Kahit hirap sa paglakad at nag-aalala sa kalagayan ng kanyang mama ay pilit na nagtungo si Bel patungo sa bukid kong saan dinala ang kanyang kaibigan na si Analyn.
“Analyn! Nasaan ka?! Narito na ako, bes!” sigaw ni Bel habang palingon-lingon sa malawak na lupain kung saan naroon ang iba nilang mga kabayo.
“Analyn!” sigaw muli ni Bel kahit paika-ika at nahihirapang humakbang.
“Bes, nasan ka na? Sumagot ka naman!” desperada ng paghahanap ni Bel sa matalik na kaibigan lalo pa at walang indikasyon na may ibang tao pa sa lugar.
“Kasalanan ko to, eh. Kasalanan ko talaga kung bakit nangyari ang lahat ng mga ito. Kung hindi kita dinamay sa pagtakas ko ay hindi mangyayari sayo ang ganitong parusa,” paninisi ni Bel sa kanyang sarili habang umiiyak sa nangyari sa kaibigan na ang hangad ay matulun
