ลมหนาว
ฉันอยากตายอยากตายจริง ๆ นายพีชลากฉันมาขึ้นรถ ก่อนจะขับรถพาฉันมาที่คอนโด แถมตอนนี้ยังมานั่งจ้องหน้าฉันอีก ให้ตายเถอะหมอนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือไง
“รุ่นพี่ จ้องหน้าผมทำไม รู้ไหมว่าผมไม่ชอบ”
ฉันทำสีหน้าหงุดหงิด นั้นทำให้นายพีชที่นั่งอยู่ที่โซฟาฝั่งตรงข้ามฉัน มองมาที่ฉันนิ่ง
“ฉันไม่ชอบที่แกทำในวันนี้เพราะฉะนั้นอย่าทำอีก”
“หมายถึงอะไร ผมไม่เข้าใจ”
ตอนนี้ฉันเริ่มงงไปหมดแล้ว หมอนี้ต้องการจะพูดอะไรกันแน่
“โถ่เว๊ย!!! ทำไมแกถึงไม่เข้าใจอะไรบ้างเลยวะ!!!”
“ผมไม่รู้หรอกนะว่ารุ่นพี่ต้องการจะพูดอะไร แต่ถ้าจะมาอารมณ์เสียใส่ผมละก็ งั้นเราก็เลิกคุยกันเถอะ!!!”
ฉันชักเริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะ!!! ฉันลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทันที ฉันไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของใครหรอกนะ!!
Rrrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น พอดูที่หน้าจอก็พบว่าเป็นเบอร์แปลก ใครกันนะ
“ฮัลโหล”
(ลมหนาว….)
สะ…สะ…เสียงนี้มัน…
