เกลียดนักแต่เผลอรักหมดใจ

“โต๊ะแถวกลางนะ...โอเคค่ะ...เกลกำลังจะเข้าไป” สายตาจ้องมองป้ายไฟตัวโตบอกชื่อสถานที่ สีหน้าหวาดหวั่น ไม่มั่นใจ ซึ่งต่างจากชุดที่เธอสวมใส่คืนนี้ลิบลับ แต่ในเมื่อตัดสินใจมาแล้ว ก็ต้องเดินหน้าต่อ เป็นไงเป็นกัน...นี่ไม่ใช่การออกรบ หรือสู้ศึกที่ไหน แต่เป็นการทำตามหัวใจล้วนๆ ครั้งนี้ครั้งแรกและไม่แน่ใจว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า หรือบางทีอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของความรักเธอก็ได้ หญิงสาวก้าวเท้าฉับๆ บนรองเท้าส้นสูงสองนิ้ว เดินตรงเข้าไป แค่ประตูเปิด เสียงเพลงจังหวะแดนซ์หนักๆ ก็กระแทกเข้าโสตประสาทดังกระหึ่ม ทำเอาหัวใจเต้นตุบๆ เพราะไม่คุ้นกับความดังระดับนี้ ก่อนเธอจะแทรกตัวเดินฝ่าผู้คนเข้าไปด้านใน สายตามองผ่านแสงไฟสลัว เพื่อหาโต๊ะเป้าหมายที่นัดกันไว้ “เกล...วู้วู้...ทางนี้ๆ” นันทิยารุ่นพี่ในแผนก ยกมือขึ้นโบก พร้อมส่งเสียงเรียกเธอดังมาจากโต๊ะแถวกลาง หญิงสาวส่งยิ้มให้พร้อมโบกตอบ แต่สายตาไม่ได้จับอยู่ที่ใบหน้ารุ่นพี่ มันกลับเลยไปยังใครอีกคนที่ดูโดดเด่นราวกับมีแสงสปอร์ตไลท์จับส่องตลอดเวลา รอยยิ้มเปิดกว้าง มือยกขึ้นดันแว่นสายตาด้วยความเคยชินเมื่อเกิดความรู้สึกประหม่าหรือเขินอาย ก่อนเธอจะขยับขาก้าวตรงเข้าไปหากลุ่มเพื่อน นันทิยาเป็นตัวตั้งตัวตีนัดน้องๆ ในบริษัทมาเที่ยวค่ำคืนนี้ ไม่มีใครไม่รู้จักพี่ใหญ่แผนกการเงิน สาวโสดวัยกลางคน คุยเก่ง นิสัยดี สนิทกับคนง่าย ที่รู้สึกเหงาเกิดอยากเที่ยวผ่อนคลายในวันสุดท้ายของการทำงานสิ้นเดือน จะมาคนเดียวก็ไม่สนุก ก็ไปชวนคนนั้นคนนี้ รวมทั้งเธอด้วย ทีแรกเกวลินปฏิเสธ เพราะสถานที่แบบนี้ไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่ เสียเวลานอนดูซีรี่ย์เปล่าๆ อีกอย่างก็ไม่สนิทกับสาวๆ แผนกอื่น แต่พอรู้ว่าสายชลรุ่นพี่ที่เธอแอบชอบมาเที่ยวด้วยคืนนี้ เท่านั้นแหละ เธอก็ตอบรับทันที “สวัสดีค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มทักทายทุกคนในโต๊ะ และดูจะหวานมากเป็นพิเศษสำหรับใครบางคน ก่อนจะชะงัก และเกิดความรู้สึกร้อนวูบวาบจนต้องขยับหาที่กำบัง อาศัยด้านหลังนันทิยา บดบังสายตาทุกคู่ที่กำลังจ้องมาที่เธอ โดยเฉพาะชายหนุ่มในโต๊ะที่หันมาจ้องเธอเป็นตาเดียวกัน เกวลินวางหน้าไม่ถูก รู้สึกไม่มั่นใจ ชุดดำที่ใส่มาคืนนี้ถึงแม้จะไม่โป้มาก แต่ก็ไม่ใช่ตัวตนปกติของเธอ ชุดรัดรูปเน้นสัดส่วนชัดเจน โดยเฉพาะเนินอกอวบอิ่มที่เว้าลึก เธอต้องยกกระเป๋าขึ้นมาบังไว้ มือก็จับแว่นสายตาดันขึ้นด้วยความเคยชินหากรู้สึกไม่มั่นใจ “น้องเกลจริงๆ เหรอครับเนี่ย...น่ารักจนพี่จำไม่ได้” วุฒิ ชายหนุ่มหน้าตาดี ผิวเข้ม แผนกวิศวกรรม เคยเห็นหน้าค่าตาบ้าง แต่ไม่เคยคุยกัน เอ่ยทักเธอขึ้นก่อนใคร สายตาที่จ้องมาก็เป็นประกายวิบวับ แม้แต่นันทิยา รุ่นพี่ในแผนกที่เธอรู้จักและสนิทมากกว่าทุกคนบนโต๊ะ ก็หรี่ตามองสำรวจรุ่นน้องด้วยความแปลกใจ ในลุคใหม่ของเธอ “เอ่อ...พี่นัน...มันดูน่าเกลียดไปใช่ปะ” เกวลินกระซิบถามรุ่นพี่ ก่อนจะเอามือไปจับชายกระโปรงที่ยาวแค่คืบ ดึงลงปิดเรียวขาสวย แต่นั่นกลับทำให้คอเสื้อคว้านลึกยิ่งลดต่ำลงกว่าเดิม กลายเป็นยิ่งขยับก็ยิ่งไม่ลงตัว “ไม่หรอกน่า เรามีดีก็ต้องโชว์ สวยมั่นใจเข้าไว้...เชื่อพี่” พูดจบนันทิยาก็ยื่นแก้วเครื่องดื่มส่งให้รุ่น ก่อนจะตบไหล่เธอเบาๆ ให้รู้ว่าแบบนี้ดีแล้ว “น้องเกล คืนนี้สวยจนพี่จำไม่ได้แน่ะ” เสียงหวานใสที่เอ่ยชม หยุดมือเธอที่คอยดึงชุดตัวเองชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้มแห้งๆ วรรณวิสา สาวสวยแผนกการตลาด สวมชุดเกาะอกสีดำ มีเลื่อมระยิบระยับประดับตรงเนินอก สวยเซ็กซี่ ขับเน้นหน้าอกที่ไม่ใหญ่ให้ดูโดดเด่น เอวคอดเล็ก ชุดที่สวมก็สั้นกว่าเธอ แต่กลับดูสวยเซ็กซี่ลงตัว จนเกวลินจ้องมองตาค้าง “แหมยัยสา ถ้าแบบยัยน้องเกลนี่สวย ทั้งออฟฟิศเราก็คงไม่มีใครขี้เหร่แล้วล่ะ” แอนนี่ สาวสวยอีกคนพูดแทรกขึ้นมา เสียงไม่เบานัก “แอนนี่ ไปว่าน้องเกลแบบนั้นได้ไง น้องเค้าออกจะสวยหุ่นดี” “หึ!...ก็ถ้าไม่มีแว่นที่เหมือนโล่บังแดดนี่ มันก็คงจะสวยอยู่หรอก” “นั่นสิ ทำไมน้องเกลไม่ใส่คอนแทคล่ะคะ” สาวสวยเอ่ยถาม พลางย่นคิ้วด้วยความสงสัย “ถนัดใส่แว่นมากกว่าค่ะ” เธอตอบยิ้มๆ ก่อนจะหันไปกระซิบกระซาบกับรุ่นพี่สาวใหญ่ “...เอ่อ...มันน่าเกลียดเหรอ” “ไม่หรอก มันก็เป็นตัวของเธอดี ไม่ต้องไปสนใจหรอกน่า คืนนี้เรามาสนุกกัน ต้องจัดให้เต็มที่...เอ้าดื่ม” นันทิยายื่นแก้วมาแตะแก้วเครื่องดื่มในมือรุ่นน้อง แล้วยกขึ้นดื่ม เกวลินยืดอกขึ้น เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง ในเมื่อคืนนี้มีโอกาสได้มาเที่ยวกับคนที่เธอแอบชอบ ถึงแม้จะไม่ได้มาด้วยกันลำพังสองคน เธอก็ต้องจัดเต็ม เพื่อให้สวยและดูดี เกวลินเป็นคนรูปร่างสวย ผอมบางมีส่วนเว้าส่วนโค้งดูเซ็กซี่ แต่บางส่วนก็มากเกินจนแทบล้นทะลัก เมื่อพนักงานขายเชียร์และบอกว่าใส่ชุดนี้เธอต้องเกิดแน่นอน หญิงสาวก็สอยมาโดยไม่ลังเล นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เกวลินแต่งตัวเซ็กซี่ที่สุด ปกติเวลาทำงานเธอมักจะใส่แค่เสื้อชุดยูนิฟอร์ม หากไปเที่ยวกับนิรดาเพื่อนสาวคนสนิท ก็จะเป็นชุดแซกธรรมดาไม่หวือหวาอะไร “ไม่เป็นไรหรอกน้องเกล ยังไงก็สวยในแบบของตัวเอง ถึงจะใส่แว่นก็น่ารัก หรือว่าไงคะพี่ชล” วรรณวิสาหันไปถามชายหนุ่มที่นั่งดื่มเงียบๆ เกวลินช้อนตาขึ้นสบตารุ่นพี่ แค่เพียงเขาส่งยิ้มมาให้ เธอก็ปลื้มปริ่มจนแทบจะลอยขึ้นไปทะลุเพดาน คิดถูกแล้วที่เธอยอมทิ้งเตียงนุ่มๆ ซีรี่ย์สนุกๆ เพื่อมาเที่ยวคืนนี้ สายชล หรือพี่ชล หัวหน้าแผนกวิศวกรรม เธอรู้จักรุ่นพี่คนนี้มาตั้งแต่สมัยเข้าเรียนปีหนึ่งมหาวิทยาลัยเดียวกัน เกวลินแอบมองตั้งแต่วันแรก สายชล หนุ่มฮอตแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ หน้าตาหล่อขาวใสยิ่งกว่าพระเอกซีรี่ย์ทุกเรื่องที่เธอดู หุ่นก็มาดแมนบาดตาบาดใจ ใครเห็นก็ต้องตกหลุมรัก เธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ชื่นชอบ หลงใหล และคลั่งไคล้ทำตัวเป็นแฟนคลับของรุ่นพี่ จนบางครั้งนิรดายังหาว่าเธอบ้า แต่ใครจะสนก็คนมันชอบ แค่ชอบอย่างเดียวคงไม่พอ เมื่อกามเทพเล่นแผลงศรใส่เธอ จนหลงหัวปักหัวปำ เกวลินเคยถูกรถยนต์เฉี่ยวชนในมหาวิทยาลัย แล้วคนชนก็ลงมาโวยวายด่าทอหาว่าเธอเดินไม่ดูรถ ในตอนนั้นเด็ก ปีหนึ่งอย่างเธอยังไม่รู้จักใคร ก็ได้แต่ยืนหน้าซีดให้เขาด่า และที่ทำให้เธอหน้าซีดหนักกว่าเดิม เมื่อสายชล รุ่นพี่ที่เธอแอบชอบเดินเข้ามาดูเหตุการณ์ เกวลินรู้สึกอับอาย ก้มหน้าแทบจะติดอก ในใจคิดว่าคงไม่พ้นถูกด่าหาว่าข้ามถนนไม่ดูรถแน่ แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อรุ่นพี่สุดหล่อเข้ามาถามอาการเธอ และยังช่วยต่อว่าคนขับรถ ทำให้คนนั้นเงียบไป