Odamda beklememin sonucunda bir gün geçmesine rağmen yoktular hiçbiri. Konuşabileceğim birilerine ihtiyacım vardı, en çokta her şeyi anlatıp bu yükten kurtulmaya. Deniz'i bize verecekti ama bilmediğim bir karşılığı olacaktı.
Kimsenin bundan haberi yokken dışarı çıktım odamdan. Gördüğüm ilk kişiyle bu durumu konuşmam ve en azından Yağız ile iletişime geçmem lazımdı. Her ne olursa olsun, benim sadece ve sadece güvenebileceğim kişiydi. Sırlarını biliyordum.
Koridorda sessizlik hakimken, merdivenlerden aşağı Orçun'a seslendim. "Peñçe'de kim var Orçun!?" Sorumun üzerine bir kaç adım atarak bana baktığında gözlerini devirdiğini görmüştüm.
Nefesimi tutup derin bir iç çekerken, "Kimse yok," dedi. "Şuan, senden başka kimse yok."
Kaşlarım çatılırken, "Nerdeler, ne zaman geleceklerini söyledi
