ลุกไหวก็ไปNC

1796 Words

“ฉันไม่ไหวแล้ว คุณอีวาน” ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่หว่างขา “ปล่อยออกมาเลย” เขาละจากกลีบดอกเพียงชั่วครู่ แล้วเร่งจังหวะเร็วขึ้น ร่องรักเธอตอดรัดนิ้วเขาแทบขาดถ้าเปลี่ยนเป็นท่อนรักของเขามันจะวิเศษขนาดไหน “อืม...” ร่างบางกระตุกเกร็งไปทั้งตัว เธอหลั่งน้ำหวานออกมาเต็มปากของคนที่ทำให้เธอถึงฝั่ง เธอนอนอ่อนแรงอยู่บนเตียงแต่คนที่อยู่หว่างขายังกระแทกนิ้วร้ายเขาออกอีกสามสี่ทีถึงดึงออก น้ำหวานที่ถลักออกมา เขาใช้ลิ้นตวัดเลียเข้าปากจนหมด ร่างบางนอนตัวสั่นด้วยความเสียวซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “ถึงตาฉันแล้วนะ” อีวานลุกขึ้นยืนถอดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างรวดเร็ว ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะอดทนรอให้เธอเสร็จก่อน เพียงเพราะว่าเขาอยากจะชิมน้ำหวานของเธอ อีวานคลานขึ้นมาบนเตียงคร่อมร่างบางที่นอนอ่อนระทวย สายตาของเธอจับจ้องไปที่กลางกายของเขาอย่างตกใจ เพราะไอ้ท่อนใหญ่นั่นมันทำเธอนอนระบมไปหลายวัน “ฉันสัญญาจะทำเบาๆ” อีวานปลอบใจเมื่อเห็นสายตาตื่นตระหนกคู่สวย มือหนาจับท่อนร้อนที่ขยายใหญ่จ่อที่ร่องสวาท เขาเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวใต้ร่าง โน้มตัวลงไปประกบปากจูบเพื่อให้เธอลดความเจ็บปวดและตื่นเต้น เมื่ออารมณ์หญิงสาวคล้อยตาม เขาก็ดันท่อนร้อนเข้ามาได้เพียงครึ่ง เพราะร่องรักเธอตอดรัดแน่นจนเขาขยับไม่ได้ “อย่าเกร็ง” เสียงทุ้มครางกระเส่าด้วยความเสียวที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาขยับลงมาดูดดุนยอดถันสีหวาน แล้วดันท่อนร้อนเข้าไปจนสุดโคนในคราวเดียว “อ่า...” เสียงครางหวานร้องออกมาด้วยความจุกและเสียวไปพร้อมกัน “ฉันจะขยับช้าๆ นะ” เอวสอบขยับเข้าออกเป็นจังหวะเนิบนาบ เมื่อร่างบางปรับตัวได้กับท่อนใหญ่จากความเจ็บเมื่อครู่ก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป “เร็วขึ้นหน่อย อ่า...เร็วอีก” เสียงหวานเอ่ยอย่างลืมอาย ร่างใหญ่จัดให้ตามคำขออย่างไม่ปฏิเสธ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ เสียงลามกดังลั่นห้อง ดีที่เธออยู่ห้องสุดทางเดิน และเวลานี้คนทั้งบ้านก็เข้านอนกันหมดแล้ว ทั้งสองคนส่งเสียงครวญครางสลับกันไปมาอย่างหฤหรรษ์ “ร่องเธอตอดรัดฉัน อ่า...” “ฉันไม่ไหวแล้ว เร็วอีก อื้อ...” ร่างบางแอ่นตัวขึ้นรับท่อนร้อน สวนสะโพกตอกกลับอย่างรู้จังหวะ ไม่นานก็กระตุกเกร็งหลั่งน้ำหวานออกมาจนเคลือบท่อนร้อนรักที่ยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไป “ร่องเธอเอามันมาก อืม…” มือหนาจับร่างบางนอนคว่ำหน้า โดยที่ทางเชื่อมไม่หลุดออกจากกัน ยกสะโพกลอยสูงตอกอัดท่อนรักเข้าจนสุด มือหนาฟาดลงที่ก้นขาวงอนจนขึ้นรอยมือ ความรู้สึกแสบๆ คันๆ ทำเธอเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง “ตอดแรงมาก อ่า...ลินลดา” เสียงหอบของคนร่างใหญ่บ่งบอกถึงความพึงพอใจไม่น้อย เขาคิดถูกแล้วที่คืนนี้กลับมาหาเธอ “เสียว...อ่า” เสียงหวานครางตอบอย่างลืมทุกอย่าง คืนนี้ไม่เหมือนกับคืนนั่นอย่างที่เขาบอกจริงๆ คืนนี้มีแต่ความสุขสมจนเธอไม่อยากให้มันจบลง พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ มือหนาจับร่างบางลงมานอนหงายอีกครั้งจับล๊อกสะโพกไว้มั่นเร่งตอกอัดท่อนร้อนไม่ยั้ง “ผมใกล้แล้ว แตกพร้อมกัน อื้ม...” เสียงเนื้อกระทบเนื้อผสมกับเสียงครางของคนหนุ่มสาวผสมปนเปกันลั่นห้อง เขารับรู้ถึงแรงตอดรัดที่ใกล้ถึงสวรรค์ของอีกฝั่ง “อื้อ.../อ่า...” จนในที่สุดก็ถึงสวรรค์พร้อมกัน ความรู้สึกอุ่นพวยพุ่งเข้ามาในโพรงบอบบางจนเธอรู้สึกได้ เอวสอบกระแทกเข้าออกสามสี่ทีโน้มตัวลงกอดร่างบาง หน้าอกของทั้งคู่กระเพื่อมขึ้นลงเร็วแรงต่างรับรู้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของอีกฝ่าย “คุณอีวานลุกได้แล้วค่ะ” เมื่อสติกลับมา เธอถึงรู้สึกตัวว่าไม่ควรให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแท้ๆ แต่เมื่อกี้เขาเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว “ขอผมนอนพักหน่อยนะ” เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู มือบางพยายามดันคนตัวใหญ่ออกไปแต่ก็ไม่ได้ผล สุดท้ายต้องปล่อยให้เขานอนทับร่างเธออยู่อย่างนั้น จนเธอรู้สึกว่าตรงจุดเชื่อมต่อมันขยายตัวพองขึ้นอีกครั้ง “นี่คุณ ออกไปได้แล้วนะ” เสียงหวานรีบไล่เขาออกไป ก่อนที่เขาจะทำเธออีกครั้ง แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นผลอีกตามเคย เอวสอบขยับอย่างเนิบนาบ มือสากลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้ง ลิ้นร้ายลากไล้ดูดเลียยอดถันสลับไปมา จนร่างบางวูบวาบขึ้นมาจากที่ขับไล่เขาเมื่อครู่ ก็แปรเปลี่ยนเป็นยกแขนคล้องคอเขาให้ดูดเลียเต้าอวบอย่างถนัด “อือ...” “พรุ่งนี้ผมอนุญาตให้คุณหยุดพักหนึ่งวัน” ร่างใหญ่ลุกขึ้นคร่อมร่างบางอีกครั้ง ขยับเอวสอบเข้าออกตามจังหวะจากช้าเป็นเร็วและแรงขึ้นตามอารมณ์ที่ลุกโชน “มะ ไม่ได้ค่ะ พรุ่งนี้เช้าฉันต้องลงไปทำอาหารเช้าให้คุณหนู” เสียงหวานเอ่ยบอกเสียงสั่นเพราะแรงกระแทก “ถ้าลุกไหว ก็ไป” ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปาก เธอคงคิดว่าเขาจะพอเท่านี้ ในเมื่อมีโอกาสเขาจะจับเธอกินยันเช้า ชดเชยกับที่วันนั้นที่เธอแอบหนีเขาออกไป เช้าวันใหม่ อีวานปล่อยให้เธอได้นอนเมื่อตอนที่เห็นแสงแดดสาดผ่านช่องว่างของผ้าม่านเข้ามาในห้อง ตัวเขาเองก็โน้มตัวลงนอนกอดเธอไปทั้งอย่างนั้น ลินลดารู้สึกตัวตื่นในช่วงสายเพราะมะลิสาวใช้มาเคาะที่ประตูห้อง เธองัวเงียลุกขึ้นขยี้ตาเบาๆ เนื้อตัวปวดเมื่อยไปหมด แต่เมื่อลืมตาเต็มที่ก็เห็นเจ้าของบ้านอย่างอีวานนอนเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียงข้างเธอ “ครูลินลดา เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงมะลิร้องเรียกอีกครั้ง ทำเอาเธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “อ เออ ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวครูลงไปนะ” ลินลดาตะโกนบอกเสียงดัง “ได้ค่ะ มะลิไปอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูก่อนนะคะ” มะลิตะโกนตอบกลับแล้วลงบันไดไป “ไหวเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น แต่ตาสองข้างยังปิดสนิท เขารู้สึกตัวตื่นมาพร้อมกับเธอ “คุณอีวาน” ร่างใหญ่ขยับตัวลุกขึ้นนั่งกึ่งนอน ร่างกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มสีขาวปิดแก่นกายชายไว้เท่านั้น ไม่ต่างกับร่างบางที่ยกผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงอกอิ่ม “คุณกลับไปห้องคุณได้แล้ว” ร่างบางเอ่ยปากไล่อย่างไม่เกรงใจที่เขาเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ “ถ้าผมออกไปตอนนี้ ทุกคนจะรู้ว่าเมื่อคืนผมอยู่กับคุณ” “แล้วจะทำยังไงดี” ร่างบางเริ่มร้อนรน เธอเพิ่งมาทำงานไปถึงเดือนก็ถูกเจ้านายบุกเข้าห้องมากินตับเธอเสียแล้ว แล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน “ก็บอกให้ลางานได้หนึ่งวัน” ร่างใหญ่ยังคงทำตัวสบาย ไร้เรื่องกังวล ต่างจากอีกคนที่ดูจะเดือดร้อน “ไม่ได้ ฉันจะไปดูแลคุณหนู โอ๊ย!” เมื่อขาเรียวก้าวเท้าลงพื้น ความรู้สึกเจ็บแปลบที่กลางกลายสาวก็วิ่งไปทั่วร่างจนส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ไม่ไหวก็พัก” “ไหนบอกว่าฉันจะไม่เจ็บอีกไง” เสียงหวานเริ่มโวยวาย รื้อฟื้นคำพูดของอีกคนที่จะไม่ทำเธอเจ็บเป็นครั้งที่สอง “ผมก็อยากทำเบาๆนะ แต่คุณต่างหากที่บอกให้ผมทำแรงๆ” ถึงเธอจะไม่บอก เขาก็อดใจที่จะไม่ทำรุนแรงกับเธอได้ เพราะเธอทั้งหอม ทั้งหวานแถมยังตอดรัดเขาแน่นอีก ไม่กระแทกแรงๆ ซิถึงแปลก จากคนที่โวยวายเมื่อครู่ก็หน้าแดงเถือกเป็นลูกตำลึง เพราะเขาพูดความจริงที่เธอเองเป็นคนบอกให้เขาทำ เพราะบทสวาทที่เขามอบให้มันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่อยู่ “เอาละ เดี๋ยวผมจะโทรสั่งมะลิว่าคุณไม่สบาย ให้นอนพักหนึ่งวัน แล้วจะให้มะลิกับคนอื่นๆ พาไบรอันไปเล่นที่สระว่ายน้ำด้านหลัง จะได้ไม่รบกวนคุณเวลานอน” อีวานเสนอทางออก จะโน้มตัวลงนอนต่อ ลินลดาไม่มีทางเลือกอื่นเธอยอมทำตามที่เขาบอก แล้วจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่คนเอาแต่ใจก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ จับเธอกินอีกสองน้ำ จนเธอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เขาถึงเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเดินออกมาจากห้องเธอในเวลาบ่ายแก่ ซึ่งเป็นจังหวะที่จิระกำลังจะขึ้นมาตามอีวานที่ห้อง จิระมองเจ้านายด้วยความตกใจที่เห็นเขาออกมาจากห้องของครูลินลดา แต่อีวานกับมีท่าทางปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เมื่อคืนบอส...” สายตาของจิระมองไปที่บอสสลับกับห้องของครูสาว “ทำไม” เขารู้ว่าลูกน้องมือขวาของเขาก็แอบสนใจคนตัวหอมอยู่ไม่น้อย ถ้าเขาไม่รีบแสดงตัว กลัวว่าจะทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากตามมา “เมื่อไรกันครับ ทำไมผมไม่ทราบ” ด้วยความตกใจ จิระถามออกไปอย่างเสียมารยาท “ที่ผับของเจสัน เธอเป็นของฉัน” อีวานแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจนจนจิระต้องหลบสายตา เขาหมดสิทธิ์ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มทำคะแนนเลยด้วยซ้ำ “วันนี้บอสจะเข้าบริษัทมั้ยครับ” จิระเปลี่ยนเรื่องที่จะคุย เพราะบรรยากาศเริ่มไม่ดี “ไม่ละ ฉันจะไปนอนพัก แล้วสั่งทุกคนห้ามเข้าไปรบกวนเธอ” ขาแกร่งเดินขึ้นบันไดไปชั้นสามอย่างคนอารมณ์ดี ผิดกับอีกคนที่ยืนมองประตูห้องสุดท้ายทางปีกซ้ายอย่างอาลัยอาวรณ์แล้วเดินไปสั่งให้มะลิเอาอาหารและยาขึ้นไปให้ครูสาวที่ไม่สบายอยู่บนห้อง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more