Gülsüm hafifçe doğrulmuştu yatağında, sesi yorgundu ama hala o tanıdık yumuşaklıkla konuşuyordu. “Bugün fazla bir şey sorma, söyleme olur mu? Agit’ in sinirleri bozuk.” dedi.
Benimse içimde ince bir buz çizgisi vardı artık. Ne yumuşaklık ne sıcaklık geçebiliyordu o çizgiden.
“Zaten ona bir şey söylememe gerek yok.” dedim. Sertliğim hissedilsin istedim.
Gülsüm gözlerini kaçırmadan devam etti. “Dün için üzgünüm. Sanki gözüne sokar gibi oldu.”
Dayanamayıp patladım: “Zaten amacın gözüme sokmaktı. Ben gerçekten sıkıldım senin bu numaralarından. Kabul ettim işte. Artık numaraya gerek yok.”
Bir an sustu. Gözleri yine o yorgun ama mazlum ifadeyi aldı. Bu kadını tanımlamak o kadar zordu ki. Masum mu, sinsice mi yaklaşıyordu hala çözemedim.
“Numara yapmıyorum Zerya.” dedi sonunda. “Agit’ i ilk
