Kafamı karıştıran cümleler beni tedirgin ederken dudaklarımı birbirine bastırıp derin bir nefes almıştım. Korktuğum şeylerdi bunlar düşününce. Yine zihnimdekilerle gerçekler çakışıyordu. Peki, ya başından beri aslında Kaynarca kötü olmayan tarafsa?
Suratımı düşüncelerim doğrultusunda buruşturmuştum. Yine.. en başa dönüyordum.
Salondaki büyük koltuğa oturup derin bir nefes alırken etrafıma baktım.
Ortalama kaç saat geçti bilmiyorum ama o genç adam karanlık bastığı zaman gelmişti yanıma. Gözlerinin içinde bir ışık vardı, istemsizce ona karşı sempati hissederken, "Kaynarca sana bir mesaj bıraktı," dedi ciddi bir tavırla. "Mesajı tek başına oku ve kimse görmeden tekrardan sil."
Elime tutuşturduğu telefona bakarken kendi telefonum olduğunu fark ettim, kendisi her zaman bir adım önde old
