Chapter 13
JHØNALYN PØV
NANG MAKAAKYAT NA ANG mga amo ko ay lumabas ako ng bahay para magpahangin. Hindi pa kasi ako inaantok dahil natulog ako kanina, kahit isang oras lang. Atsaka hindi naman nakakatakot sa labas dahil may mga bakod naman ang paligid.
And wala naman momo, kaya hindi nakakatakot. Saka maliwanag sa paligid dahil may mga ilaw naman sa mga poste.
Naupo ako sa may bandang garden habang nakatingin sa madilim na paligid. Iniisip ko kasi ang mga kapatid ko. Gusto ko sana silang, tawagan. Kaya lang tulog na mga iyon dahil maaga sila natutulog. Alas diyes na ng gabi pero nandito pa ako sa labas.
Ang lungkot sa loob ng kwarto dahil wala akong katabi at kayakap. Puro lang mga unan ang mga kayakap ko. Samantalang samin, ang mga kapatid ko ang mga kayakap ko.
Malungkot akong nap
