อ้อมกอดลินลดา

กวางน้อยกับราชสีห์

“ฉันเหรอคะ” ลินลดาตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน หน้าหวานหันไปตามเสียงจนปากเธอกับปากเขาเกือบจะชนกัน

“คุณคิดว่าผมโกหก!!” อีวานถามกลับทั้งๆ ที่ตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ

“เปล่าค่ะ เปล่า วันนั้นฉันยอมรับว่าเมาจนขาดสติเลยอาจจะทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว” กวางน้อยคิดตามที่ราชสีห์บอก โดยที่ไม่รู้เลยว่าที่เขาพูดนั่นจริงหรือหลอก แต่ที่แน่ๆ คือเธอได้เขาแล้ว

ราชสีห์ใช้สายตาคมจับจ้องเหยื่อ เขาอยากจะเข้าไปฉกชิมน้ำหวานไปโพรงปากนั่นเหลือเกินเวลาที่เห็นเธอเผยอปากเรียวบางนั่น

สายตาคมนัยน์ตาสีฟ้าชวนหลงใหลทำให้เธอเหมือนโดนมนต์สะกด สติสัมปชัญญะที่มีมันหายวับไปชั่วพริบตา คำพูดที่อยากจะพูดถูกกลืนหายไปหมด รู้แค่เพียงว่าถ้าวันนั้นรู้ว่าเขาเป็นเจ้าของคฤหาสน์นี้ เธอจะไม่ให้เขาเลยแม้แต่บาทเดียว

“คุณต้องการให้ผมรับผิดชอบกับครั้งแรกของคุณมั้ย” ราชสีห์เอ่ยทำลายความเงียบ

“ในเมื่อคุณบอกว่าฉันเป็นคนเริ่ม คุณก็ไม่ต้องรับผิดชอบ” ถึงจะเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้เป็นคนหัวโบราณที่จะต้องเก็บไว้ให้คนรักในคืนแต่งงานเสียที่ไหน ในเมื่อเรื่องคืนนั้นมันเกิดจากความเมาไร้สติของตัวเองก็คิดเสียว่าฟาดเคราะห์ไปแล้วกัน

“คุณแน่ใจเหรอว่าไม่ต้องการให้ผมรับผิดชอบ”

“ค่ะ อีกอย่างฉันไม่ได้ขายตัวที่จะเอาพรหมจรรย์ของตัวเองมาตีราคาค่าตัว” เธอยังคงยืนยันคำเดิม ยิ่งทำให้คนฟังอย่างอีวานทั้งไม่เข้าใจ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นต้องรีบมาเรียกร้องให้เขารับผิดชอบ หรือขอเงินไม่ก็ซื้อของแพงๆ ให้ แต่นี่เธอเชื่อในสิ่งที่เขาโกหกและไม่เรียกร้องเอาอะไรจากเขาเลยแม้แต่น้อย

“งั้นฉันขอถามได้มั้ยค่ะ ว่าคืนนั้นคุณได้ป้องกันหรือเปล่า”

“สามครั้งแรกผมใส่ แต่ครั้งต่อไปถุงมันหมด เลยไม่ได้ใส่” กับคนอื่นปกติเขาจะทำไม่เกินสามครั้ง แต่กับเธอเขาอยากทำไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่าคืนนั้นทำไปแล้วกี่ครั้ง

“คืนนั้นมากกว่าสามครั้งเหรอ คุณก็รู้ว่าครั้งแรกของฉันแต่คุณทำเยอะขนานนั้นได้ยังไง แล้วคุณยังไม่ป้องกันอีก ฉันจะติดโรคอะไรมั้ยเนี่ย” ร่างบางเริ่มโวยวายที่เขากินเธอตะกละตะกลาม แถมหลังๆ ยังไม่ยอมป้องกันอีก ดีนะวันนั้นเธอรีบกินยาคุมฉุกเฉินไม่งั้นเธออาจจะท้องลูกของเขาก็ได้

“เดี๋ยวก่อนผมไม่เคยสดกับใคร อีกอย่างผมตรวจสุขภาพตัวเองปีละสองครั้งไม่เป็นโรคติดต่อแน่นอน”

“ถึงอย่างนั้นคุณก็ไม่ควรทำฉันเยอะแบบนั้นมั้ย นั่นมันครั้งแรกของฉันนะ” ลินลดาเริ่มโวยวาย

“นั่นมันเพราะคุณที่ยั่วยวนผมไม่เลิก” ลินลดาได้ฟังคำพูดนั่นถึงกับหน้าชา ใจหนึ่งก็ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาพูด แต่ในความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่นที่เธอคิดว่ามันเป็นความฝันเธอเป็นฝ่ายที่ขย่มเขาเอง

“เอาเถอะ ถ้าคุณอยากให้ผมรับผิดชอบก็บอกมาแล้วกัน เพราะผมไม่ชอบเอาเปรียบใคร” อีวานยืดตัวเต็มความสูง ถอยห่างออกมาจากลินลดาที่นั่งหน้าซีดอยู่ตรงโซฟา

หลังจากที่เขาปล่อยเธอออกจากห้องทำงาน ลินลดาเดินตรงกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง โดยชั้นสองของบ้านจะมีห้องทำงานที่อยู่ทางปีกขวาของบ้าน ถัดมาจะเป็นห้องพักของเจ้าของบ้าน จะใช้เมื่อเหนื่อยล้าจากการทำงาน ต่อมาเป็นห้องนอนของไบรอัน ติดกับห้องของเล่น และห้องสุดท้ายทางปีกซ้ายเป็นห้องสำหรับครูพี่เลี้ยง จะได้สะดวกในการดูแลไบรอัน ซึ่งเป็นห้องที่ลินลดาพักในเวลานี้ ส่วนชั้นสามจะเป็นห้องพักส่วนตัวของอีวาน และมีห้องสำหรับแขกอีกสองห้อง มะลิเล่าว่ามีห้องหนึ่งจะเป็นของคุณพรีมน้องสาวต่างมารดาที่ตอนนี้ไปอยู่ที่ต่างประเทศ นานๆ ครั้งจะกลับมาเมืองไทย แล้วจะมาพักที่ห้องนี้

@ห้องทำงานอีวาน

“ครับ” มือหนาหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาจากกระเป๋ากางเกงทำงานสีดำ

“พรุ่งนี้หาเวลาไปพบลูกสาวคุณหญิงมาลาด้วย” นิโคไลพ่อของอีวานพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

“พรุ่งนี้ผมมีประชุมทั้งวัน คงไปไม่ได้”

“ฉันเช็กกับเลขาแกแล้ว ตอนบ่ายแกว่าง”

“ถึงว่างผมก็ไม่อยากไป เลิกทำแบบนี้กับผมได้แล้ว” ตั้งแต่ซาร่าภรรยาของเขาเสียชีวิตไป ตลอดเวลาสามปีกว่า เขาไม่เคยเปิดใจให้ใคร แล้วยังไม่พร้อมที่จะหาแม่ใหม่ให้ลูกชาย

“แต่ไบรอันต้องมีแม่คอยดูแล”

“ผมขอเลือกแม่ของไบรอันเอง” อีวานเบื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับพ่อเต็มที

“งั้นแกหาได้เมื่อไร ฉันถึงจะเลิกจับคู่ให้” นิโคไลพูดจบก็วางสายไปด้วยความไม่พอใจทันที

.

.

ร่างใหญ่เดินไปที่ระเบียงห้องจุดบุหรี่ราคาแพง สูบเข้าเต็มปอดด้วยความอึดอัดที่มีอยู่ภายใน ผู้หญิงแต่ละคนที่พ่อหามาให้มีแต่คนที่หวังจะจับเขา หรือไม่ก็มาเสนอตัวให้เขากินฟรีเพื่อต้องการสถานะ แต่เพราะไม่อยากมีปัญหาตามมาเขาเลือกที่จะซื้อกินเอาง่ายกว่า แตก จ่าย จบ ไม่ต้องผูกพัน

เช้าวันใหม่

“ตอนเช้ามีประชุมกับผู้ถือหุ้น ตอนบ่ายมีนัดกับลูกสาวของคุณหญิงมาลา ส่วนตอนเย็นบอสจะไปพบคุณเจสันมั้ยครับ” จิระรายงานสิ่งที่ต้องทำในแต่ละวันให้บอสอย่างอีวานรับทราบ

“อืม”

เช้านี้เขายังไม่เห็นหน้าลูกชายกับแม่กวางน้อยตัวหอมเลย อาจเป็นเพราะวันนี้ลงมาเร็วกว่าปกติ แต่ถ้าจะให้รอเจอก็กลัวไปทำงานสาย หวังว่าตอนที่เขากลับมาถึงบ้านจะได้เจอเธอก่อนนอน

หลังจากที่สองหนุ่มใหญ่ออกไป ลินลดาก็เดินลงมาจากห้อง เธอลงมาเตรียมอาหารเช้าให้กับไบรอัน วันนี้เธอตั้งใจจะทำอาหารเช้าคุณหนูน่ารักๆ เพื่อเป็นการเอาใจ

“สวัสดีจ้ะ” เสียงหวานทักทายแม่บ้านสองคนที่อยู่ในครัว

“สวัสดีค่ะครู ทำไมลงมาเช้าจังเลยค่ะ” กิ่งสาวใช้ที่หันมาทักทายแต่มือยังคงล้างผักอยู่

“ลงมาทำอาหารเช้าให้คุณหนูจ๊ะ เออ...ปกติตอนเช้าคุณหนูทานอะไรเอ่ย”

“คุณหนูกว่าจะลงมาก็เก้าโมงค่ะ ส่วนอาหารเช้าก็จะเป็นโจ๊ก หรือข้าวต้ม บางวันก็เป็นขนมปัง” แก้วสาวใช้อีกคนรายงาน

“แต่คุณหนูทานไม่หมดหรอกนะคะ ตอนเช้าจะทานน้อยมาก ส่วนใหญ่จะกินขนมช่วงระหว่างวัน” กิ่งเอ่ยเสริม

“งั้นเช้านี้ฉันจะลองทำให้คุณหนูทานเองนะ”

“แล้วเช้านี้ครูอยากทานอะไรคะ พวกหนูจะได้ทำให้” กิ่งถามเมื่อเห็นว่าครูใหม่คนนี้ดูใส่ใจคุณหนูดีกว่าทุกคนที่เคยมาอยู่

“ฉันกินอะไรก็ได้จ้ะ” ลินลดาส่งยิ้มหวานให้กับสาวใช้ทั้งสอง แล้วเธอก็เริ่มสำรวจวัตถุดิบว่าพอจะทำอะไรได้บ้าง

ใช้เวลาไม่นานอาหารมื้อเช้าสำหรับคุณหนูถูกวางไว้บนโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ ในจานถูกตกแต่งเป็นรูปหมี มีข้าวผัดและไข่ดาวสุก ตกแต่งด้วยผักสีส้มและสีเขียวดูน่าทาน

“ลงมาพอดีเลย คุณหนูมาทานข้าวเช้าก่อนนะคะ” เสียงหวานของครูลินลดาดังขึ้นเมื่อเห็นหนูน้อยเดินตรงมาทางห้องอาหาร

“ไม่”

“มาดูก่อนซิ ครูทำเองเลยนะ” ลินลดายกจานมาให้ไบรอันดู แต่หนูน้อยกับเมินเฉย

“ถ้าไม่กิน งั้นครูเอาไปกินเองนะ” เธอทำทีจะเดินไปอีกทาง แต่ถูกไบรอันเตะเข้าที่ขาอย่างแรง เธอเจ็บแต่ไม่แสดงท่าทางให้เด็กน้อยได้เห็น แต่เดินตรงไปที่โต๊ะอาหาร แล้ววางจานของไบรอันไว้ด้านข้าง แล้วตักอาหารของตัวเองทานอย่างเอร็ดอร่อย

ไบรอันมองดูผู้หญิงตรงหน้าก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่โวยวายหรือตีเขา กลับทำตัวนิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร แถมยังมากินข้าวล่อหน้าล่อตาอีก “ชิ..”

“อ่า...อิ่มจังเลย ทำไงดีกินข้าวจานนี้ต่อไม่ไหวแล้ว เอาไว้นี้ก่อนแล้วกัน” ลินลดาพูดกับตัวเอง เธอลุกขึ้นหยิบจานข้าวของตัวเองไปเก็บในห้องครัว ปล่อยจานข้าวของไบรอันวางไว้ที่เดิม

เด็กน้อยตัวเล็กปีนขึ้นเก้าอี้ไปดูจานข้าวที่วางอยู่หลังจากที่ไม่มีใคร เขาจ้องมองข้าวในจานก็รู้สึกอยากลองทาน แต่ด้วยความที่มีมาดจึงทำทีไม่สนใจจะปีนลงจากเก้าอี้ แต่ท้องเจ้ากรรมดันร้องขึ้นมาเสียอย่างนั้น จึงหันซ้ายหันขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงตักข้าวในจานทาน

“อื้ม...” เสียงในลำคอปล่อยออกมาเบาๆ รับรู้ถึงรสชาติของอาหารที่แปลกใหม่ที่ไม่คุ้นชิน ปกติตอนเช้าแม่ครัวจะทำแต่โจ๊ก ข้าวต้ม หรือนมให้เขากิน ไบรอันจึงเบื่อหน่ายอาหารเช้า แต่วันนี้มันดูน่าทานกว่าที่ผ่านมาแถมรสชาติยังอร่อยมากอีกด้วย

ลินลดาแอบมองไบรอันกินอาหารเช้า ถึงจะไม่หมดจาน แค่นี้เธอก็ดีใจมากแล้ว

.

.

.