ฉวนหงอยากแต่งกับอาจารย์

"เจ้าเห็นข้าว่างนักรึ?" "เอาน่า ถือเสียว่าแลกกับที่ข้าให้เจ้าเข้าไปในเขตหวงห้ามบนยอดเขาสูงก็แล้วกัน" เห็นสีหน้ายุ่งยากของสหาย จึงได้พูดถึงเงื่อนไขของตนเองขึ้น "นางต้องเชื่อฟังข้า ไม่อย่างนั้น เจ้าก็รับกลับไป" หันไปเอ่ยกับผู้ที่จับจ้องสหายด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม "ซือหงยี่" "..." สองสายตาจับจ้องนางด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง ดวงหน้าเล็กถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าตนเองเผลอแสดงออกไปเช่นไร นางยิ้มประจบแล้วกล่าว "ขอบคุณท่านอาจารย์เจ้าค่ะ" "เช่นนั้นก็เริ่มวันนี้เลยก็แล้วกัน" ผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วทั้งที่จิบชายังไม่หมดจอก "..." "อ้อ ซือเหิง นางเข้าตำหนักหยกม่วงก็ต้องอาศัยอยู่ที่นี่ " วาดมือครั้งหนึ่ง ห่อผ้าขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในอ้อมกอดของซือหงยี่ "นางติดตามเจ้าก็ให้พักที่นี่เสีย อย่างไรตำหนักหยกม่วงก็มีห้องให้เลือกมากมาย เจ้าคงไม่มีปัญหากระมัง?" "แต่นางเป็นสตรี" "เจ้าเป็นอาจารย์ที่คิดไม่ดีรึไง? ขนาดข้ายังไม่มีปัญหา แล้วเจ้าจะกังวลอันใดกัน " เอ่ยจบก็พาตนเองออกไป "เลิกใช้สายตาเหม่อลอยมองข้าได้แล้ว" ไม่รอให้นางเอ่ยอันใดก็โบกมือครั้งหนึ่ง "ได้ห้องของตนเองแล้ว ก็เก็บของให้เรียบร้อย" "เจ้าค่ะท่านอาจารย์ ศิษย์ขอตัวก่อน" เอ่ยเพียงเท่านั้น ฉวนหงจึงยินยอมทำตามคำพูดของเริ่นซือเหิงอย่างไม่โต้แย้ง นั่นเพราะการที่เขาให้อยู่ที่นี่ย่อมไม่ง่ายอย่างที่แสดงออกอย่างแน่นอน แต่นางเองก็ไม่ใช่ลูกพลับนิ่มที่รอถูกกระทำ ..คอยดูเถอะเริ่นซือเหิงคนงาม ฉวนหงผู้นี้จะทำให้เจ้าหวั่นไหว จนอยากขอให้ข้าอยู่ที่นี่ตลอดไปกับเจ้า