“Çocuk doğduktan sonra…” dedim, cümlemi toparlamadan. “Gitmeme izin verecek misin?”
Yüzünde bir şaşkınlık ya da acıma ifadesi olmadı. Onun için bu çaresiz çırpınışlarım anlamsız gibiydi.
Sadece durdu. Sonra kısık sesle konuştu.
“Evet. Eğer istersen, evet. Ben seni zorla burada tutmam. Ama...”
Sustum. O "ama"lar kalbime bıçak gibi saplanıyordu.
“...bunu ben istersem olur.” dedi açık açık..
“Bunu biliyorsun. Bu yüzden bana güvenmeyeceğini biliyorum ama Agit ile konuşacağıma söz veriyorum. Sadece önce öğrenmen gereken şeyler var. ”
" Ne gibi şeyler?"
" Biraz daha zamanı var. "
Boğazım kurudu. Ama içimdeki tek korku geleceğim değildi.
Asıl korkum geçmişimdi.
“Peki…” dedim fısıltıyla. “Babam? Babama verdiğiniz para?”
Göz göze geldik. Gülsüm ilk kez gözlerini kaçırdı.
“O zaman… Ag
