BRFW 11
1616 Words
(Third Person's POV)
"What the f**k? Why did she faint?" hindi alam ni Savino ang gagawin nang bigla nalang nahimatay si Saskia pagkatapos nitong magpalipat- lipat tingin sa kanya at sa dalawa nyang kapatid.
Hawak nya si Saskia, habang walang tigil naman sa pagpaypay si Sancho dito gamit ang dala nitong panyo at si Santinir naman ay mabilis na kumuha ng isang baso ng tubig sa kusina. Tulad nya, hindi din mapakali ang dalawa.
"Asshole, nahihimatay nga. Sinong paiinumin mo ng tubig?" si Sancho kay Santinir.
"Hoy moron, yang pamaypay mong panyo ay walang hangin, hindi yan nakakatulong." ganti naman ni Santinir kay Sancho.
"Dimwits, tumigil nga kayo." sita ko sa dalawa kong kakambal, saka ako bumaling kay Saskia. "Baby, please wake up! Ano bang nangyari sayo?" nag- alala naman talaga sya ng sobra. Saka sya napaangat na naman ng mukha sa dalang kapatid. "Ano pang hinihintay ninyo? Tumawag nga kayo ng ambulansya."
"F*ck bro." si Sancho. "Amuyin mo kaya yan sarili mo, baka nakalimutan mong mag deodorant kanina, at kaya yan nahimatay ay dahil may putok kapa naman kung minsan."
"Wala akong putok, asshole."
"Baka nakalimutan kang magsipilyo at mabaho yang hininga mo. Madami kapa naman nabubulok na ngipin na sigurado ako, madami na yang uod."
"Go to hell, idiot! Yang utak mo ang bulok, hindi ang ngipin ko."
Nagtawanan lang ang kanyang mga kapatid, at hindi sinunod ng mga ito ang utos nya na tumawag ng abulansya.
Later.....
Pinalipat- lipat na naman ni Saskia ang kanyang paningin sa tatlong lalaki na nasa kanyang harapan.
Triplets ba sila?
Sa buong buhay nya, ngayon lang sya nakakita ng tatlong tao na magkamukha. Kakambal nga nya si Amari, pero hindi naman silang magkamukha nito.
Kaya lang naman sya nahimatay kanina kasi akala nya iba ang naging epekto ng kwentas, baka nagalit ang masamang espirito at naging tatlo ito.
Sino naman kasi ang hindi makaisip ng ganun kung parehong kulay itim ang suot nilang polo, at magkakulay din ang jeans. Magkaiba nga ang estilo ng buhok ng mga ito, pero, mapapansin pa ba nya ito kung sa outfit palang at mukha, magkapareho na ang tatlo.
"T- Totoong tao kayo?" napatanong parin sya.
"Oo. Kung hindi ako totoong tao, sino yon nagbayad sayo ng 5000 at naghire sayo bilang katulong?" Ani ng isa.
"Ano? ikaw yon."
"Yes, sweety. Sancho here!"
Inilahad ni Sancho ang kamay nito para makipagkamay sana sa kanya pero mabilis iyon tinampal ng kanyang boss.
"May lason ang kamay nya. Wag kang magkamaling hawakan." Ani si boss sa kanya.
Pambihira, nag- tagalog na nga ang boss nya pero hindi parin nya ito maintindihan.
"Possessive." Ani naman ni Sancho.
"At ako naman yong nakasama mo nung sa pagjo- jogging."
"I- Ikaw ba si Santinir?"
Sana hindi. sa isip nya.
"Ako nga."
Patay na. sa isip na naman nya.
"Yong sinabi ko sa-----"
"Don't mind it. It doesn't matter."
Napalunok ako. Medyo maiilang sya dito kay Santinir. Nainsulto nya kasi ito. Malay ba nya na si Santinir pala ang kausap nya, pero, totoo naman yong sinabi nya.
Habang, hindi naman ako naiilang kay Sancho, mukha kasi syang cool at mabait.
"Anong pinag- uusapan ninyo?" si boss.
"Mind your own business, asshole."
"Your talking to my girlfriend, dimwit. My Girl, okay."
Napakunot- noo sya. Ano kaya itong pinagsasabi ng kanyang boss. Sya ba ang tinutukoy na girlfriend nito?
"Can we talk? Tayong dalawa lang." Ani ni Santinir kay boss..
Umalis si boss at ang kapatid nito na si Santinir para mag- usap, habang naiwan naman sila ni Sancho. Umupo ito sa sofa, sa kanyang tabi.
"I heard your name is Saskia."
"Oo."
"Nice name. Alam mo bang sa aming tatlo, yong pangalan ko lang ang pinag- iisipan ng author--- I mean yong parents pala namin. Kaya pangalan ko lang talaga ang medyo maganda."
Sumandal ito sa sandalan, habang paalas- kwarto naman itong nakaupo.
"Pansin ko nga."
Napatawa ito.
Mayamaya lang, naging komportable narin sila sa isa't- isa. Medyo madami na silang napagkwentuhan, karamihan dito ay tungkol sa mga gusto nyang gawin sa buhay.
"So, ano ang motto mo sa buhay?" tanong nito kalaunan.
"Time is gold."
"Really? Bakit yan ang motto mo?" tanong nito
Maayos na itong nakaupo at para lang silang magkaibigan na nag- uusap nito.
"Kasi, yan lang ang alam kong motto."
Napatawa na naman ito ng malakas.
"Your funny. I like you."
Patay na. Dalawa na ang may gusto sa kanya. At magkapatid pa.
"Alam mo ba kung ano ang motto ko?"
"Hindi. Paano ko malalaman? Hindi mo naman sinabi."
"Oo nga pala. Ang talino mo." papuri nito na nagustuhan nya. Ang bait nito. "Pag palay na ang lumapit sa manok, tutukain mo na. Yan ang motto ko. Ganda no!"
"Oo nga, ang ganda! Kahit tagalog, hindi ko man lang naintindihan." kunot- noo sya.
Napatawa na naman ito.
Samantala......
"Ano bang sasabihin mo sa akin?" naiiritang tanong ni Savino sa kapatid.
Naiinis sya sa dalawang kapatid, sapagkat, hindi nya mapigilan ang makadama ng pagseselos dahil parang humahanga yong mga mata ni Saskia habang nakatingin sa dalawang nyang kakambal.
"Alam mo ba kung ilang taon lang yon si Saskia?"
"Oo. 16. What's the problem with that?"
"F*ck! Gusto mo ba talagang makasuhan? She is just a minor. If you want to play with that young woman, stop that. Maghanap ka ng iba na pwede mong paglaruan."
Hindi nya napigilan ang sarili at kinuwelyuhan nya ang kapatid.
"I didn't play with Saskia. Gusto ko sya, at hindi mo yon maintindihan. Wag mo akong pakialam. Mind your own affair, don't interfere mine. Hindi ako katulad sa inyo ni Sancho na ginawang past time ang pakikipagrelasyon. Alam mo na pag gusto ko ang isang babae, gusto ko talaga. And I plan to marry Saskia when she's already 18."
Agad din naman nya itong binitiwan.
"You're insane."
"Nasabi mo lang yan dahil hindi mo pa naranasan ang naramdaman ko ngayon. If time will come that Cupid hit you very hard, don't come to me, asking for my help, dahil pagtatawanan lang kita, asshole."
"Well then, if you really like that young woman then you must to protect her. Balita ko pupuntahan ka ni Charlotte dito kasama ang mga kaibigan nya. You know your ex, she's a b*tch and a bully, isabay pa ang mga kaibigan nya. Once, she find out na isang probinsyana lang ang ipinalit mo sa kanya, siguradong magwawala yon sa galit."
"I don't care with that b*tch."
Naiinis nyang sambit saka tinalikuran ang kapatid.
Subukan lang ni Charlotte na galawin kahit daliri ni Saskia, at sa kangkungan ang bagsak nito.
Mas lalong uminit ang kanyang dugo nang narinig nya ang malakas na pakikipagtawanan si Saskia sa kanyang kapatid na si Sancho. Agad nyang naramdaman ang sobrang pagseselos.
---
"Saan ba tayo pupunta boss? Kawawa naman yon mga kapatid mo, iniwan natin." reklamo ni Saskia sa kanyang boss.
Biglang- bigla nalang kasi syang hinila nito kanina palayo kay Sancho at walang sabi- sabi na kinarga sya nito ipinasok sya sa kotse nito, saka sila umalis.
"Wag kang maawa sa mga iyon. Malalaki na ang mga iyon."
"Pero-----"
"Dapat ang pokus mo ay sa akin lang, Saskia. At hindi sa ibang lalaki. Okay?"
Napanganga sya sa sinabi nito. Hindi nya maintindihan kung bakit dito lang sya dapat magpokus.
"Bakit?"
"Dahil gusto ko."
Napasimangot sya. Ang gulo talagang kausap ng boss nya.
Mayamaya lang.....
Nasa may baybayin dagat sila, nakaupo sila pareho sa hood ng kotse, habang nakatingin sila sa paglubog ng araw.
Napakaganda talagang pagmasdan ng sunseat. Ngayon palang nya naranasan muli ang makapunta dito sa baybayin at pagmasdan ang paglubog ng araw, masyado na kasi syang busy sa paghahanapbuhay kaya nakaligtaan na nyang gawin ang mga gusto nyang gawin noon.
Napatingin sya kay boss nang tinugtog nito ang dala nitong gitara. Oo. May dala talagang gitara ang boss nya kanina pa. Pero, hindi nalang sya nag- usisa tungkol dito.
Marunong pala itong maggitara. Manghang- mangha sya, pero mas lalo syang namangha nang kumanta ito.
-
Kissing you is not what I had planned
And now I'm not so sure just where I stand
I wasn't looking for true love
But now you're looking at me
You're the only one I can think of
You're the only one I see
-
All I need
Is just a little more time
To be sure what I feel
Is it all in my mind
Cause it seems so hard to believe
That you're all I need
-
Ang ganda pala ng boses ni boss. Kahit hindi ko masyadong naintindihan ang meaning ng song pero ramdam na ramdam ko ang damdamin nya habang kumakanta sya. sa isip nya.
-
Yes it's true we've all been hurt before
But it doesn't seem to matter anymore
It may be a chance we're taking
But it always comes to this
If this isn't love we're making
Then I don't know what it is
-
All I need
Is just a little more time
To be sure what I feel
Is it all in my mind
Cause it seems so hard to believe
-
Para parin syang nangangarap habang nakatingin sa boss nya. Habang matagal nya itong tinititigan, mas lalo itong naging guapo sa kanyang paningin.
Ibinaba nito ang gitara na hawak saka, hinawakan nito ang kanyang kamay. Nagkatama ang kanilang paningin at hindi nya maintindihan kung anong damdamin ang naramdaman ng kanyang puso ngayon pero ito ay nagdulot ng kakaibang saya sa kanya. Tila sya nagagayuma sa mga titig nito.
"Saskia, pag hihingin ko ba sayo na sumama ka sa akin sa Manila. Sasama kaba sa akin?"
Napaawang ang aking labi sa kanyang tanong. Bakit ba nya ako tinatanong ng ganito?
"Please, sumama ka sa akin sa Manila. Pangako, ibibigay ko lahat sayo."
- Writer
