“แล้วนั่น...ใครวะ”
“…..” ลูคัสไม่ตอบ แต่ทำเป็นสนใจอย่างอื่นแทน
“สวัสดีค่ะ น้ำชาค่ะเป็นพนักงานล้างจาน”
“เด็กล้างจาน? ถามจริง!”
“ไม่ต้องเสือก เรื่องที่ให้ทำไปถึงไหนแล้ว”
“ขอเสือกเรื่องชาวบ้านก่อนไม่ได้เหรอ”
“เมื่อไหร่มึงจะเลือกเสือกเรื่องชาวบ้านสักที”
“เรื่องชาวบ้านคืองานของเรา กูว่ากูพูดชัดเจนแล้วนะใช่ไหมไอ้พัต”
“อืม” พัตเตอร์มองไปยังณัชชานิ่ง คนถูกจ้องมองรู้สึกเกร็งไม่น้อย
“ให้ฉันไปนั่งดีๆ ได้มั้ย แบบนี้มันยังไงๆ อยู่”
“นั่งนี่แหละไม่ต้องไปสนใจพวกมัน”
“แต่…”
“กล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ”
ณัชชาถอนหายใจ เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งอยู่แบบนั้น ท่ามกลางการคุยธุรกิจจริงจัง ถึงแม้เธอจะพอเข้าใจอยู่บ้างก็เถอะ
หนึ่งเดือนเต็มที่ณัชชาใช้ชีวิตตัวติดกับลูคัส เขาไม่ปล่อยให้เธอห่างตัวไม่ว่าจะไปไหนมักจะพาเธอติดสอยห้อยตามไปด้วย จนคนอื่นต่างมองว่าเธอเป็นเด็กเสี่ยเกาะผู้ชายรวยโดยเฉพาะบรรดาสาวๆ ที่หมายปอง
