รถยนต์คันเดิมจอดนิ่งอยู่ตรงลานจอดไฟสลัวข้างร้านอาหารริมแม่น้ำ
ไฟในรถดับหมด
มีเพียงเสียงลมหายใจ…กับเสียงซิปที่เพิ่งถูกรูดลง
ราเมศเอนเบาะลงช้า ๆ
ก่อนจะหันไปสบตาเด็กสาวที่ก้มหน้าอยู่บนตัก
มือหนึ่งประคองท้ายทอยเธอไว้เบา ๆ
“หนูแน่ใจเหรอ…ว่าจะทำแบบนี้ในรถ…”
เสียงเขาต่ำ ช้า
เธอไม่ตอบ
มีเพียงรอยยิ้มซน ๆ
ก่อนจะค่อย ๆ ก้มลง เลียปลายแท่งเนื้อ อย่างตั้งใจ
เสียงครางต่ำในลำคอดังขึ้น
ที่เริ่มแน่น…ค่อย ๆ เต้นแรงในปากเธอ
“อื้มมม… หนู…กำลังจะทำให้อาจารย์กินข้าวไม่ลงแล้วรู้ไหม…”
เธอเงยหน้าขึ้นช้า ๆ
ลิ้นเล็กเลียริมฝีปาก
จากนั้นก็โน้มตัวลงไปใหม่
เลียจากโคนถึงปลาย
ช้า ละมุน แต่แนบแน่น
ร้อนฉ่าในทุกสัมผัส
ราเมศจิกมือเข้ากับเบาะ
สะโพกเขาขยับตามจังหวะปากเธอ
เสียงลมหายใจถี่ขึ้น
ในรถเงียบสนิท
มีเพียงเสียงแท่งเนื้อที่สั่นสะท้าน…เพราะปลายลิ้นของคนเก่ง
“พัชรา…พอ…พอก่อน เดี๋ยว…”
แต่ยังไม่ทันห้าม
