นิภานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ริมสระ ตัวเปียกชื้นจากน้ำและความรู้สึกในอกที่ยังไม่จาง เธอใช้ผ้าขนหนูซับปลายผมเบา ๆ ขณะสายตาเหลือบไปมอง...
...ชายหนุ่มที่เดินออกจากน้ำอย่างเงียบ ๆ ข้างเธอ
ป้อง
ร่างสูงโปร่ง ผิวแทนเปียกชื้นสะท้อนแสงไฟรอบสระ กล้ามเนื้อหน้าท้องแน่นแต่ไม่ล้นเกิน มัดกล้ามไล่ตั้งแต่หัวไหล่จนถึงสะโพกภายใต้กางเกงว่ายน้ำสีเข้มที่แนบเนื้อ...
แนบเนื้อ...จนเห็นทุกสัดส่วน
เป้ากางเกงที่แน่นจนตึง ทำให้นิภาเผลอชำเลืองมองแล้ว...มองซ้ำ
ตุงชัด...ชัดเกินกว่าที่เธอจะละสายตาได้
เธอรู้ว่าไม่ควรมอง
เธอรู้ว่าเขาไม่ใช่ของเธอ
และที่สำคัญ เธอมีแฟนอยู่ตรงนั้น
แต่จังหวะที่เขายกมือเสยผมเปียกขึ้นช้า ๆ กล้ามแขนเกร็งเล็กน้อยจากการออกแรง มือหนานั่นหยิบผ้าขนหนูมาซับหน้าท้อง...และลากลงต่ำ
กลืนน้ำลาย
เธอได้ยินเสียงตัวเองกลืนน้ำลายอย่างเงียบ ๆ
หัวใจเต้นถี่
ขาเรียวที่ห้อยอยู่ริมเก้าอี้ขยับเบา ๆ อย่างไม่รู้ตั
