ผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์ อวิ่นซงถิงก็ยังไม่ได้รับข่าวคราวใด ๆ จากบุรุษที่ตนเฝ้าคะนึงหา เช้าวันนี้ระหว่างที่รับสำรับนางได้ยินว่า ผู้เป็นมารดาจะออกไปรับเครื่องประดับที่สั่งทำไว้กับร้านประจำในตลาด
อวิ่นซงถิงที่รู้สึกว่า ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาในหัวของตนเอาแต่คิดเรื่องเดิมซ้ำ ๆ แล้วก็เฝ้าคิดวนอยู่กับคำถามซึ่งไร้คนตอบ ยิ่งหลังจากได้รับรู้ข่าวคราวของอวิ่นเฟยหยวนจากผู้เป็นน้องชาย นางก็เหมือนจะยิ่งคิดฟุ้งซ่าน
อวิ่นซงถิงเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นบิดามารดา หากนางได้ออกไปเดินเที่ยวตลาด ได้ออกไปเจอกับผู้คนภายนอกจวนบ้าง ความคิดฟุ้งซ่านในหัวจะลดลงบ้างหรือไม่นะ?
แล้วเมื่อเห็นผู้เป็นบิดาบรรจงแกะก้างออกจากตัวปลา จากนั้นก็ตักเนื้อปลาขาว ๆ ใส่ลงไปในถ้วยข้าวของผู้เป็นมารดา อวิ่นซงถิงรู้สึกอิจฉาขึ้นมาเล็กน้อย นางจึงรีบก้มหน้านับเม็ดข้าวที่เหลือในถ้วยของตนเอง เพื่อตัดสินใจ
ด้วยเพราะตั้งแต่อวิ่นซงถิงเข้าสู่วัยสิบสา
