Hiç kimse gelmemişti Yağız gittikten sonra. Ne Esra, ne Edremit, ne Buğra.. canımı sıkmak için Afra bile gelmedi o gün içerisinde. Yasakladığını hemen anlamıştım, herkesten önce Esra geleceğini az çok tahmin ederken Peñçe'de garip bir sessizlik vardı. Ses çıkmıyordu hiçbir yerden. Gelen ve gidenler olmuyordu, ara ara camdan dışarı seyretmiştim ancak o sırada da kimseyi görmemiştim. Bekçiler bile yoktu ortalıklarda.
Ölüm sessizliğini bana hatırlatırken mesaj attım Alya'ya. Beni o da çok merak etmiş olmalıydı. Mesajıma karşılık beni aradığında telefonu açtım bir solukta.
"İyi misin!" Ses tonu meraklı ve bir o kadar endişeliydi. Onu korkutmak hiçbir zaman istemezdim. Benim tek dostum Alya'ydı, geçmişimiz birdi en azından..
"Beni merak etme, iyiyim.." Zarar görmemiştim, krallar gibi başka
