บทที่ 4 ความบังเอิญ (2)
2028 Words
“ว๊ายวันนี้น้องเอวาเผ็ด! เด็ดพริกขึ้หนูจริงๆ เลยนะคะ แบบนี้คุณชวินทร์ไม่ดุเอาเหรอคะ”
พี่วีวี่ผู้จัดการส่วนตัวร่างชายใจหญิงของชนิดาทักชญาภาทันทีที่เห็นลุคสุดแซ่บของชญาภา เพราะนานๆ จะเห็นชญาภาจัดเต็มขนาดนี้
วันนี้ถ้าชวินท์เห็นชญาภาในชุดนี้เธอคงได้กลับไปอยู่เชียงใหม่ให้ใกล้ตาเขามากที่สุด
“ไม่เปลี่ยนใจมาเป็นเด็กในสังกัดพี่เหรอคะ”
“พอเลยค่ะพี่วีวี่..ไม่ลดละความพยายามที่จะชวนเพื่อนเอมจริงๆ”
ชะเอมเบรกผู้จัดการส่วนตัวทันทีที่เริ่มเสนอขายชักชวนเพื่อนของเธอเป็นเด็กในสังกัดอีกคน
“ไม่ใช่ทางของเอวาค่ะ ขอบายนะคะพี่วีวี่อีกอย่างพี่ชายเอวาไม่ยอมหรอกค่ะ...ถ้าวันนี้เห็นน้องสาวสุดที่รักในร่างนี้คงอกแตกตาย”
ชญาภาพูดติดตลกวันนี้เธอมาในชุดเกาะอกสีแดงเอวลอยโชว์หน้าท้องขาวเนียนที่แบนราบ หน้าอกหน้าใจที่ขนาดใหญ่เกินตัวถูกดันขึ้นมาแทบจะล้น แต่มันก็ถูกบดบังด้วยเส้นผมสีน้ำตาลลอนสวยไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้บดบังเสน่ห์ที่เปล่งออกมายิ่งชญาภาเป็นคนตัวเล็กเธอจึงเสริมความสูงด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำแดง 4 นิ้ว ซึ่งมันเข้ากับกางเกงหนังขายาวสีดำที่มันวาว ที่พอต้องแสงไฟในผับด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เป็นจุดสนใจ
“ก็ยังดีที่แกปล่อยผมลงมาบังอกล้นๆ นั่นบ้าง...วันนี้อย่างหมั่น”
ชนิดามองเพื่อนสาวที่รู้สึกว่าวันนี้ชญาภาจะปลดปล่อยความก๋ากั่นมากเกินไป
“พี่อิจฉาน้องก็ตรงนี้แหละคะ”
ส่วนพี่วีวี่ก็ยกมือขึ้นจับหน้าอกตัวเองและทำหน้าตาอิจฉาตาร้อน
“นานๆ ครั้งน่าพี่อ้นไม่รู้หรอกถ้าไม่มีใครไปบอก...แต่วันนี้พี่วีวี่ก็เป๊ะปังมากเลยนะคะ”
ชญาภาบอกปัดเพื่อนสาวที่ดูแล้วเป็นกังวลและไม่ลืมแซววีวี่กลับ
“แน่นอนซิคะ...วันนี้พี่จะมาล่าเหยื่อให้ได้สักคนไม่นกแน่นอนค่ะคิๆ”
พี่วีวี่จีบปากพูด แถมส่งยิ้มพิมพ์ใจโปรยให้หนุ่มๆ ที่มองมายังกลุ่มพวกเธอ
“เข้าไปข้างในกันค่ะ เดี๋ยวพีทกับนานาก็คงมา ขืนรอพวกเขาคงไม่ต้องได้แดนซ์ละคะ ยืนรอก็เมื่อยละ”
ชนิดาบอกแล้วส่งเสื้อกั๊กสีดำให้ชญาภาสวม
“ใส่ทับซะแก...ตาคนแถวนี้หลุดออกจากเบ้าละ ฉันไม่อยากโดนพี่อ้นฆ่าตาย”
วันนี้ชนิดามาในชุดเสื้อกล้ามสีดำ สวมสูทสีขาวแขนยาวทับ กับกางเกงขาสั้นอวดเรียวขาสวย ซึ่งเธอก็โปรยเสน่ห์ไม่น้อยไปกว่าใคร
“แหมๆ คำก็พี่อ้น สองคำก็พี่อ้นนะ/นะยะ”
พี่วีวี่และชญาภาพูดขึ้นมาพร้อมกัน เพราะพวกเธอรู้ดีที่สุดว่าชนิดาคิดยังไงรู้สึกยังไงกับพี่ชายของเพื่อนสนิท
“เข้าไปข้างในเถอะ”
ชนิดาบ่ายเบี่ยงยิ้มเขินๆ แล้วเดินนำหน้าไปในผับ
“เฮ้ย! ฉิบหายแล้ว”
อีวานอุทานออกมาคนเดียวเมื่อเห็นกลุ่มผู้หญิงที่เดินเข้ามาใหม่ ซึ่งผู้หญิงกลุ่มนั้นคือ ผู้หญิงของนาย ถ้าเจ้านายรู้ว่าแม่นกน้อยของเจ้านายมาที่นี่ แล้วแต่งตัวแบบนี้อีก ว่าที่นายหญิงได้แหลกค่ามือแน่ๆ ไอเราก็อุตส่าห์ไม่รายงานปิดบังให้ว่าไม่ใช่สายปาร์ตี้
เอาวะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
อีวานที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับการ์ดอยู่ชั้นล่าง เห็นกลุ่มของชญาภาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ และนั่งถัดจากโต๊ะเขาไปอีก 2 โต๊ะ
“ลูกพี่อีวาน ดูผู้หญิงโต๊ะนั้นซิครับ สวยบาดตาบาดใจ”
การ์ดคนหนึ่งชวนให้เขามองไปยังโต๊ะชญาภา
“เฮ้ย! พวกมึงถ้าไม่อยากโดนนายยิงกบาลพวกมึงอย่ายุ่งกับผู้หญิงโต๊ะนั้นนะเว้ย!”
อีวานสั่งเสียงเข้ม เขาดูจริงจังสุดๆ
“.......”
ลูกน้องมองหน้าอีวานทำหน้างง เกิดคำถามในใจ
“เอ่อน่า..เชื่อกูแล้วพวกมึงจะรอด”
อีวานบอกแล้วมองขึ้นไปชั้นสองโซน VIP ทุกคนทำหน้างงเก็บความสงสัยไว้และมองตามขึ้นไป
ชั้น 2 ห้อง VIP
“พวกมึงดูสาวๆ โต๊ะนั้นซิโว้ย งานคู่เลยวะกูจองผู้หญิงที่ใส่สูทสีขาวนะขาสวยเป็นบ้า!”
กรกันต์ชวนทั้งโต๊ะให้มองลงไปโซนโต๊ะข้างล่าง
“ไอ่ฟรานแกดูซิวะ น่าสนนะโว้ย! เมิงเอาไหมเดี๋ยวกูให้เด็กไปติดต่อ ถ้าไม่กูเอาอีกคนนะ โคตรเอ็กซ์เลยว่ะ ตัวเล็กน่าฟัด”
ไรอันพูดออกมาทั้งที่แขนข้างซ้ายและขวายังโอบไหล่สาวอยู่ทั้งสองข้าง
ฟรานซิสยกแก้วขึ้นดื่ม แต่ยังไม่ได้สนใจในสิ่งที่เพื่อนๆ เขาชักจูงสักนิด ในใจคิดถึงคนตัวเล็กของเขาวันนี้ เขาเห็นเธอที่ร้านกาแฟของบริษัท เป็นครั้งแรกที่เจอหลังจากไม่ได้เจอมานานเป็น 10 กว่าปี เธอโตขึ้นแต่ก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน...แค่คิดเขาก็ตื่นตัวแล้ว....อยากเจอเธอเร็วๆ คิดผิดที่บอกลูกน้องว่า 2 วัน
แต่แล้วภาพของเธอก็หายไปเพราะเสียงของเพื่อนของเขาที่ดูหื่นกระหายจนน่ารำคาญ
“ถอดแล้วโว้ย!! ล้นจริงตามที่กูคิดไว้ ไอไรอันกูขอเปลี่ยน”
กรกันต์เอ่ยออกมาเสียงดังพร้อมทำตาแพรวพราวใหญ่
“แกฉันร้อนจะแย่แล้วขอถอดนะ”
ชญาภาบ่นถอดเสื้อกั๊กสีดำแขนกุดของเพื่อนสาวออก ทำให้เพื่อนสาวอย่างชนิดามองบนแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ดีว่าเพื่อนตัวเองเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้ว
“ว้าว วันนี้เอวาเซ็กซี่จัง”
นานาแฟนสาวของพีรภาทแซวทันทีที่เดินเข้ามาถึงโต๊ะ
“สวัสดีนานา พีท มาช้ากันอีกตามเคยนะ”
ชญาภาโบกมือทักกลับส่วนมืออีกข้างก็ชูแก้วขึ้นโยกสะโพกไปตามจังหวะ
“เอมเพื่อนแกมันไหวป่าวเนี่ย...กินไปเท่าไหร่แล้วละ”
พีรภาทหันไปถามชนิดาที่นั่งเท้าคางมองชญาภาที่สนุกสุดเหวี่ยงไปแล้ว
“ไหนจะค็อกเทลดับเบิ้ตชอต..ไหนจะเหล้าโต๊ะข้างๆ ที่ชวนชน..แกดูซิเบอร์ผู้มีอยู่เต็มโต๊ะ แล้วนี่ถ้ามันไม่เริ่มเมา มันคงไม่ลากพี่วีวี่ไปเต้นกลางฟลอร์หรอก แล้วผู้จัดการส่วนตัวฉันรายนั้นยิ่งดื่มยิ่งสนุก”
ชนิดาพูดถึงเพื่อนสาวที่ตอนนี้ลากผู้จัดการส่วนตัวของเธอไปเต้นกลางฟลอร์แล้ว เพราะเห็นทั้งคู่เริ่มไม่ไหวชนิดาจึงหยุดดื่มและทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลแทนเพราะคนที่ขับรถกลับก็ต้องเป็นเธอ
“เฮ้ย! เผลอแป๊บเดียวไวจัง”
พีรภาทมองไปกลางฟลอร์ที่เพื่อนสาวกำลังดิ้นกับผู้จัดการของเพื่อนแล้วก้มลงชงเครื่องดื่มให้ตัวเองและแฟนสาว
“เฮ้อ! ฉันต้องลากสายแข็งกลับเหรอเนี่ยวันนี้ ยัยเอวาตัวเล็กพอไหวนะ แต่เจ๊วีวี่นี่ซิ”
ชนิดาบ่นให้เพื่อนฟัง จู่ๆ เสียงบ่นของชวินทร์ลอยเข้ามาในหัวอัตโนมัติ ทำให้ใจหวิวๆ ชอบกล
“ปล่อยเต้นแบบนั้นไม่โดนลวนลามเหรอ รอบที่แล้วก็เกือบเข้าโรงพัก”
นานาถามชนิดาด้วยใบหน้าที่ดูเป็นกังวลเพราะเที่ยวด้วยกันครั้งก่อนชญาภามีเรื่องชกต่อยกับผู้ชายในผับเพราะผู้ชายคนนั้นเข้ามาลวนลามเธอ เกือบได้ขึ้นโรงพักแล้วถ้าเพื่อนพี่ชายเธอไม่เข้ามาเครียร์แทน
“ไม่หรอกที่รัก...ดูนั่นซิเจ๊วีวี่กินเรียบ”
พีรภาทชวนทุกคนหันไปที่ฟลอร์เห็นเจ๊วีวี่นัวเนียผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้พวกเธอและกันผู้ชายให้ชญาภาอยู่ตลอด
“มาๆ ชนก่อน รีบดื่มรีบเมาเดี๋ยวต้องลากสายแข็งกลับ”
ชนิดาสะบัดหน้าไล่เสียงของชวินทร์ที่ลอยเข้ามาในหัว แล้วยกแก้วขึ้นชน
“เฮ้ยพวกมึง น้องเกาะอกแดงถอดเสื้อแล้ววะ เด็กอะไรโคตรขาว กูว่าเซ็กซี่แล้วนะตอนนี้โคตะระเอ็กซ์เลย”
ไรอันมองลงไปข้างล่างทำตาลุกวาวกับสรีระที่เห็นตรงหน้าลืมเด็กดริ้งค์ที่พานั่งคุยไปเลยทันที
“พวกมึงดูเหมือนจะอดยากมานานนะ”
ไรเซลถาม แล้วสะกิดฟรานซิสที่นั่งข้างๆ ให้หันไปมองข้างล่าง
“กูว่าน้องเค้าไม่ไหวละ...ยืนจะไม่ไหวอยู่แล้ว แต่น่าเสียดายวะมึง เหมือนมีแฟนแล้ว เต้นด้วยกันนัวเนียนเชียว พวกมึงอด!!ฮ่าๆ”
ไรเซลพูดแล้วหัวเราะอย่างสะใจ เขาสะกิดฟรานซิสอีกครั้งจนเขาเริ่มรำคาญ
“เอ่อวะ! กอดกันกลม แต่กูว่าน้องเขาก็ยังร้อนแรงอยู่ดี สะโพกที่โยกนั่นอย่างเด็ด! แต่กูไม่สน ไม่ได้อยากได้ผัวเธอ ไอไรอันเปลี่ยนกันนะมึง กูเปลี่ยนใจล่ะคนนี้กูขอ”
กรกันต์ว่าแล้วหันไปเซ้าซี้เพื่อนข้างๆ ต่อเพราะตอนแรกเขาเล็งน้องสูทขาวขาสั้นไว้
ปึก!!
เสียงแก้ววางลงบนโต๊ะอย่างแรงยังดีที่มันไม่แตกคามือ
ฟรานซิสที่รู้สึกรำคาญเพื่อนที่สะกิดไม่หยุด เขาจึงมองลงไปข้างล่างให้เพื่อนพอใจจะได้หยุดสะกิดเขาเสียที แต่พอเห็นผู้หญิงที่เป็นประเด็นในกลุ่มเพื่อนเขาอยู่ ก็วางแก้วลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยความหงุดหงิดพร้อมสายตาอันแข็งกร้าวด้วยความโมโห เขามองจดจ่ออยู่ที่โซนเวทีข้างล่างอย่างไม่วางตา
นั้น!!แม่นกน้อยของเขา!!! ถึงแม้จะไกลแต่เขาก็จำใบหน้าสวยนั้นได้ดี
“อะไรวะไอ่ฟราน! แก้วเกือบแตก!”
ไรเซลที่นั่งใกล้ฟรานซิสที่สุดถามอย่างงงๆ ตอนสะกิดเพื่อนไม่เคยจะสนใจ ตอนนี้จ้องผู้หญิงแทบจะกินเนื้อ
“ยัยเด็กนั่น! เมียกู”
ฟรานซิสพูดสั้นๆ แล้วเดินออกจากห้องเดินลงไปโซนข้างล่างทันที
“หะ! ไอ่ฟรานมึง!”
เพื่อนๆ ในกลุ่มตกใจไม่คิดจะเดินตามเขาออกไป พากันมองตามหลังอย่างพร้อมเพรียงด้วยความสนุก
“กูไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลยวะไอ่กร”
“กูก็ว่าอยู่ไรอัน..สงสัยได้เข้าสมาคมคนมีเมียตามไรเซลไป”
“กูยังนั่งอยู่ตรงนี้ไอ่เหี้ยพวกนี้นี่”
“คุณน้องขา ไหวหรือเปล่าคะ!”
พอเต้นไปเต้นมาชญาภาเริ่มเซ วีวี่กลัวชญาภาจะล้มเลยคว้ามือเธอมาคล้องคอตัวเองไว้ให้ชญาภาเป็นที่ยึดเกาะ
“หวายยซิพี่วีวี เดว เอวามานะคะ ปายเข้าห้องน้ามแปบ”
“ให้พี่ไปส่งไหม...เดี๋ยวรอแป๊บ ยืนอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวให้ยัยเอมไปส่ง”
พี่วีวี่ลากชญาภาลงจากฟลอร์ แต่เพิ่งนึกได้ว่าหล่อนใจหญิงแต่ร่างเป็นชาย เข้าห้องน้ำหญิงไม่ได้ ถึงแม้อยากจะเข้าถาวรก็เถอะ!
วีวี่รีบเดินไปที่โต๊ะ เพื่อจะมาบอกชนิดา เพราะเขารู้ดีว่าถ้าชญาภาเมาขั้นสุดจะเป็นยังไง
ทางด้านชญาภาเมื่อเห็นพี่สาวร่างชายเดินไปที่โต๊ะแล้ว เธอก็ไปห้องน้ำทันที ใครว่าเธอเมาล่ะแค่ไม่เหมือนเดิม ตอนนี้เธอโตแล้วดูแลตัวเองได้ เที่ยวก็ตั้งหลายครั้งเข้าห้องน้ำแค่นี้สบายมาก แต่ไม่ทันสังเกตว่า มีคนเดินตามหลังเธอมาติดๆ
หลังจากที่ชญาภาเดินมาถึงห้องน้ำ คิวที่ห้องน้ำแถวยาวมาก เธอจึงเปลี่ยนใจจะกลับโต๊ะ เลยเซชนเข้ากับผู้ชายต่างชาติคนหนึ่งที่ตามมาจากข้างหลัง
“ขอโทษค่ะ”
เธอกล่าวขอโทษเป็นภาษาอังกฤษ
“ไม่เป็นไร”
*****
- Writer
