อ้อมกอดลินลดา

วางยา

@ร้านอาหาร

“สวัสดีค่ะพี่อีวาน” เสียงหวานปนความมีจริตในตัวเอ่ยทักทายชายหนุ่มร่างใหญ่ผิวสีแทน ผมลอนสีทอง นัยน์ตาสีฟ้าชวนหลงใหล

“สวัสดีครับคุณหญิงมาลา สวัสดีน้องไลลา” อีวานหันไปทักทายผู้ใหญ่ในโต๊ะ ก่อนที่จะทักทายไลลาหญิงสาวที่เอ่ยทักเขาอย่างออกหน้าออกตาเมื่อครู่ เขาอยากจะจบการดูตัวแต่เพียงเท่านี้จริงๆ

“สวัสดีจ้ะ ไม่เจอกันนานเลยนะ” คุณหญิงมาลาเอ่ยทักทายชายหนุ่มรูปร่างกำยำ

“พอดีช่วงนี้งานยุ่งมากครับ” อีวานตอบตามมารยาท

“ยุ่งจนไม่มีเวลามาเจอป้ากับน้องไลลาเลยเหรอจ้ะ” คุณหญิงมาลาเอ่ยถามอย่างไม่เกรงใจ เขารู้ว่าอีวานมักปฏิเสธการนัดดูตัวอยู่เสมอ ไม่ใช่แค่กับลูกสาวของเธอ แต่กับผู้หญิงคนอื่นด้วย เพราะที่ผ่านมาอีวานไม่เคยมีข่าวเรื่องผู้หญิงแม้แต่นิดเดียว

“ครับ มีโปรเจคขยายโรงงานจึงต้องสั่งเครื่องเข้ามาเยอะ เลยต้องดูแลอย่างใกล้ชิดครับ” อีวานอยู่พูดคุยกับสองแม่ลูกไม่นาน จึงขอตัวกลับอ้างว่ามีประชุม ซึ่งตลอดการสนทนาบนโต๊ะอาหารเขาจะคุยกับคุณหญิงมาลามากกว่าลูกสาวที่นั่งบิดไปมาอย่างเขินอายเวลาที่มองเขา

“ยังพอมีเวลากว่าจะเริ่มงานประมูล บอสจะไปไหนก่อนมั้ยครับ” จิระเอ่ยถามเมื่อขึ้นมาอยู่บนรถ

“ตรงไปที่งานเลย”

“บอสจะให้หานางแบบควงไปงานด้วยมั้ยครับ” ด้วยความที่อยู่กับอีวานมานานจึงรู้ว่าควรจะตอบสนองเจ้านายอย่างไร

“ไม่ต้อง ฉันไปกับนายก็พอ”

@นิทรรศการงานประมูลภาพวาด

“มึงมาจริงเหรอว่ะ เพื่อนรัก” เจสันเดินไปทักทายอีวานด้วยความตกใจ ปกติชวนมางานอะไรแบบนี้ อีวานไม่เคยสนใจ

“อืม”

“มึงไปนั่งรอตรงนั้นเลย เดี๋ยวกูมา” เจสันขอแยกตัวออกมาเมื่อสายตาคมเหลือบไปเห็นใครบางคน

อีวานส่งสายตาให้มือขวาอย่างจิระตามไปดู และจัดการตามที่คุยกันไว้ ระหว่างที่อีวานนั่งรอจิระกลับมา มีพนักงานเดินมาเสิร์ฟเครื่องดื่ม เขารับมาตามปกติ

เหตุผลที่เขามางานนี้เพราะออสตินเล่าให้ฟังว่าเจสันสนใจจินตกรสาวชื่อดังแต่เธอไม่เล่นด้วย และไม่เคยเปิดโอกาสให้เจสันเข้าใกล้ แต่เหมือนว่าเจสันอยากจะเอาชนะจึงตามตื๊อเธอไม่ยอมปล่อย ด้วยความเป็นเพื่อนสนิทเขาจึงอยากให้เพื่อนสมหวังจึงสั่งจิระไปวางยาคนทั้งคู่

แต่ในขณะที่กำลังจะลุกออกจากงานเขาก็รู้สึกร่างกายร้อนวูบวาบ “ใครมันวางยากูอีกว่ะ” ในระหว่างที่คิดว่าใครเป็นคนทำ ก็เห็นเมญ่าลูกสาวเพื่อนพ่อที่เคยนัดให้เขาไปดูตัว เดินตรงเข้ามาหา

“สวัสดีค่ะ พี่อีวาน บังเอิญจังเลยนะคะที่ได้มาเจอกันที่นี่” เสียงหวานกับจริตของสาวเปรี้ยวใส่ชุดราตรีสีแดงเพลิงเกาะอก กระโปรงยาวผ่าสูงจนแทบจะเห็นไปถึงด้านใน เดินเข้ามาควงแขนแกร่งอย่างถือวิสาสะแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างเปิดเผย

“สวัสดีครับ” เมญ่าขยับตัวมาเบียดแขน ดันหน้าอกอัพไซซ์มาถูไถ

“เออ...พี่กำลังจะกลับ ขอตัวก่อน” ร่างใหญ่กำยำที่ถูกยาปลุกกำหนัดเข้าเล่นงาน แถมเมญ่ายังเอาอกใหญ่มาถูไถร่างกายเขาอีก เขาควรจะรีบออกจากตรงนี่โดยเร็วที่สุด

“อยู่คุยกับเมญ่าก่อนซิคะ จะรีบไปไหน”

“ปล่อยพี่นะเมญ่า” อีวานเริ่มทนไม่ไหว เขาไม่อยากที่จะจบค่ำคืนนี้กับหญิงสาวตรงหน้า เพราะมันคงจะทำให้ชีวิตเขาพบความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น

“ผู้ชายเขารังเกียจก็ยังจะหน้าด้านอีก” เสียงแหลมของใครบางคนลอยมา พร้อมกับร่างบางเรียวระหงสวมชุดราตรีสีขาวลากยาว ทั้งสามคนหันไปมองต้นเสียง

“แกอีกแล้วเหรอยัยน้ำฟ้า” เมญ่าเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงที่ปนความไม่พอใจกับการปรากฏตัวของอีกฝ่าย แต่น้ำฟ้าไม่ได้สนใจเดินไปควงแขนแกร่งอีกข้าง

“สวัสดีค่ะพี่อีวาน วันนี้มาทำไมไม่ชวนน้ำฟ้าล่ะคะ” เสียงแหลมเอ่ยพร้อมดันอกอวบถูไถต้นแขนแกร่ง ตอนนี้อีวานต้องต่อสู้กับสิ่งเร้าที่ขนาบแขนทั้งสองข้าง น้องชายเขาแทบจะระเบิดออกมาเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“เราค่อยคุยกันนะ พี่ติดธุระ” แขนแกร่งสะบัดออกอย่างแรง ทำให้ร่างงามที่เกาะอยู่ล้มลงไปกองที่พื้นพร้อมกับเสียงร้องโอดครวญดังลั่นทั่วทั้งห้องจัดงาน สายตาคนนับร้อยหันมามองเป็นตาเดียว

“ผมขอเตือนด้วยความหวังดีว่าอย่าตามไปดีกว่านะครับ” จิระบอกกับหญิงสาวสองคนที่นั่งกองอยู่ที่พื้นด้วยความอับอาย เมื่อเห็นว่าเจ้านายไปไกลแล้ว มือขวาอย่างเขาจึงรีบตามออกไปดูแล

“วันนี้บอสจะให้ผมตามใครดีครับ” จิระเอ่ยถามอย่างรู้งาน เมื่อทั้งคู่ขึ้นมาอยู่บนรถ

“ตามริต้าไปที่คอนโด” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ตอนนี้ตัวเขาสั่นเทา ร่างกายร้อนรุ่ม แต่แล้วก็พลันคิดไปถึงร่างบางตัวหอมที่ตอดรัดท่อนร้อนเขาในค่ำคืนที่แสนจะดุเดือดคืนนั้น

“ไม่ต้องแล้ว กลับบ้าน” เสียงทุ้มเอ่ยสั่งมือขวาอย่างจิระ

“ปกตินายไม่เคยให้ใครไปที่บ้านนี่ครับ” จิระถามอย่างสงสัย

“ไม่ต้อง ฉันจัดการเอง รีบขับเร็วๆ” แค่คิดถึงร่างบางตัวหอม เขาก็แทบจะแตกออกมาเสียตรงนี้

@บ้านรูฟาลอฟ

“นายไปตามหาตัวคนที่วางยาฉัน สองครั้งแล้วนะนายยังตามเรื่องให้ฉันไม่ได้เลย” จิระก้มหน้ารับความผิด เพราะไม่สามารถจับมือใครดมได้จริงๆ แต่เรื่องคืนนี้เขาคิดว่าน่าจะไม่ยากเกินความสามารถ หลังจากส่งเจ้านายเข้าบ้านเขาก็ย้อนกลับไปที่งานเพื่อหาตัวคนวางยา แต่ก็ยังไม่หายสงสัยว่าเจ้านายจะจัดการตัวเองยังไงในเมื่อโดยวางยามาแบบนี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก (เสียงเคาะประตู)

“ใครมาเคาะประตูตอนนี้นะ” เสียงหวานบ่นกับตัวเองเพราะเธอกำลังนอนอ่านนิยายเล่มโปรด มือบางจับลูกบิดประตูเปิดออกกว้าง

“อ้าว คุณ...” เสียงหวานเอ่ยได้เพียงเท่านั้น ก็ถูกอีกฝ่ายปิดปากด้วยริมฝีปากที่แสนจะเร่าร้อน ร่างบางถูกดันให้กลับให้เข้าไปในห้อง มือหนาเอื้อมมาล็อกประตู

“อื้อ...” เธอกำลังจะขาดใจเพราะรสจูบที่รุนแรงและเร่าร้อนของชายตรงหน้า มือบางกำแน่นทุบไปที่อกแกร่ง แต่แรงของกวางน้อยฤาจะสู้แรงของราชสีห์ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายใกล้หมดแรง เขาจึงยอมคลายจูบ

เสียงเหนื่อยหอบของร่างบาง เธอรีบหายใจเข้าปอดอย่างเร็ว เมื่อเริ่มมีสติเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเขาก็ผลักเธอลงเตียง ชุดนอนกระโปรงผ้าซาตินถกสูงขึ้นจนเห็นขาอ่อน

“ว้าย นี่คุณจะทำอะไร” เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจ ทุกการกระทำของเขามันเกิดขึ้นเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน

“ช่วยฉันหน่อยนะ ฉันโดนวางยา ถ้าเธอไม่ช่วยฉันต้องตายแน่ๆ” เสียงกระเส่ากระซิบที่ข้างใบหู ร่างบางขนลุกซู่ กลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก หวนคิดไปถึงค่ำคืนนั่น

“คุณไปให้คนอื่นช่วยเถอะนะ” ร่างบางตัวสั่นเทา ดวงตาสั่นระริกเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ขอความเห็นใจคนที่คร่อมอยู่ด้านบน

“ไม่ทันแล้ว ฉันต้องทำตอนนี้เธอคนเดียวที่จะช่วยฉันได้ ครั้งนี้ฉันสัญญาว่าไม่ทำเธอเจ็บเหมือนครั้งก่อน” เสียงทุ้มปนเสียงกระเส่าขอร้องให้คนใต้ร่างเห็นใจ ในจังหวะที่ร่างบางกำลังครุ่นคิดเขาไม่รอให้เธอปฏิเสธ โน้มตัวลงซุกไซ้ที่ซอกคอเนียนสูดดมกลิ่นหอม มือหนาบีบเคล้นเต้าอวบเต็มมือผ่านชุดนอนผ้าซาตินที่ใต้ผ้านั่นไม่มีบราขวางกั้น เพราะปกตินอนคนเดียวเธอก็จะไม่ใส่

“อื้ม...คุณ...” ร่างบางพยายามต่อต้านการรุกเร้า แต่สัมผัสของเขาทำเธอไม่อาจต้านทานได้ เธอเผลอครางในลำคอด้วยความเสียวซ่าน

ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-รัสเซีย เลื่อนลงมาดูดดุนยอดถันสองข้างสลับไปมา มือหนาบีบเคล้นอย่างเมามัน ร่างบางแอ่นตัวขึ้นเพื่อให้เขาดูดกินได้อย่างสะดวก จนลืมเรื่องที่จะปฏิเสธ กลายเป็นตอนนี้เธอคล้อยตามเขาอย่างง่ายดาย

“เธอพร้อมแล้ว” มือหนาละจากเต้าข้างหนึ่งลงไปลูบไล้กลีบดอกไม้ผ่านกางเกงในเนื้อบางที่ฉ่ำน้ำ นิ้วร้ายเกี่ยวขอบกางเกงในออกไปทางด้านล่าง เขาแทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขา ก้มมองดอกไม้งามที่มีเพียงขนอ่อนบางตา มันยังคงสวยงามเหมือนวันนั้นไม่มีผิด

“ขอฉันชิมน้ำหวานๆ ของเธอหน่อยนะ” ใบหน้าหล่อโน้มลงไปอยู่ห่างจากกลีบดอกแค่ปลายลิ้น ไม่รอให้เจ้าของตอบตกลง ปลายลิ้นชื้นลากขึ้นลงตามรอยแยกช้าๆ ร่างบางแอ่นตัวขึ้นรอรับลิ้น รับรู้ถึงความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รับ คืนนั้นเธอเมามากจนจำอะไรไม่ได้ เรื่องจริงเธอก็คิดว่าเป็นความฝัน แต่วันนี้เธอมีสติครบถ้วน เธอรับรู้ได้ถึงรสสวาทที่เขามอบให้

เมื่อน้ำหวานหลั่งออกมามากขึ้น นิ้วร้ายสองนิ้วสอดเข้าร่องสวาทเพื่อให้ร่างบางเตรียมพร้อมรับสิ่งแปลกปลอม ลิ้นสากเพิ่มจังหวะเร็วขึ้นพร้อมกับงอนิ้วร้ายเกี่ยวโพรงอ่อนนุ่มรัวเร็วจนเกิดเสียงน้ำดังออกมาร่องสวาท