2| ทำใจมานานแล้ว

1569 Words

หลังจากอาบน้ำเสร็จขวัญข้าวก็รีบลงมาด้านล่างเพราะกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะรอนาน ว่างเปล่า… คิ้วสวยขมวดยุ่งไม่เห็นแม้แต่เงาของพ่อเลี้ยงเลย หรือจะออกไปที่ไร่องุ่นในใจกำลังคิดแบบนั้น แต่อีกหนึ่งความคิดที่แล่นเข้ามาในหัวก็คือ เป็นเพราะจดหมายภาษาอังกฤษฉบับนั้นหรือเปล่า มีแค่คนเดียวที่ส่งจดหมายมาหาพ่อเลี้ยง พักหลังมานี้ทิ้งระยะห่างเกือบสามเดือน ขวัญข้าวหยิบกระดาษที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ บนพื้นขึ้นดูแล้วชะเง้อคอมองหาคนทำ น้ำผึ้ง นางแบบสาวลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส ผู้หญิงที่กุมหัวใจของกัมพูมาโดยตลอด ทั้งคู่มีแพลนจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ แต่เพราะมีสัญญาจ้างจากแบรนด์ชุดชั้นในชื่อดังเสนอมา น้ำผึ้งจึงเลือกทำตามฝันแล้วเลื่อนงานแต่งออกไป วันเวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบ 5 ปี ก็ยังไม่มีท่าทีว่าน้ำผึ้งจะกลับมาทำตามสัญญาปล่อยให้พ่อเลี้ยงรอเก้อมาจนถึงทุกวันนี้ จนกระทั่ง น้ำผึ้งขอยุติความสัมพันธ์ เลือกสายงานและอนาคตที่ตัวเองต้องการแทนการกลับมาเป็นแม่เลี้ยงอยู่เคียงข้างกัมพู เหล้าราคาแพงถูกรื้อออกมาจากในตู้โดยฝีมือลูกน้องข้างกาย บาร์ส่วนตัวของกัมพูถูกเปิดใช้ เขาต้องการดื่มย้อมใจให้กับความสัมพันธ์ห่วยๆ และความโง่ของตัวเองที่ตั้งใจรอผู้หญิงคนนั้นมาตลอด “พ่อเลี้ยงกินข้าวหรือยังครับ” “ยัง ที่ไร่เรียบร้อยดีใช่มั้ย” “เรียบร้อยดีครับ แล้ว ไอ้ขวัญเป็นยังไงบ้างครับ” พวกคนงานอิ่มท้องแต่เด็กสาวดันเจ็บตัว เขียดนึกเป็นห่วงจริงๆ เลยถามถึงอาการของเธอ “มีแผลถลอกนิดหน่อย ฝากเอาจักรยานไปซ่อมด้วยนะ” “ได้ครับพ่อเลี้ยง” “ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ กลับบ้านไปเถอะ” “พ่อเลี้ยง” “บอกให้ไปก็ไปสิ” “ครับๆ” กัมพูคิดว่านี่คือปัญหาของเขาและไม่ใช่ธุระของลูกน้องเลยสักนิดที่จะต้องมานั่งเฝ้าให้ลำบาก ทางด้านขวัญข้าว ตักข้าวเข้าปากไปได้แค่สามคำก็ต้องรีบวางช้อนเพราะฝืนกลืนไม่ลง เธออ่านข้อความในจดหมายไม่ออกแต่คิดว่าจะต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ รีบเก็บจานและเดินออกจากบ้านตรงไปยังสถานที่ที่คิดว่าพ่อเลี้ยงต้องอยู่ที่นั่น “พ่อเลี้ยง” เมื่อเดินเท้ามาถึงบาร์ส่วนตัว ภาพตรงหน้าที่เห็นก็คือขวดเหล้าวางเกลื่อน กัมพูหันมามองเด็กสาวเพียงแวบเดียวแล้วยกแก้วกระดกเหล้าลงคอต่อ “ทำไมไม่เข้านอน กินข้าวหรือยัง” “กินแล้วค่ะ ขวัญไม่เห็นพ่อเลี้ยงก็เลยออกมาตามหาค่ะ พ่อเลี้ยงหิวมั้ยคะ” ความเป็นห่วงเพียงหนึ่งเดียวที่มั่นคงต่อกัมพูมาโดยตลอดคือเด็กสาวคนนี้ “มานี่สิ” “ค่ะ” เด็กสาวก้าวไปข้างหน้าและรักษาระยะห่างไม่ให้ใกล้เขามากจนเกินไป “ใกล้อีก กลัวอะไร” “ขวัญไม่ชอบกลิ่นเหล้าเลย” “เห็นจดหมายที่กลายเป็นเศษกระดาษอยู่บนพื้นแล้วใช่มั้ย” ขวัญข้าวพยักหน้า “น้ำผึ้งทิ้งฉันไปแล้ว ที่ต้องกินเหล้าก็เพราะอกหัก ฝืนกินข้าวไม่ลงจริงๆ” แรกๆ กัมพูก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้น้ำผึ้งกลับมา เขาอยากสร้างครอบครัวและมีลูกแต่เป็นเขาที่คิดอยู่ฝ่ายเดียว เนื้อหาในจดหมายส่วนใหญ่ตัดพ้อถึงอนาคตที่ควรจะเป็น น้ำผึ้งไม่พร้อมอยู่เคียงข้างเขา ยังอยากโลดแล่นอยู่ในวงการนางแบบที่ตัวเองรัก ไม่พร้อมกลับมาลำบากทำไร่ทำสวน ก็เลยขอจบความสัมพันธ์ที่ยาวนานลงเพียงเท่านี้ “พ่อเลี้ยงเศร้ามากเลยเหรอคะ” ก้าวขยับเข้าไปใกล้ไม่นึกกลัวอีกต่อไป “จะเศร้าแค่คืนนี้เท่านั้น” “ขวัญ เอาใจช่วยนะคะ พ่อเลี้ยงเก่งอยู่แล้ว” ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ไหนขวัญข้าวก็ไม่เคยทอดทิ้งเขา มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่เอวแล้วออกแรงกระชากคนตัวเล็กจนเซล้มนั่งลงบนตักพอดี “ขอบใจ ที่ไม่ทิ้งฉัน” กลิ่นเหล้าที่ขวัญข้าวไม่ชอบลอยเข้าจมูกจนต้องรีบกลั้นหายใจให้เร็ว “พ่อเลี้ยงเมาหรือเปล่าคะ” “นิดหน่อย” “เป็นเพราะขวัญหรือเปล่าคะ” ขวัญข้าวเคยได้ยินข่าวลือว่ากัมพูจะขายไร่และบินไปใช้ชีวิตเมืองนอกกับน้ำผึ้งช่วงหนึ่ง สักพักข่าวลือนั้นก็หายไป ไม่นานจดหมายจากเมืองนอกก็ถูกส่งมาและเกิดเรื่องอย่างที่เห็น “ถ้าน้ำผึ้งรักฉันจริงก็ต้องยอมมาอยู่ที่นี่กับฉัน ฉันจะไม่ยอมขายไร่นี้เด็ดขาดเข้าใจมั้ยขวัญ” “เข้าใจค่ะ ขวัญรู้ว่าพ่อเลี้ยงรักไร่นี้มาก” ความในใจถูกระบายออกมาเพราะน้ำสีเข้มที่ดื่มเข้าไปไม่ยอมหยุด “ทำไม น้ำผึ้งถึงไม่เข้าใจฉันเหมือนเธอ” กัมพูวางแก้วเหล้าลงแล้วจับคนตัวเล็กหันหน้าไปหา ในตอนนี้เขามีแค่เธอเท่านั้นที่คอยเป็นห่วงและเข้าใจความรู้สึกตอนนี้ “ขวัญไม่รู้ค่ะ เลิกดื่มก่อนมั้ยคะ พ่อเลี้ยงเมาแล้วรู้ตัวมั้ย” “เธอจะไปจากฉันอีกคนมั้ย” “ขวัญไม่ไปค่ะ ขวัญจะอยู่ดูแลพ่อเลี้ยงจนกว่าพ่อเลี้ยงจะไม่ต้องการ” มือหนาประคองใบหน้าสวยของเด็กสาว ดวงตาคมหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จ้องมองริมฝีปากสวยไม่กะพริบ “ยิ่งโตก็ยิ่งสวย” ปลายนิ้วโป้งแตะลงบนริมฝีปากนุ่ม สัมผัสนั้นของพ่อเลี้ยงทำให้เด็กสาวเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง “ขวัญจะกลับบ้านแล้วค่ะ” เด็กสาวบนตักพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการ หากยังเฉยคงไม่ปลอดภัยแน่ “ขวัญ” “คะ พ่อเลี้ยงอยากได้อะไรหรือเปล่าคะ” แววตาไร้เดียงสากับน้ำเสียงใสซื่อเอ่ยถามพ่อเลี้ยงด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “อยากได้เธอ” “นี่ขวัญเองค่ะไม่ใช่คุณน้ำผึ้ง” “ฉันรู้” สิ้นประโยค มือหนาก็เคลื่อนขึ้นไปล็อกใบหน้าสวยให้อยู่นิ่งพร้อมประทับริมฝีปากที่อาบเคลือบเหล้าราคาแรงบดเบียดความอ่อนนุ่มอย่างแผ่วเบา กัมพูรู้และมีสติแต่ไม่สามารถยับยั้งอารมณ์และความต้องการที่ก่อตัวขึ้นได้ มือเล็กพยายามดันแผงอกออกห่างแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับความเร่าร้อนที่พ่อเลี้ยงกำลังสร้างขึ้น คนตัวเล็กถูกอุ้มลอยเข้ามาด้านใน ภายในบาร์ส่วนตัวแห่งนี้ของกัมพูไม่ได้แค่เหล้าราคาแพงเท่านั้น เตียงนอนที่ซื้อเอาไว้เผื่อกลับบ้านไม่ไหววันนี้ได้ถูกใช้งานแล้ว “พ่อเลี้ยง ยะ อย่าค่ะ” เธอร้องห้ามแต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะตอนนี้อารมณ์ที่อัดอั้นอยู่ภายในของเขามันเกินต้านแล้วจริงๆ “เด็กดี ฉันสัญญาว่าจะเลี้ยงดูเธอไปตลอดชีวิต” ชุดนอนสีหวานถูกถอดออกกลิ่นกายสาวโชยปะทะจมูกจนทำให้อดใจไม่ไหวก้มหน้าลงไปซุกไซร้ทุกส่วน “อ๊ะ” ในเมื่อขัดขืนแล้วแพ้ ขวัญข้าวก็พร้อมจะใช้โอกาสนี้ทำให้เขามีความสุขร่างกายนี้เธอเต็มใจยกให้เขาทั้งหมด จะฆ่าจะแกงกันก็ได้ เธอยอม “นมน่าดูดมาก” กัมพูยอมรับว่าหลงใหลเรือนร่างของเด็กสาวเข้าขั้นหน้ามืดตามัวเลยก็ว่าได้ ปลายลิ้นสากลากเลียเต้าอวบที่ลอยเด่นอยู่ตรงนั้นหน้า ดูดย้ำลงบนจุกสีหวานจนคนใต้ร่างหลุดเสียงคราง “พ่อเลี้ยง ขวัญไม่ไหว อ่า” “แค่นี้ก็แฉะแล้วเหรอ” เขายกนิ้วที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำข้นสีใสขึ้นมาแล้วยัดมันเข้าปากอย่างไม่นึกรังเกียจ กายสาวบิดเร่าเมื่อสองมือใหญ่จับเรียวขาแยกออกจากกัน “จะทำอะไรคะ” แค่นี้เธอก็จะขาดใจตายอยู่แล้ว “อยากกินของหวาน” พูดจบก็แทรกใบหน้าเข้าไป เพียงปลายลิ้นสัมผัสเอวสวยก็ยกลอย เสียววาบช่องท้องจนอยากกรีดร้อง “อื้อ” “เธอเป็นของฉันคนเดียวแล้วนะขวัญข้าว” นิ้วชี้ยาวสอดเข้าไปในช่องแคบที่ยังไม่เคย สลับลิ้นเลียติ่งน้อยน่ารักที่นูนยื่นออกมาสร้างความทรมานให้เด็กสาวจนแทบขาดใจ “อื้อ ขวัญไม่ไหว” “ปล่อยใส่ปากฉันเลยขวัญข้าว” “อื้อ” ใบหน้าสวยส่ายรัวๆ ขยับขากว้างมากกว่าเดิม “เด็กดี น้ำเธอหวานมาก” “แฮ่กๆ ขวัญฉี่แตกแน่ๆ เลย” “เธอน้ำแตกใส่ฉันต่างหาก เขาเรียกว่า เสร็จ” ร่างสูงกำยำเงยหน้าออกจากหว่างขาพร้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่สวมใส่ออก “พ่อเลี้ยงล่ะคะ แตกหรือยัง” เด็กสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหมดแรงพลางหรี่ตามองเขาอย่างยั่วยวน “สาวน้อยอย่ามองฉันแบบนั้น” “ขวัญมองพ่อเลี้ยงยังไงคะ” ถามเพราะไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้สายตาและใบหน้าของตัวเองเป็นแบบไหน “ยั่ว อยากโดนเอา” ใบหน้าสวยแดงระเรื่อเมื่อได้ยิน เธอเปล่าทำหน้าแบบนั้นสักหน่อย “ขวัญเปล่า” “แต่เธอต้องถูกฉันเอา เพราะเธอน่าเอามากๆ เลยรู้ตัวมั้ย” มือหนาปลดเข็มขัดกางเกงยีนราคาแพงออกพร้อมรูดซิปลงล้วงความคับแน่นที่อึดอัดอยู่ภายในออกมาสูดอากาศ “แต่ขวัญ” “ไม่ต้องกลัว ฉันสัญญาว่าจะไม่ทิ้งเธอ” “ขวัญกลัว” ขนาดของเขาธรรมดาที่ไหน “จะกระแทกเบาๆ สัญญา” -------------

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more