เมียรักบำเรอแค้น

ตอนที่ 1 ทวงหนี้ ผัวะ!                เสียงของกำปั้นที่ส่งออกไปอย่างเน้นๆ เข้ากระทบกับใบหน้าเข้มอย่างหนักหน่วงจนทำให้ชายดังกล่าวร่วงหล่นเซลงไปกระทบพื้นหินปูนจนพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างทุทักทุเลไม่นานนักสิ่งที่เป็นผลตามนั่นก็คือของเหลวมีกลิ่นคาว เมื่อถูกสัมผัสด้วยปลายลิ้นจะรู้สึกเค็มๆ ตรงมุมปาก ชายคนนั้นเช็ดออกอย่างลวกๆ ก่อนจะใช้สายตาของตัวเองมองไปสบกับดวงตาสีรัตติกาลของบุรุษที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าของเขา                “ชั้นขอเวลาสักนิดจะคืนให้ทั้งต้นและดอก”                เขาเปล่งวาจาออกมาอย่างเป็นเชิงในการต่อรองก็ไม่ปาน ในเมื่อชายตรงหน้าเขานั้นเป็นเสมือนกับผู้ตัดสินชีวิตว่าถึงเวลาที่จะได้ไปเกิดใหม่แล้วหรือยัง สายตาสีรัตติกาลของบุรุษที่อยู่ตรงหน้าจ้องมองมายังเขานั้นชั่งเป็นสายตาที่ค่อยข้างสื่อความได้อยากยิ่งอีกทั้งวาจายังไม่เปล่งมาจากริมฝีปากที่ดำขลิบสักคำหรือแม้แต่ประโยคเดียว                “...”                “คราวนี้ชั้นพูดจริงไม่ได้โกหก”                “มันน่าเสียดายที่มึงใช้สิทธินั้นหมดไปแล้ว”                ประโยคแรกที่บุรุษตรงหน้าเปล่งเสียงอันเยือกเย็นผสมกับความหนักแน่นและเด็ดขาดออกมา สายตาสีรัตติกาลส่งไปยังชายที่พึ่งโดนกำปั้นไปเมื่อกี้ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มส่งมาให้เป็นการสมเพช                “…”                “ถึงเวลาที่มึงจะต้องชดใช้ให้กู!”                ผมคว้าใบมีดอันคมกริบออกมาจากข้อเท้าของตัวเองก่อนที่จะควงในมืออยู่แบบนั้นอย่างไปมาเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลามากนักขอแนะนำตัวเลยแล้วกันผมชื่อ “ซัน” หนึ่งในกลุ่มที่ทุกๆ คนต่างขานนามให้เรียกว่า 7V [7 VILLAIN] หรือคำที่ได้ยินติดหู 7 วายร้าย                กลุ่มนี้ก็แค่หล่อ โหด เถื่อน อันตราย โคตรเลว อีกนับไม่สิ้นที่ทุกคนต่างสรรเสริญเรียกขึ้นซึ่งแต่ละคำมันไปในทางที่เลวๆ ทั้งนั้น น่าแปลกที่ยังมีสาวสวยแต่โง่เข้ามาให้เป็นของเล่นอย่างมากมายจนนับไม่ถ้วนอย่างผมมันก็มีแค่ครบทั้งหมดเอง                 เข้าเรื่องเลยแล้วกันไอ้ที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันชื่อยิวเป็นลูกหนี้คนสำคัญ สำคัญที่สุดในขณะนี้และในเวลานี้เลยแหละ ไม่ต้องสงสัยอะไรให้มันมากความยืดเยื้อยอมรับเลยว่าผมปล่อยเงินกู้ปล่อยแบบนอกกฎหมายเสียด้วยสิ เวลาทวงก็ใช้วิธีการทวงในแบบของตัวเองเนี่ยแหละจะได้ไม่ต้องเสียเวลามาขึ้นโรงขึ้นศาลบอกเลยว่ามันเปลืองเวลา ส่วนไอ้ยิวมันติดหนี้ผมไม่ได้มากมายอะไรแค่ 10 ล้านต้นๆ รวมดอกเบี้ยหน่อยๆ                 ตอนแรกที่เห็นว่ามันเข้ามายืมก็ส่งตรงเวลาดีอยู่หรอกแต่พักหลังๆ กับออกลายเสียได้จะว่าผมโหดก็ได้นะไม่โกรธอะไรทั้งนั้น ในเมื่อก่อนยืมก็ได้ทำความเข้าใจในกฎที่ผมตั้งไว้แล้วเรียบร้อยครบถ้วนสามารถอ่านทำความเข้าใจได้แต่ส่วนมากโง่ไงปล่อยผ่านไปเพียงแค่พลิกกระดาษไปด้านหลังสุดแล้วก็จรดปากกาเซ็นก็เท่านั้นเป็นอันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เอาเงินไปพอถึงเวลาทวงก็ร้องอวดอวย                แบบนี้ซันก็ช่างแม่งเหมือนกันนะครับ                “มึงพร้อมไปทัวร์นรกหรือยังไอ้ยิว?”                ฉึก!                “โอ้ยยย!”                ไม่ทันได้ฟังคำตอบอะไรจากชายที่ชื่อยิว ใบมีดที่แสนคมกริบก็ได้ฉวัดเฉวียนหมุนไปตามแรงที่คนส่งได้กำหนดก่อนที่จะถึงเป้าหมายแล้วเฉือนลงไปยังเนื้อของชายที่ชื่อยิวทันที ทันใดนั้นก็เกิดเสียงร้องอวดอวยครวญครางไม่ได้ศัพท์ออกมาอย่างสนั่นหวั่นไหวในคืนฤดูหนาวอันแสนเยือกเย็นและมืดสนิทในโกดังร้างแห่งหนึ่งมีแต่แรงลมเท่านั้นที่ยังไม่หลับใหล                “ใบนั้นเฉือนแขนซ้ายงั้น.... ใบนี้เฉือนแขนขวาแล้วกัน”                ฉึก!                “โอ้ยยย!”                ร่างของชายคนเดิมชื่อยิวได้ลงไปนอนดิ้นหมุนตัวพลิกไปมากับพื้นแสดงอากาศออกมาอย่างแสนเจ็บปวดรวดร้าวที่ตนได้รับอย่างไม่สิ้นสุด                มือใหญ่ทั้งสองของเขาต่างก็จับกุมแผลเพื่อหวังบรรเทาความเจ็บปวดที่ได้รับถึงแม้จะมีของเหลวสีแดงสดคาวต่างพร้อมกันหลั่งไหลออกมาราวกับเขื่อนแตกเต็มไม้เต็มมือก็ตาม การกระทำอันแสนแสนโหดร้ายทารุณและเถื่อนแบบนี้มันยิ่งกว่าการฆ่าให้ตายไปเลยทีเดียวเสียยังดีกว่าจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน                “ชะ ชั้นขอ ขอชีวิต”                “ขอชีวิต?”                ผีพนันอย่างไอ้ยิวเนี่ยนะขอชีวิตจากผมเหอะตลกสิ้นดีวะ ผมแสยะปากออกอย่างไม่เชื่อเพราะที่แท้ก็รักตัวกลัวตายเหมือนกันหรืออีกประเด็นมันเริ่มที่จะกลัวมีดของผมแล้ว                น่ากลัวขนาดนั้นเชียว...                ถ้าถามว่าทำไมใช้มีดปืนไม่ถนัดหรอตอบได้เลยว่าถนัดทั้งสองระเบิดก็ยังถนัดเลยแต่ที่เลือกไม่ใช้ปืนก็เพราะว่ารักความสงบ ไม่อยากทำให้เกิดเสียงดังในเวลากลางคืนดึกดื่นแบบนี้ใช้มีดมันดีกว่าเยอะทั้งยังมีน้ำหนักเบาพกพาสะดวกสบายยิ่งได้เห็นเวลามีดมันปักเข้าไปที่เนื้อมันก็ยิ่งสะใจ มีดนำกลับมาใช้ใหม่ได้นะแต่สำหรับผมเองเมื่อใช้แล้วก็ทิ้ง                “ชะ ใช่ขอชีวิต”                เสียงอันสั่นเครือและสะท้านไปยังลำคออย่างแหบๆ พูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องหน้าซันอย่างเอาจริงตามที่เขาพูด                “ของที่ใช้แลกชีวิตมึงคือ?” อยากจะรู้นักว่าถ้าให้โอกาสมันอีกครั้งหนึ่ง ‘ของ’ ที่ไอ้ยิวมันจะใช้แลกกับชีวิตของตนเองเป็นอะไร?                 มีค่ามากแค่ไหน?                แล้วทำไมผมจะต้องเสียเงินตั้ง 10 ล้านเพื่อแลกกับของที่มันเอามาใช้แลกด้วย                “นะ นะ น้องสาวชั้นเอง!”                ชั่ว...                เนี่ยนะหรอวะความคิดของคนผู้เป็นพี่ชายแท้ๆ ขายได้แม้กระทั่งน้องในไส้สายเลือดเดียวกับตัวเอง เป็นพี่แทนที่จะดูแลปกป้องน้องไอ้นี่มันเลวระยำกว่าผมจริงๆ                “น้องมึงเป็นอีตัวหรอวะถึงได้ขายให้กู?”                “ไม่ใช่รับรองว่ายังสด ซิงไม่ผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อนแน่อีกทั้งยังมีหน้าตาน่ารัก รับรองถูกใจ”                “ถุย! สำหรับคนอย่างกูไม่เคยขาดผู้หญิงน้องสาวมึงไม่มีค่าถึง 10 ล้านหรอกวะ” ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้ยิวให้มันลุกขึ้นจากพื้นมาประจันหน้ากับผมอย่างจัง “กูให้มึงดูหน้ากูเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตนะไอ้ยิว”                “ชั้นรับรองจริงๆ นะว่ายาหยียังสดยังซิง จริงๆ ขนาดเที่ยวกลางคืนยังไม่เคยนับประสาอะไรกับมันจะเคยเรื่องแบบนั้น”                ผัวะ!                “กูบอกว่า....”                ตุบ!                แรงกำปั้นของผมชกไปยังใบหน้าของไอ้ยิวอย่างจังอีกครั้งหนึ่งจนตอนนี้ร่างของมันทรุดลงไปนอนราบกับพื้นเรียบร้อยแล้วแต่ยังไม่ทันพูดจบประโยคก็มีเสียงวัตถุหนึ่งตกมากระทบอยู่บนเท้าของผมทันทีพร้อมกับแสงจะสว่างจ้า วัตถุนั้นมันทำให้ผมก้มเก็บขึ้นมาแล้วก็เจอกับบางสิ่งบางอย่างที่แสดงเป็นรูปภาพออกมาอย่างชัดเจน                “เออ กูตกลงกับข้อเสนอของมึงไอ้ยิวอีกสองวันกูจะไปรับ ‘ของ’ มาด้วยตัวเอง!”