ขึ้นเองนักเลงพอ

ความเฮียมาเยือน… เคยมั้ยครับ? ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของฮอร์โมนที่มันยังว้าวุ่นจนต้องหาทางระบายออก คนอื่นอาจไปเล่นกีฬาหากิจกรรมอื่นทำเพื่อลดความฟุ้งซ่านในหัว แต่ผมเลือกที่จะลุยเดี่ยวไปพร้อมกับมัน มือพร้อม! คลิปในมือถือก็พร้อม! บ้านไม่มีใครอยู่… งั้นก็จัดไปครับ… ผมนั่งลงข้างเตียงใส่หูฟังเปิดเสียงให้ดังพอประมาณตาก็ดูคลิปที่หนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังเคลื่อนไหวเข้าหากันส่วนมือผมนั้นก็เริ่มเคลื่อนไปลูบเป้ากางเกงตัวเองเช่นกัน ลูบสัมผัสปลุกเร้าให้มันตื่นตัว ความเป็นชายค่อยๆ ขยายตื่นจนรู้สึกอึดอัด สอดมือหายเข้าไปในกางผ้าเนื้อบาง ดึงรั้งกางเกงชั้นในลงก่อนจะควักจับน้องชายสุดที่รักของตัวเองอย่างคุ้นชิน ผมดึงกางเกงลงมือขวาประคองจับน้องชายให้ถนัดมือค่อยๆ นวดค่อยๆ คลึงและเริ่มขยับมือขยำรูดขึ้นลง "ซืดด..." แค่จับก็เสียวแล้วครับตอนนี้ เสียงครางในคลิปดังสอดประสานกับเสียงลมหายใจของผมที่เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ “ซืดดด…” จังหวะมือถูกขยับให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าคนทั้งคู่โถมใส่กันอย่างหนักหน่วง ในหัวก็นึกทะลึ่งอยากจะจินตนาการถึงคนที่ชื่นชอบ ผมหลับตาพยายามปลดปล่อยความรู้สึกแห่งจินตนาการให้ล่องลอย ใช่… แบบนั้นแหล่ะ… ซืดดด…ดีมากที่รักสุดยอดไปเลยอ่าส์… ผมเคลิ้มฝันอยู่ในจินตนาการที่ไม่จบสิ้นเอนหัวพิงกับที่นอนอยย่างผ่อนคลาย มือกำขยับรูดขึ้นลงหนักๆ อย่างช่ำชอง ใช่… เสียวชิบหาย… ในใจอยากจะสบถคำหยาบออกมาสักคำ แช๊ะ! .... เหมือนผมจะได้ยินเสียงกดชัตเตอร์นะ? ... ผมลืมตาหยิบมือถือขึ้นมาดูในคลิปก็ไม่มีการถ่ายรูปนี่นาแล้วเสียงที่แทรกเข้ามาในหูฟังผมมันคืออะไรล่ะ แช๊ะ! ... คราวนี้มันชัดกว่าเก่าและเหมือนมีเงาทะมึนซ้อนอยู่ข้างหลังผมค่อยๆ หันหน้าไปมองช้าๆ ภาวนาอย่าให้มีใครผมคงจะหูแว่วไปเอง... “ไอ้โซ่!” เชี่ยแล้วไงชีวิตผม!!! ... ผมตกใจรีบเก็บน้องชายลงในกางเกงอย่างรวดเร็ว มันเข้ามาในบ้านผมได้ยังไง? เข้ามาตั้งแต่ตอนไหน? มันถ่ายรูปนี่!!! แล้วก่อนหน้านี้ถ่ายคลิปไว้รึเปล่า??? เมื่อสมองประมวลผลผมก็รีบลุกขึ้นไปคว้ามือถือมันมาดูแต่ไอ้โซ่ก็ไวพอมันชักมือหนีผมได้ทันควัน ผมยื้อแย่งมือถือของมันอยู่พักใหญ่จนสุดท้ายก็เป็นผมไงที่ถูกมันผลักลงไปนอนบนเตียง ผมเด้งตัวขึ้นมันก็ผลักผมหงายหลังลงไปอีกแถมคราวนี้มันยังขึ้นมานั่งคร่อมทับขาผมไว้อีกด้วย “อะไรของมึงเนี่ย!” ผมโวยวายดันตัวขึ้นมานั่งพยายามดึงขาตัวเองออก เหนื่อยครับ… ตอนนี้ไม่มีแรงดิ้นแล้ว… ผมหายใจแรงจ้องหน้าคนหน้ามึนที่ยังนั่งทับผมอยู่โดยไม่พูดอะไร ไอ้ยักษ์ที่นั่งทับผมนี่ชื่อโซ่ครับ… เพื่อนผมเอง… แต่ตอนนี้ก็…เนียกเพื่อนได้ไม่เต็มปากเพราะเราไม่สนิทกันแล้วที่สำคัญกว่านั้นคือมันชอบแกล้งผม... มันคือเพื่อนสมัยประถมผมกับมันสนิทกันมากพอโตมาก็ห่างๆกันไปเราไม่ได้มีเรื่องผิดใจอะไรแม้ผมจะไม่ชอบขี้หน้ามันก็ตามอย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้าว่ามันชอบแกล้งผม… แต่ข้อดีอันน้อยนิดก็คือผมยอมให้มันแกล้งเพื่อที่จะมันไม่มีใครกล้าเข้ามาแกล้งผมอีกเพราะไอ้โซ่จะตามไปเล่นงานคนนั้นหากผมร้องไห้หรือฟ้องมันว่าโดนเพื่อนคนอื่นแกล้ง งงดีมั้ยครับ? เหมือนกับมันมีสิทธิ์แกล้งผมได้คนเดียวเท่านั้น พอเข้ามัธยมผมกับมันเรียนอยู่คนละโรงเรียนระยะห่างทำให้มิตรภาพความสัมพันธ์ไม่เหมือนเก่า อ่อ... ผมลืมบอกว่าบ้านมันอยู่ตรงข้ามกับบ้านผมบ้านเราทั้งสองสนิทสนมคุ้นเคยกันแต่นานๆผมจะบังเอิญเจอมันสักที แล้วนี่คืออะไร! ... ทำไมต้องมาเจอกันในสภาพนี้ด้วยครับที่สำคัญไปกว่านั้นมันเดินเข้ามาในบ้านคนอื่น เข้ามาในห้องคนอื่นโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตสักคำ แถมยังมาถ่ายรูปผมตอนกำลัง ‘……’ นั่นแหล่ะครับไม่อยากจะพูดตอนนี้ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำหน้าแบบไหนก่อนดี ทั้งเหนื่อย โกรธ งง และอาย อันหลังนี่หนักหน่อย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วล่ะครับเหมือนวิญญาณหลุดออกไปจากร่างชั่วขณะมันชาไปทั้งตัว ในหัวเอาแต่คิดว่ารู้ถึงไหนก็อายถึงนั่น อ๊ากกก!!! คิดแล้วก็อยากจะบ้าตาย!!! ... “ทำต่อได้นะยังไม่เสร็จนี่” มันบอกผมหน้านิ่ง “ไอ้!!! ...” ผมกัดปากอยากจะด่ามันให้สาแก่ใจแต่นึกขึ้นได้ว่าผมตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ ไหนจะรูปในมือถือ ไหนจะตัวมันที่นั่งทับขาจนผมชาไม่รู้สึกอะไรแล้วเนี่ย “ไม่ด่า?” มันถามกลับแววตามีความสงสัย ใครจะกล้าหือกับคุณมึงล่ะครับ… “มึง…ถ่ายไว้ใช่มั้ย?" "อะไร?" "ไม่ต้องมาเนียนลบรูปกูเดี๋ยวนี้เลย!” ผมบอกมันเสียงเข้มแบบซีเรียสจริงจังสุด “…” “ฟังกูพูดอยู่มั้ยเนี่ย? ...เล่นอะไรวะกูไม่ตลกด้วยนะ” ยังไม่ทันได้ตั้งตัวมันก็คว้ากางเกงผ้าของผมและดึงลงมากองตรงเข่าภายในเสี้ยววินาทีด้วยแรงกระชากเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น นี่ผมควรชื่นชมมันหรือว่าควรป้องกันตัวเองก่อนดีนะ? เมื่อหายอึ้งผมก็ได้สติครับ… “ไอ้โซ่!!” ผมร้องเสียงหลงรีบเอามือกุมป้องน้องชายตัวเองก่อนที่อีกมือจะพยายามดึงกางเกงขึ้นมาอยู่ที่เอวดังเก่า แต่ดูเหมือนมันก็เป็นไปได้อย่างยากเย็นทุลักทุเลสุด “ทำต่อสิ…” มันเอาแต่พูดย้ำคำเดิมๆ “อะไรของมึงเนี่ย!” ผมโมโห และตกใจกับท่าทางที่ดูแปลกๆ ไปของมัน เรื่องมันยังไม่จบครับเพราะไอ้โซ่ขยับลงมานั่งบนเตียงและดึงกางเกงผมโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ตึกๆ … ตึกๆ … หัวใจผมเต้นรัวเพราะตื่นกลัวจนสมองคิดอะไรไม่ออก ทำไงดี? อะ…เอาจริงดิ…จริงๆ ดิ!!! ผมได้แต่เหว๋อเมื่อถูกมันกระชากจนตัวลอยลงมานั่งตรงหว่างขามันโดยที่มันซ้อนทับอยู่ด้วยหลัง เอาแล้วไง! ยังไงดีล่ะทีนี้ใครก็ได้ช่วยผมที! “ทำสิ…” มันกระซิบบอกอยู่ข้างๆหูแค่ได้ยินผมก็ร้อนไปทั้งหน้าทำไมผมต้องเขินมันด้วยวะเนี่ย “ถ้าไม่ทำกูทำนะ” “ห๊ะ!” ผมตกใจเงยหน้าขึ้นไปมองมันสายตาเราสบประสานกันและหน้ามันก็อยู่ห่างจากผมไม่เท่าไหร่รู้สึกถึงลมหายใจและได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นในจังหวะกระชั้นถี่ของมันอย่างชัดเจน นี่เราแม่งเล่นอะไรกันอยู่วะ? ... หรือว่ามันเข้ามาเห็นผมกำลังกำน้องชายแล้วดันมีอารมณ์อย่างว่าขึ้นมาจริงๆ ไม่ใช่ม้างงงง... มัวแต่คิดอะไรเพลินๆตอนนี้มือซ้ายมันกำลังโอบกอดล็อคตัวผมไว้ในอ้อมแขนส่วนมือขวาก็ขยับมาประคองมือผมเหมือนจะบังคับให้ผมจับสัมผัสน้องชายตัวเอง ใช่!... มันกำลังบังคับให้ผมช่วยตัวเองให้มันดู “ดะ…เดี๋ยว!...ไอ้โซ่ไอ้เชี่ย!” ผมขัดขืนแต่มือที่ใหญ่กว่าของมันยังคงบังคับให้มือผมขยับ เดี๋ยวๆ... ไม่นะโว๊ยยยย… เอาแล้วไงอารมณ์พาไปแล้วทีนี้… ถ้ามึงไม่หยุดขอให้พระลงโทษอย่างหนัก! ยัง!... มึงยังไม่หยุดอีก!! “ซืดดด…มึงงง…” หลับตานิ่งจมดิ่งลงไปสู่อารมณ์สยิว "ร้องอีก...ร้องดังๆไอ้ยุ..." มันสั่งอยู่ข้างๆหูฟังจากเสียงก็ดูท่าทางจะหื่นพอกัน "เชี่ย...ไอ้โซ่" ผมพยายามกักเสียงลามกเอาไว้แม้จะโดนมันเลียหูก็ห้ามส่งเสียงแปลกๆออกไปอีกเป็นอันขาด "ไอ้ยุ..." "มะ...ไม่ต้องมาเรียกกู" "มึงรู้สึกดีรึเปล่า?" "มะ...ไม่" คือที่ผมตอบมันแต่ในใจน๊านนน... ไม่เสียวก็บ้าแล้วคร๊าบบบ!!