อาจารย์ขามารักกันเถอะ

ตอนที่ 3 ตีเนียน

ตอนที่ 3 ตีเนียน

"คีย์การ์ดอยู่ในกระเป๋าค่ะ อู๊ย.."

"เจ็บเหรอครับทนแป๊บหนึ่งนะครับ"

ฉันพยักหน้าตกลง เพียงไม่นานประตูห้องของฉันก็เปิดออกด้วยฝีมือของคุณพงศ์ฉัตรสุดหล่อ เขาพาฉันเข้ามาส่งที่ห้อง จัดการประคองฉันลงไปนั่งที่โซฟา และดูเหมือนว่าเมื่อส่งแล้วเขาก็กำลังจะกลับไป ไม่สิ..ไม่ได้!!.ฉันจะปล่อยให้เนื้อคู่ฉันหลุดลอยออกไปได้ยังไง คิดสิคิดวิกกี้คิดให้ออกเดี๋ยวนี้!!..

"ดูเหมือนข้อเท้าคุณจะบวมนะครับ มียานวดหรือเปล่าเอามานวดหน่อยก็น่าจะดี" นั่นไงสวรรค์ชี้ทางสว่างให้ฉันแล้ว

"ไม่มีค่ะในห้องวิกกี้ไม่มียาอะไรเลย" ฉันตอบออกไป พร้อมดูสีหน้าที่ดูเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ตุ๊กตาทองต้องเข้าแล้วล่ะบอกตรง

"ถ้าอย่างนั้นรอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมกลับไปเอาที่ห้องมาให้" ได้ยินดังนั้นฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองพร้อมด้วยส่งสายตาที่รื้นไปด้วยหยาดน้ำตา เอาเซ่!!..เจอสีหน้าเว้าวอนของฉันไปต้องมีหวั่นไหวบ้างแหละ

"คุณพงศ์ฉัตร์ดีกับวิกกี้มาก ๆ เลย" ฉันก้มหน้าลงอย่างเขินอายพร้อมด้วยความรู้สึกประหม่าและดูน่าทะนุถนอมเป็นอย่างมาก

"ไม่เป็นไรครับ ไหน ๆ ก็ช่วยแล้วก็คงต้องช่วยให้สุดแหละ รอสักครู่นะครับเดี๋ยวผมกลับมา" เนี่ยไม่จุฑาเทพต้องไหนถามก่อน ดีแบบไม่มีที่สิ้นสุดจริง ๆ แต่ความจริงแล้วสีหน้าคุณพงศ์ฉัตรแบบคงจะรำคาญแหละ เหมือนจำใจช่วยแล้วก็เลยต้องช่วยให้สุด แต่ไม่เป็นไรผู้ชายรำคาญคือผู้ชายเริ่มจะมีใจ เชื่อฉัน ฉันเรียนมา

"เอ่อ..คุณพงศ์ฉัตรไปไกลไหมคะ ถ้าไกลไม่เป็นอะไรก็ได้ค่ะ วิกกี้เกรงใจน่ะค่ะ" หลอกถามที่อยู่เขาแบบเนียน ๆ ไปอีกฉันว่าฉันเองก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเนี่ย แต่ดูเหมือนคุณพงศ์ฉัตรคงจะไม่ได้คิดไปไกลหรอกมั้ง เพราะเขาก็ตอบฉันกลับมาด้วยสีหน้าเฉยเมย

"ไม่ไกลครับ บังเอิญมากห้องผมอยู่ข้าง ๆ ห้องคุณเอง เดี๋ยวผมมานะ"

ฉันพยักหน้าขึ้น เนื้อคู่ฉันจึงเดินกลับออกไป โหย!!..ดูสิไม่เนื้อคู่ตรงไหน นอกจากจะบังเอิญมาช่วยฉันตอนที่กำลังลำบาก ช่วยถึงขนาดไปเอายามาให้ ถึงแม้จะเห็นสีหน้าที่ยุ่งยากใจของเขาก็ตาม เอาล่ะฉันจะมองข้ามข้อนั้นไป และที่สำคัญห้องเราติดกัน ว้าว!! ห้องเราติดกัน ฉันยกมือชูขึ้นมาก่อนจะกรีดร้องอยู่ในลำคออย่างดีใจ เป็นการเจ็บตัวที่คุ้มค่าจริง ๆ

"มาแล้วครับ คุณทาเองได้ไหมนี่ยานวดและยาแก้อักเสบทานไว้ก่อนดีกว่า" ฉันนั่งรอไม่นานเท่าไรเขากลับมาพร้อมยาอะไรไม่รู้อีกเยอะแยะไปหมด ฉันไม่ชอบกินยาเลยให้ตายเถอะ

"ได้ค่ะขอบคุณอีกครั้งนะคะ เอ่อ..คุณพงศ์ฉัตรมีชื่อเล่นไหมคะ วิกกี้จะได้เรียกถูกน่ะค่ะ" เขามองหน้าฉันนิ่งมาก หัวใจฉันเต้นแบบจังหวะ HipHop มาก เขาจะรู้ไหมนะว่ากำลังโดนจีบอยู่ แต่แบบโอ๊ยช่างมันเถอะตื่นเต้นเว้ย ทั้งชีวิตนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันถูกใจผู้ชายก่อน

"ฉัตรครับ เรียกฉัตรก็ได้" เฮ้อฉันแทบจะถอนหายใจออกมา เขาอาจจะไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนจีบใช่ไหมนะ

"ค่ะถ้าอย่างนั้นวิกกี้เรียกพี่ฉัตรนะคะ ขอบคุณพี่ฉัตรอีกครั้งค่ะ เอาไว้วิกกี้หายดีแล้ววิกกี้ค่อยเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนค่ะ" ถือว่าเป็นเหตุผลที่สมควรแล้วนะว่าไหม ในเมื่อเขาช่วยเหลือฉัน ฉันก็สมควรตอบแทนเขานี่นาเนอะ

"ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้เองยังก็อยู่คอนโดเดียวกัน ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ ถ้าจะให้ดีก็เอาเท้าแช่น้ำอุ่นหน่อยก็ดี"

"ค่ะ"

ฉันไม่ได้รั้งเขาเอาไว้อีก เพราะมันจะดูเกินงาม แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาอยู่ห้องใกล้ๆ กับฉันโอกาสที่จะสานสัมพันธ์ก็เกินครึ่งอยู่แล้ว คอยดูเถอะพี่ฉัตรจะต้องเป็นของฉันให้ได้

"โอ๊ย!!.เจ็บชะมัด ดูสิข้อเท้าบวมจนได้ แต่เอ๊ะข้อเท้าบวมแบบนี้ ฉันก็ไม่ต้องไปดูตัวตามที่คุณแม่ต้องการแล้วสิ"

ฉันยิ้มออกมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายไปที่ข้อเท้าที่บวมแดงของฉัน ได้ข้อข้างแล้วล่ะวิกกี้เอ๋ย