้กับเก้าอีกกลางห้อง
"ปล่อยน้องฉัน จะให้ฉันทำอะไรฉันยอม ข้อร้องล่ะ"
"แค่เธอบอกมาว่าไอ้เค มันอยู่ไหน ฉันจะปล่อยเธอกับน้องทันที" (ที)
"ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันติดต่อเขาไม่ได้เป็นเดือนแล้ว เชื่อฉันเถอะ"
"ได้!! ฉันจะให้เธอชดใช้หนี้แทนมัน" (ที)
"ได้ แต่ต้องปล่อยน้องของฉัน"
"เธอไม่มีสิทธิ์มาต่อรอง ถ้าเธอตุกติก คงไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น" (ที)
"จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ขอแค่น้องฉันปลอดภัย" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบสองข้างแก้ม
"ไม่ อย่าทำอะไรพี่มิลิน ทำไมพี่มิลินต้องรับผิดแทนไอ้บ้านั้นด้วย" ฉันไม่ยอมเด็ดขาด ทำไมพี่สาวของฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ ฉันร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นสภาพของพี่สาวชัดเจนขึ้น
"เพราะพี่สาวเธอเป็นเมียมันไง เหตุผลแค่นี้พอไหม" (ที)
"ไม่ อย่าทำอะไรพี่ฉัน" ร่างเล็กวิ่งเข้ามาขวางพี่สาวเธอเอาไว้
"ใจกล้าดีนิ เอาแบบนี้แล้วกัน ให้พวกเธอสองคนใช้หนี้ร่วมกันเลยเป็นไง จะได้หมดหนี้ไวๆ "พาธีร์ หันมาสั่งลูกน้องให้เอาสองคนนี้ไปขังไว้ก่อน รอเขาตัดสินใจว่าจะให้เธอทำงานอะไรใช้หนี้แทน
"มึงคิดว่าไง" พาธีร์ถามความคิดเห็น อินทรา
"เพื่อ"
"อะไรของมึง พูดให้มันได้ใจความหน่อยไม่ได้หรือวะ"
"มึงถามกูเพื่ออะไร"
"เอ้าไอ้นี่ ถ้างั้นกูจะเก็บคนพี่ไว้ ส่วนคนน้องกูให้มึงแล้วกัน"
"แค่นี้ใช่ไหม" อินทราลุกขึ้นเดินออกจากห้องทันที เขานึกไม่ถึงเลยว่ามัลลิกาจะเป็นน้องสาวของมนลดา แต่ก็ดีเขาจะได้จัดการเธอได้ง่ายขึ้น
มัลลิกาถูกนำตัวมายังรถคันหนึ่งที่จอดอยู่หน้าผับแห่งหนึ่ง เธอถูกโยนเข้ามาภายในรถที่จอดรออยู่ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นผู้ชายในรถที่นั่งอยู่ข้างเธอ
"ไง"
"ทำไมเป็นคุณ"
"ออกรถ"
"ครับ"
"คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อย!! ฉันจะไปหาพี่สาว"
"พี่เธอปลอดภัย"
"ไม่ฉันไม่เชื่อ คุณเห็นสภาพพี่ของฉันไหม" เธอร้องไห้ออกมาในที่สุด "ตามร่างกายพี่ฉันมีแต่แผล จะปลอดภัยได้ยังไง" เธอเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น มือใหญ่เอื้อมมาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน
"เชื่อฉัน พี่เธอปลอดภัย ไม่ต้องห่วงหรอก"
ฉันไม่อยากถามหาเหตุผลจากเขา เพราะรู้ดีว่าไม่มีทางเปลี่ยนอะไรได้ เธอนั่งเงียบตลอดทาง รถยนต์วิ่งเข้ามาจอดใต้ตึกคอนโดหรู ใจกลางเมือง ร่างเล็กเดินตามร่างใหญ่เข้ามายังลิฟต์ เขากดเลือกชั้นบนสุดของตึกหรู เมื่อทั้งสองเข้ามาอยู่ภายในห้องที่มีแต่ความเงียบ เขาและเธอยืนจ้องตากัน ก่อนที่เขาจะเดินหายไป แล้วเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูผืนใหญ่ส่งให้เธอ
"ไปอาบน้ำ"
ฉันหยิบผ้าเช็ดตัวจากเขา เอามาถือไว้ สภาพของเธอตอนนี้คงดูไม่ได้เลยสินะ เธอเดินเข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบอก
"มีชุดให้ใส่ไหมคะ"
"หยิบในตู้เสื้อผ้าได้เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีคนเอาเสื้อผ้ามาให้"
อินทรานั่งมองออกไปด้านนอกกระจกใหญ่ มือเขาถือแก้วไวท์แดงรสชาติดีขึ้นดื่ม โดยหันหลังพูดกับหญิงสาว ผมต้องทำยังไงกับเธอต่อไปดี หลังจากที่ผมไปต่างประเทศจัดการเรื่องงานจนเรียบร้อย แล้วเดินทางกลับมาเมื่อ สองวันที่แล้ว ตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่ต่างประเทศ ผมคิดถึงเรื่องของเธอตลอด อาจเป็นเพราะผมชอบเธอ แล้ววันนี้ฟ้าก็ส่งเธอมาด้วยสถานการณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่ มองเธอแล้วก็นึกสงสาร แต่ก็ช่างมันเถอะในเมื่อเธอมาอยู่ตรงนี้แล้ว ผมไม่คิดจะปล่อยเธอไปได้อีกแล้ว
ฉันยืนมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ ในห้องแต่งตัวของเขา ซึ่งมีเสื้อผ้ามากมายถูกแขวนไว้อย่างเป็นระเบียบ ฉันเลือกหยิบเอาเสื้อยืดคอกลมตัวใหญ่ยาวขึ้นมาเหนือหัวเข่าเล็กน้อย มาสวมใส่ ตอนนี้ร่างกายของฉันมีเพียงเสื้อยืดตัวเดียว หน้าอกใหญ่ดันนูนขึ้นมาจนเห็นยอดอกแข็งที่ชูชันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ฉันจะออกไปเจอเขาในสภาพแบบนี้ได้ไง
ก๊อก ก๊อก
"เสร็จยัง"
"แป๊บ ใกล้เสร็จแล้วค่ะ"
แกร๊ง เสียงเปิดประตู ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในห้องแต่งตัว เขายืนเอาหลังพิงประตูยืนมองหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังยืนเอามือกอดอกอยู่ห่างจากเขาประมาณสองก้าว
"คุณ!! ฉันบอกว่าแป๊บไง"
"ไม่ได้ยิน" เขาตีหน้าเรียบเฉยเดินเข้าไปหยิบเสื้อยืดคอกลมสีขาวออกมาและกางเกงขายาวออกมาจากราวแขวน ตอนนี้เขาพึ่งอาบน้ำเสร็จอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตา
ฉันมองสุดหล่อตรงหน้า แอบกลืนน้ำลายลงคอ เขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวเผยหน้าอกเปลือยเล็กน้อยแต่ทำให้เห็นหน้าอกที่เป็นรอนซิกแพค ชวนให้น้ำลายไหล ฉันอยากสัมผัสมันจริงๆ
"จ้องพอหรือยัง ออกไป ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"อ๊ะ" ฉันเผลอยืนมองเขาอีกแล้วสินะ ฉันส่งยิ้มแห้งไปให้คนตรงหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัวไป
- Writer
