ฟรอสต์ที่เห็นปาลินเดินกลับเข้าไปในบ้านหลังจากที่เธอเอาอาหารให้เจ้าลาเต้ สุนัขตัวโปรดของเขาแล้วนั้น
“ปาลิน” ฟรอสต์นิ่งค้างราวกับคนช็อก ทำไมเขาไม่เคยเอะใจเรื่องนี้
“เชี่ย...เอ้ย” ถ้าผมยอมกลับบ้านให้เร็วกว่านี้สักนิด ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ผมดันรับปากคุณแม่ไม่มีปัญหา ยินดีหากจะมีน้องสาวมาเพิ่มอีกคน แต่คงไม่ใช่ อดีตคนรักเก่าอย่างปาลินแน่นอน แบบนั้นผมคงรับไม่ได้
ร่างสูงสตาร์ทเครื่องยนต์ ฟรอสต์นั่งสงบสติอารมณ์นั่งในรถแมคลาเรนราว 10 นาทีเพื่อใจเย็นลง ฟรอสต์ได้แต่ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาอยากได้ปาลินมาเป็นน้องสาวจริงเหรอ ทว่าไม่นานกับได้คำตอบ
“ในเมื่อเขาไม่อยากได้เธอมาเป็นน้องสาว เขาไม่ผิด ไม่ผิดแล้วทำไมต้องหนี” จากที่คว้ารถจะกลับคอนโด ทว่ากลับเปลี่ยนใจ มารดาเขาช่างไม่รู้อะไรเลย รับปาลินมาอยู่ในบ้านร่วมชายคาเดียวกับตน ราวกับย่างปลาย่างไว้ให้แมวอย่างเขากินชัดๆ
“หึหึ...” ฟรอสต์กระตุกย
