แดดสายกลางวันส่องลอดใบไม้ พิมพ์ดาวยืนอยู่ตรงรั้วไม้ที่มีดอกลั่นทมโรยลงพื้น เธอสวมเสื้อกล้ามตัวเล็กสีอ่อน กางเกงขาสั้นจิ๋วอีกแล้ว คราวนี้บางกว่าทุกวัน
มือเล็ก ๆ ถือแก้วน้ำปั่นเย็นชื่นใจ หัวใจดันเต้นตึกตักเพราะเห็นลุงแสงกำลังตัดกิ่งต้นชงโคอยู่ข้างศาลา
“ลุงงง~ ทำงานอีกละ ร้อนมั้ย? หนูเอาน้ำเย็นมาให้~”
เสียงใสเจื้อยแจ้ว พร้อมรอยยิ้มขี้เล่น ลุงแสงเงยหน้าขึ้นพอดี
เธอจงใจยื่นแก้วให้ต่ำกว่าระดับอก จนเสื้อกล้ามแนบเนื้อเผยเนินเนื้อเกินคำว่าพราง
แถมยังแอ่นตัวนิด ๆ ไม่รู้เผลอหรือจงใจ
ลุงแสงรับแก้วมาด้วยสีหน้าเรียบ ๆ แต่แววตาเหมือนคนหายใจขัด
“ใส่อะไรมาแบบนี้อีกแล้ว หนู...”
เสียงทุ้ม ๆ นั้นทั้งเตือน ทั้งขัดใจ และทั้ง...สั่นเล็กน้อย
พิมพ์ดาวยักไหล่เบา ๆ ก่อนยืนกอดอก
“หนูอยู่บ้านนะ ใส่อะไรก็ได้มั้ยอะ”
“หรือว่า...ลุงมองอยู่ล่ะสิ”
เธอยิ้มกว้างก่อนจะหันหลังก้มลงเก็บดอกไม้แห้งบนพื้นพอดี
กางเกงสั้
