ทันใดนั้นลมหนาวจากนอกห้องก็พัดเข้ามา อวิ่นเฟยหยวนรีบลุกไปปิดหน้าต่างทุกบาน ก่อนจะกลับมานั่งกุมมือทั้งสองข้างของอวิ่นซงถิงเอาไว้
แล้วถึงแม้ว่า จะมีประตู และหน้าต่างกั้นอยู่ แต่ลมหนาวก็ยังเล็ดลอดผ่านตามซอกหลืบเข้ามาได้ ชั่วขณะนั้นในใจของอวิ่นเฟยหยวนรู้สึกอยากจะคว้าตัวสตรีตรงหน้าเข้ามาโอบกอดแนบกาย แต่ในช่วงเวลาเช่นนี้...
อวิ่นเฟยหยวนตัดใจ ยามนี้เขาควรสุภาพ และประพฤติตัวดี ๆ เมื่อคิดตก เขาจึงรีบเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มจาง แล้วเริ่มเล่าต่อ
“หลังจากรู้เรื่องบิดามารดาผู้ให้กำเนิด ข้าก็เริ่มตามสืบเรื่องของเหล่าบรรดาญาติพี่น้องทั้งสองฝั่ง คราแรกที่ข้าตามสืบก็เพียงแค่อยากจะรู้จักหน้าค่าตา อยากรู้จักนิสัยที่แท้จริง หาได้คิดอยากจะพึ่งพาไม่
แต่เมื่อข้ามีความคิดอยากจะเป็นมากกว่าพี่ชายของเจ้า ด้วยตัวตน ‘คุณชายใหญ่อวิ่น’ และด้วยสถานะของพวกเราในยามนั้น...คงไม่มีวันเป็นจริงได้
ข้าจึงตัดสินใจเข้าไปแนะนำตั
