Forbidden

“Anak, please listen to me. Hindi tama ito! This will never be right in the eyes of God and other people. Magkapatid kayo!” galit at naiiyak na sabi ni Mama. Beside her is Papa, he is looking sternly at me.   Napayuko ako at kasabay niyon ay ang sunod-sunod na pagtulo ng mga luha sa aking pisngi. Parang pinipiga ang puso ko dahil sa nangyayari. I knew it very well. Adam and I made a mistake. This is a scandal in our family and it may taint our reputation.   “Ma, kayo ang makinig sa akin. Nagmamahalan kami ni Eva. I am ready and willing to fight for her. Saka hindi ako naniniwalang magkapatid kaming dalawa. Dahil kung magkapatid nga kami, hindi ganito ang mararamdaman ko para sa kanya. I knew from the bottom of my heart, that we are not blood-related. Just tell us the truth, Papa!” Umiling nang mabilis si Papa. His eyes are full of hatred and some emotions I can’t tell. Nakaramdam ako ng matinding takot.   “The truth is here, Adam. Magkapatid kayong dalawa at nakakadiri ang ginagawa ninyo! I can’t believe you let yourselves be drown in a pool of lust. You have to stop this nonsense!” galit na sabi ni Papa. My body is almost shaking due to his loud voice that echoed inside the room.   Nanatili akong tahimik at nakayuko. My tears are non-stop. Hindi ko magawang magsalita dahil aminado ako sa pagkakamali na nagawa namin. Hindi naman ako kasing tapang ni Adam para sumagot kila Mama at Papa. I respect our parents so much that it hurts me more to see them hurting and disappointed.   “Hindi ako naniniwala! I need evidence. I want a DNA test. If the result came out negative then you will let us. Hahayaan niyo kaming mamuhay at magkaroon ng relasyon na gusto namin. We will have your full support and the both of you will have so many things to explain to us.” Adam said coldly. His face is serious while saying it infront of our parents.   “And if it came out positive? What will you do? Masyado kang sigurado sa mga naiisip mo. Mas marunong ka pa. I was there when your mother was giving birth to Eva! Do you not remember when your Mama is pregnant and when we brought Eva home? The truth lies in your face but you chose to conclude some impossible stories inside your head,” galit na dinuro ni Papa si Adam. Mama held his hand to calm him.   Saglit na hindi nakasagot si Adam. Humarap siya sa akin. His eyes are red. Para bang isang kalabit na lang sa kanya ay lalabas na ang mga luha sa kanyang mata. Nararamdaman kong bumabagsak na ang kumpiyansa niya sa gusto niyang ipaglaban. Tila natatauhan sa mga sinasabi ni Papa.   I held his hand to give the support he needed. There is a part of me that wanted him to continue fighting for us. Mayroong maliit na pag-asa sa akin na sana nga, hindi kami magkapatid. Sana hindi kami magkadugo at sana pwede kami. Pwede kaming dalawa.   But I have to embrace the truth. Kung magiging positive man ang lumabas na resulta, handa akong tanggapin iyon. I am willing to sacrifice everything for our family. Pipilitin kong kalimutan ang pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya. Kahit sobrang sakit, kahit hindi ko alam kung paano at saan magsisimula. Kakayanin ko.   Nakita ko ang pagdaloy ng ginhawa at pag-asa sa mukha ni Adam nang hinawakan ko siya. Hinigpitan niya ang kapit sa aking kamay saka matapang na humarap sa mga magulang namin.   “If it turns out positive, I will still fight for her, Papa. My love for her is strong. Ano ngayon kung magkapatid kami? Kami ba ang pinakaunang magkapatid na nahulog sa isa’t-isa? Hindi naman diba? i****t is happening all over the world!” malakas na sigaw ni Adam.   Halos mapasigaw ako nang bigla siyang suntukin ni Papa. Naulit iyon ng dalawang beses bago siya napigilan ni Mama. Agad kong dinaluhan si Adam. Lalong bumuhos ang luha sa aking mukha nang makita ang kaunting dugo sa kanyang labi. He wiped it away and forced to smile at me.   Tinulungan ko siyang bumangon. He hugged me sideways, walang pakialam kahit nasa harapan ang aming magulang.   “Nahihibang ka na, Adam! Sa tingin mo ay hahayaan kong magdala kayo ng kahihiyan sa pamilya ko? You have no right to do that! I will do everything I can to keep the both of you sane. Once the result is positive, ipaglalayo ko kayong dalawa. There is no way in hell that you will continue this s**t!” Bumilis ang paghinga ni Papa at napahawak ito sa dibdib.   Bahagyang nataranta si Mama at nanghingi ng maiinom sa mga kasambahay. He forced himself to calm. Noong naging maayos na ang kanyang paghinga ay muli itong nagsalita.   “You will do as I say. I will never let anything or anyone bring a disgrace in this family. Eva, up in your room! At ikaw naman, Adam, umuwi ka doon sa condo mo. It’s better if you stopped seeing each other for now,” kalmado ngunit may diin na sabi ni Papa.   Hinikayat ako ni Mama na umakyat na sa kwarto. Before I followed her, lumingon muna ako saglit kay Adam. Malungkot ang aking mukha ngunit hindi makikita sa kanya ang pagsuko dahil sa sinabi ni Papa. Instead, he smiled hopefully to me.   It was as if assuring me that everything is going to be okay. He will do everything for us. He is not giving up on us. He will fight for us. Tumango siya ng mahina sa akin. He mouthed how much he loves me before urging me to walk with our mother.   Tahimik akong naglakad sa tabi ni Mama. No one dared to speak between us. Upon reaching the room, she held my arms and pulled me for a hug.   “Anak, Eva, please understand where we’re coming from. Mali ang nararamdaman niyo para sa isa’t-isa. Mali ang mga ginagawa niyo. Anak, alam ko sa puso ko, na anak ko kayo pareho. Itinatama lang namin ang landas niyo habang maaga pa. Please, kalimutan mo na ang nararamdaman mo para sa kuya mo,” muling dumagsa ang luha sa aking mukha.   Akala ko ay naubos na sila. Sobrang sakit na ng mata ko at halos matuyo na ang lalamunan ko ngunit ito pa rin ang mga luha, patuloy na umaagos. Kailan ba kayo titigil?   I covered my body with blanket and cried the pain I was hiding. Kung ganoon lang sana kadali ang sinasabi ni Mama. Sadly, it’s all too late now. I tried so hard to stop this feeling. God knows how much I prevented myself for falling deep with Adam.   Same with him, he even isolated himself for years just to forget his growing feelings for me. He fought hard to stop it and he lose. We both lose and gave in.   Alam ko, alam namin na hindi iyon tama. Ngunit dahil sa mas lalo naming pinipigilan ang sarili ay mas lalo lang umiigting sa amin ang kagustuhan na mahalin ang isa’t-isa.   I cried more when I remembered our parent’s faces. The effects on them because of the sins we made. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin. I’m torn between my love and respect on our parents and between this selfish love I feel for Adam.   Magiging selfish kaming dalawa kung pipiliin namin ang relasyon namin kaysa sa pamilya na iniingitan namin. It will cause too much pain to our parents. Bukod pa doon ay ang sasabihin ng mga taong makakakilala sa amin. Totoong masisira ang reputasyon namin.   But how about Adam? He is still fighting for me. Sobrang nararamdaman ko kung gaano niya ako kamahal. Handa niyang isakripisyo ang lahat para sa aming dalawa. Alam kong sobrang masasaktan siya sa oras na pinili ko ang mga magulang namin.   Why do I have to choose over him and our family? Both will experience pain. I’ll just have to choose where the pain will be worth it, where the pain will be given a justice because we both choose to do the right thing.   Kinabukasan ay may nagpuntang mga staff mula sa hospital para sa isasagawang Sibling DNA Test sa pagitan namin ni Adam. The staff said that it is also reliable like the Paternity and Maternity tests. They just need to have a sample of our blood and a buccal swab to have more reliable results.   Habang ginagawa ang mga iyon sa akin ay ramdam kong sobrang bilis ng t***k ng puso ko. There are so many things running inside my head. Natatakot ako sa magiging resulta. Natatakot akong masaktan nanaman.   What if we’re not really siblings? Paano nangyari na hindi kami magkadugo? Sinong ampon sa aming dalawa? What if we’re really blood-related? How can I endure the pain of seeing him devastated once I told him to stop fighting for us and just forget everything?   Nang matapos ang proseso sa akin ay narinig ko sa usapan na pupuntahan nila Papa kasama ang staff si Adam para siya naman ang makuhanan ng samples. Sa oras daw na makolekta ang sa kanya ay dadalhin iyon sa tatlong ospital, to make sure that the results are true and valid.   Muli kaming naiwan ni Mama sa sala pagkaalis nila. Tulala ako sa isang tabi at walang imik. Natauhan lang ako nang tumabi sa akin si Mama at niyakap ako ng mahigpit.   “Don’t worry, Eva. Everything will be okay. Ginawa natin itong test na ito dahil hiniling niyo at para na rin mapatunayan namin sa inyo na magkapatid nga kayo. Wala pa man ang resulta ngunit kampante ako, anak ko kayong dalawa.” Kalmadong sabi ni Mama.   Napakagat ako sa aking labi. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ipinapamukha sa amin ang katotohanan na pilit naming binabago. Gustong-gusto kong maniwala ngunit sa tuwing naalala ko ang mukha ni Adam na masaya, nakangiti at naglalambing sa akin ay hindi ko maiwasan na umasa.   “You’ll have to forget about him. Stop seeing your brother until the both of you have moved on. This is just a phase for the both of you. Masyado kayong naging close at hindi niyo na namalayan ang boundaries niyo. Don’t worry, anak, walang makakalabas sa pamilya natin. This will be kept as a secret,” matamlay akong tumango.   Bumalik ako sa kwarto at doon ay nagkulong. Pinaulanan ko ng text si Adam para makibalita. Huling reply niya sa akin ay noong dumating ang mga staff sa condo niya. Hindi raw siya pinapansin ni Papa. He just talked with the staff and left eventually. Ganoon kasama ang loob sa amin ni Papa. Lalo akong nakonsensya.   I was about to stop using my phone when it vibrated with Lucas’ messages. Sunod-sunod iyon. Nakikiusap na bigyan ko siya ng oras para kitain. Napapikit ako. Naramdaman ko ang hapdi sa aking puso nang maalala ang ginawa sa kanya.   I lead him on. Our relationship is not supposed to happen. I did it because I was left with no choice. Nakakahalata na si Papa sa amin ni Adam and I need to divert his attention to Lucas. I saw how happy my Mama and Papa after knowing that finally, after almost a year of courting, sinagot ko na si Lucas.   Sobrang boto ang mga iyon sa kanya ngunit hindi naman talaga ganoon kalalim ang nararamdaman ko para kay Lucas. He is a dear friend to me. I appreciate all his efforts but my heart already belongs to someone else since the beginning. Kahit anong pilit ko na ibigay ang buong atensyon ko sa kanya ay pilit pa rin talagang nakakalusot si Adam.   I love Lucas but not the way he wanted me to. I love him as a friend. The result will be out in five days, sabi ni Papa. Habang lumilipas ang bawat araw ay lalo akong hindi mapakali. Tila napakabagal ng oras at halos gusto ko ng hilahin iyon upang dumating na ang resulta. Gusto ko ng matapos ito.   Sa loob din ng limang araw na iyon ay hindi kami nakapagkita ni Adam ng personal. Palihim lang kami sa pag-video call. Laking pasasalamat ko doon dahil kahit papaano ay kumakalma ako sa tuwing nakikita ko ang mukha niya. He is so hopeful with the result. He is very confident that we will be having our freedom once the result is out.   Umangat ang tingin ko kay Adam nang pumasok siya sa bahay. Palihim kaming ngumiti sa isa’t-isa bago ito naupo sa harap ko. Narito ang staff na kumuha ng samples namin and with him is the three envelopes where the result is hidden.   “Tatlong resulta ito mula sa iba’t-ibang kilalang ospital. I already warned the both of you. Whatever the result is written here, you have to accept everything,” matigas na sabi ni Papa.   Nagkatinginan kami ni Adam. Whatever the result is, I will do the right thing.