"Mas magaling ka ng magmaneho sa akin ngayon, asawa ko." Pagpuri ko sa aking asawa na siyang naghatid sa akin patungo sa university kung saan ako nag-aaral at siya rin ang sumundo sa akin. Kanina pa raw talaga sila ng anak namin sa parking lot ng university. Gusto niya raw kasi na hindi siya mahuli kahit isang segundo sa oras ng uwian ko.
Dahil nga siguro naiinip na rin siya sa bahay at gusto niya na rin na lumabas-labas para malibang kaya hinayaan na namin ni Mama.
Hindi na nga namin siya maikukulong pa o mababawalan pa na lumabas ng bakuran dahil magaling na siya maliban na lamang sa hindi pa siya nakakakilala.
Maingat din naman siya sa pagmamaneho kaya wala naman akong dapat na ipangamba na baka may mangyaring masama sa kanya.
Mas maingat nga siya sa pagpapatakbo ng sasakyan lalo pa
